پیش از آنکه به هر پرسشی برسیم باید وضعیت موجود را مورد شناسایی قرار دهیم ،چرا که اتخاذ هر موضع سیاسی مشروط به این شناسایی است . شما چه تصویری از شرایط موجود دارید؟
مهمترین نکته ای که وضع را هول انگیز می کند آشفتگی وضع موجود است ، در توصیف شرایط با دولتی طرف هستیم که بجای استفاده از آمار و ارقام در جهت توصیف شرایط اقتصادی با آنها بازی می کند، آمار و ارقامی در سخنرانی ها ارائه می شود که با داده های مراکز رسمی که زیر نظر همین دولت ارائه می شود همخوانی می شود. بجای آنکه نگاهها معطوف به برنامه ها و تشخیص فرصت ها و کمبودها باشد با یک رجز خوانی بی وقفه طرف هستیم.
مثلا می گویند ما به برنامه راهبردی بیست ساله بی اعتنائیم چرا که می توانیم پنج ساله به آن برسیم .در حالی که برای ادعایشان هیچ شواهد تجربی ارائه نمی دهند و به ما نمی گویند بر اساس کدام قابلیت ، منابع و توان مدیریتی این ادعا را می کنند.در حالی وقتی به صورت شهودی و نه حتی کارشناسی به مسئله نگاه می کنیم در می یابیم اوضاع نابهنجار است . نرخ تورم و نرخ بیکاری به سطح خطرناکی رسیده است. اخباری که از وزارتخانه ها و سازمانها به گوش می رسد خبر از هرج و.مرج در تصمیم گیری ها می دهد . برنامه ریزی دیگر وجود خارجی ندارد. تصمیمات توسط یک نفر انجام می گیرد و آنهم تصمیمات ناقص . این وضعیت آینده را بسیار پر مخاطره کرده است.
با تصویری که شما ارائه می دهید چگونه می توان از این مشکل خلاصی جست آیا با تغییر ریاست جمهوری می توان از نابسامانی عظیم خلاصی یافت؟
بی شک تنها راه حل تغییر رئیس جمهوری نیست اما بخشی از راه حل و سریع ترین است. این تغییر اولین سودی که در بردارد این است که جلوی رشد بحران را می گیرد .بیماروقتی به بیمارستان می رسد اولین کاری که می کنند وضع موجود او را حفظ می کنند تا از خطر مرگ برهد و بعد با شناخت بیماری گام به گام سلامت را به او باز می گردانند. انتخابات در این دوره رساندن بیمار به بخش فوریتهای ویژه است . باید قبل از هر کار هیات دولتی بر سر کار بیایند که به برنامه ریزِی ،تدبیر و مشورت بهای لازم را بدهد .احیای سازمان مدیریت و برنامه ریزی و شوراهای تخصصی اولین گام است و در گام دوم ایجاد انگیزه در نیروی کارشناسی است که بپذیرند وارد چالش با انبوه مشکلات شوند .چرا که این انگیزه در چهار سال اخیر به شدت کم رنگ شده است و در گام بعدی باید برای احیای اقتصاد تصمیمات شجاعانه گرفت و با صراحت با مردم در مورد پیچیدگی اوضاع سخن گفت؟
با این گفته وقت آن رسیده است که این سوال را به صورت مشخص بپرسیم در میان دو گزینه موسوی و کروبی شما بر اساس چه ادله ای دومی را انتخاب کردید؟
پرسش خوبی است. با صراحت می گوئیم هر نامزد اصلاح طلب توان این را دارند که کشور را از گردونه های بحران زا عبور دهند و هر کدام انتخاب شوند به نفع تمام خواهد شد و به این دلیل معتقدم همه نیروهای اصلاح طلب وظیفه دارند که رای های بیشتری را به سبد اصلاحات جلب کنند . اگر مشارکت به مرز چهل میلیون نزدیک بشود امکان تقلب و رای سازی به شدت کاهش می یابد.
هر دو کاندیدا رای های مخصوص به خود را دارند و می توانند در این هدف راهبردی نقش موثری ایفا کنند ، ولی جدا از احترامی که به قابلیت و شایستگی موسوی قائلم ، به دلیل شرایط سیاسی کشورجسارت و شفافیت کلام کروبی در شرایط کنونی را بسیارراهگشا می دانم. ایشان اولین شخصیت طراز اول کشورند که کار حزبی می کنند و از همه مهمتر مشورت پذیریشان در دایره حزب محدود نمی شود . تیمی که اطراف ایشان جمع شده اند با سلایق متفاوت نشاندهنده این سعه صدر است . خستگی ناپذیرشان در تعقیب هدفی که بر می گزید بی نظیر است و از همه مهمتر نگاه پدرانه به اطراف خود دارد که جز فرهنگ دیرپای ملی ما محسوب می شود
با این حساب شما روند کلی انتخابات را چگونه پیش بینی می کنید ،آیا اصلاح طلبان قادر خواهند بود به آنچه می خواهند در این انتخابات برسند؟
بایداز همه ابزارهایی که در اختیار داریم بدرستی استفاده کنیم .باید منصفانه دولت فعلی را نقد کنیم و مردم را در جریان واقعیات قرار دهیم. باید به کسانی که از وضع موجود گله دارند بفهمانیم که راه حل کناره گیری و تحریم نیست بلکه حضور فعال در صحنه است. باید بتوانیم تعاد بیشتری را برای فعالیت انتخاباتی بسیج کنیم. اگر بتوانیم به صورت چهره به چهره با مردم سخن بگوئیم و واقعیت را همانگونه که هست انتقال دهیم و مراقب جنگهای روانی رقیب و سلامت انتخابات باشیم تردید ندارم که اصلاح طلبان پیروز انتخابات خواهند شد.
منبع:تبیان