از مدتها قبل تصمیم گرفته بودم تا با او دیدار کنم. فردی که از صحبتهای او، حرکات او و همه ی وجودش عشق به ایران نمایان است. فردی که به گفته ی خودش از آغازین روزهای نهضت به جمع یاران امام(ره) پیوست و در صف مبارزین علیه رژیم ستم شاهی قرار گرفت...
آقای مهدی کروبی را می گویم.
ساعت 30/9 دقیقه با او قرار داشتیم. به دفترش واقع در میدان تجریش رفتیم و سر ساعت و برخلاف انتظارمان به اتاق کار ایشان وارد شدیم. با برخوردی گرم و صمیمانه ما را مورد استقبال قرار داد و بی مقدمه و بدون آنکه سئوالی از وی بپرسم آغاز به سخن کرد!! از انقلاب گفت و امام و از محبت هائی که در زندان به او شده بود!!
تبیان: جناب آقای کروبی؛ به عنوان فردی که دوران پرتلاطم انقلاب و قبل از آن را دیده اید، بفرمایید جوانان ما که فرزندان انقلاب به شمار می روند باید چگونه با این دستآورد مواجه باشند؟
با تشکر از شما. انقلاب اسلامی ایران با جاری شدن خون هزاران شهید به ثمر رسید. برای حفظ و بقای آن هم شهدای زیادی فدا شدند. چه در دوران دفاع مقدس و چه شخصیت هائی که به وسیله منافقین ترور می شدند. انقلاب حادثه ای بزرگ و ارزشمند بوده است که باید با تمام توان از آن محافظت نمود.
این انقلاب ارزان به دست نیامده است.
به نسل جدیدمان که در دوران امام و انقلاب و دفاع مقدس نبودند میخواهم بگویم که واقعاً قدر نظامجمهوری اسلامی و استقلال این کشور را بدانند.
واقعیت این است که روزگاری بر این کشور گذشته که زیر سیطره قدرتهای بزرگ بوده است. ما خودمان از دانشآموزی که بودیم، درسی میخواندیم که به کشورمان مغولها و افعانها حمله کردند در همان عالم نوجوانی رنج میبردیم که کشورمان مورد تهاجم بیگانه بوده است. چون هر ملتی این گونه استقلالی را میخواهد و رنج میبرد که کشورش مورد تهاجم واقع شده است یا عظمت و فرهنگشان مورد تهاجم واقع شده است. ملت ایران هم ملتی باهوش، غیور و ملتی با صلابت است مسلماً بیشتر رنج میبرد. من میخواهم بگویم همین تاریخ 150 ساله را اگر بخوانند بهخوبی متوجه میشوند که کشورمان دستخوش چه حوادثی بوده است.
سلطه بیگانه بر او حاکم بوده است شاید اینکه بیایند رسماً کشور را اشغال کنند، نبوده است اما اینکه سفارتخانهها و مراکز قدرت بیگانه برای کشور تصمیم میگرفته اند و حتی حرکتها وقتی آزادی و استقلال میخواستند یا اینکه فقط میخواستند اصلاحات شود میبینیم که کانون تجمع و مراکز اعتراض سفارتخانه بوده است. یا اینکه در حرکتها اگر کسی میخواستند سالم بماند میگفتند باید به یکی از سفارت ها پناه ببرد.