تبیان، دستیار زندگی

خیلی خیلی ممنون

دعای سفر

پروردگارا ! از رنج و دشواری های سفر ، غم و اندوه بازگشت ، چشم بد در نهاد خانواده و دارایی و فرزند ، به تو پناه میبرم 

  بار خدایا  !این تویی که در سفر ، همراه و یاوری و این تویی که در خانواده ها جانشینی!... و کسی جز تو توانا به هر دو کار نیست زیرا  آن کس که جانشین است ، نمی تواند همراه و همسفر شود و آن کس که همراه و همسفر است ، نمی تواند جانشین گردد.

پیامبر اعظم (ص) :

«همسایه را پیش از خانه و رفیق را پیش از راه و توشه را پیش از سفر باید به دست آورد.»

***********

«پیش از خریدن خانه، همسایه بجویید و پیش از سفر رفیق بیابید.»

***********

«با مردم خوش اقبال و توانگر مسافرت كنید.»

***********

«به حج بروید تا بی نیاز شوید و مسافرت كنید تا تندرست و سالم بمانید.»

***********

پیامبر اعظم (ص) :

«سفر كنید تا تندرست شوید و غنیمت بیابید.»

*****************

«مسافرت كنید تا تندرست شوید و روزی بیابید.»

*****************

«دعای سه نفر را خداوند برخود لازم دانسته كه رد نكند :

1. دعای روزه دار تا زمانی كه افطار كند.

2. دعای ستمدیده تا زمانی كه داد خود را نگرفته است.

3. دعای مسافر تا به وطن خود باز گردد.»

*******************

«سه دعا بدون شك مستجاب می شود:

  1. دعای ستمدیده 2. دعای مسافر 3. نفرین پدر در حق فرزند كه دعای علیه فرزند است.»

*******************

آداب مسافرت
1 - سفر باید با سلامتى ، جهاد با غنیمت و حج با بى نیازى همراه باشد. در حدیث شریفى به نقل از امام جعفر صادق (علیه السلام ) آمده است سافروا تصحوا و جاهدا تغنموا و حجوا تستغنوا. ((سفر كنید تا سالم بمانید و جهاد كنید تا غنیمت بگیرد و حج كنید تا بى نیاز گردید)).
2 - پیش از سفر باید همراه بگزینى . اسلام چندین ویژگى براى همراهان سفر برشمرده است :
الف ) دوستت همسنگ تو باشد. در حدیثى آمده است كه نباید همراه كسى شوى كه بر تو انفاق مى كند؛ زیرا موجب خوارى مؤ من است .
ب ) به مسافر، فرمان داده شده است كه دوستانش كمتر از هفت نفر باشند. در حدیثى آمده است كه بهترین دوستان نزد خدا، چهار تن هستند و هیچ گروهى از هفت تن ، تجاوز نكردند، مگر آن كه غوغایشان فزونى یافت .
ج ) دستور شده است كه با دوستان به مهربانى رفتار كنید- دستور داده شده است به مسافر كه براى سفرش ، توشه بردارد. این كار از شرافت مرد به شمار آمده است . در حدیثى آمده است كه شش امر از جوانمردى است - سه امر در حضر و سه امر در سفر - در حضر تلاوت قرآن و آباد كردن مساجد و برادر دینى گرفتن و خوش اخلاقى و شوخى در امورى كه خدا عصیان نشود، در حدیث دیگرى آمده است هنگامى كه على بن الحسین (علیه السلام ) قصد سفر حج یا عمره مى كرد، بهترین توشه را از بادام ، شكر، آشامیدنى ترش و شیرین برمى گرفت .
از امام صادق (علیه السلام ) نقل شده است كه فرمود: ((لقمان در سفارشهاى خود به پسرش مى گفت : پسرم ! با شمشیر، كفش ، عمامه ، خیمه ، مشك ، نخ و سوزن به سفر برو. داروهایى را با خود برگیر كه تو و همراهانت را سود بخشد و با دوستانت همراهى كن ، مگر در معصیت خداوند.))
همچنین مستحب است كه فرد قدرى خاك شفا با خود بردارد
4 - مستحب است كه مسافر بر خدا توكل كرده سفرش را بر اساس ‍ وسوسه هاى شیطانى و بدبینى هایى كه اول در دل دامن مى زند، به تاءخیر نیندازد
5 - مستحب است براى مسافر كه هر گاه به سفر مى رود، این آیه را بخواند؛ زیرا حضرت صادق (علیه السلام ) هر گاه پاى در ركاب مى نهاد، مى گفت : سبحان الذى سخرلنا هذا و ما كنا له مقرنین و هفت بار مى فرمود: ((سبحان اللّه )) هفت بار نیز مى فرمود: ((الحمد اللّه )) هفت بار هم مى فرمود: ((لا اله الا اللّه ))
6 - شایسته است شخص مسافر، به هزینه خود توجه داشته باشد
7 - مسافرت باید به طور كلى با میانه روى همراه باشد؛ ولى در حج و عمره مستحب است كه با گشاده دستى عمل گردد.
8 - هنگامى كه مسافر وارد شهرى شد، مستحب است كه به هنگام دیدن شهر، دعایى رابخواند كه در وصیت پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) به على (علیه السلام ) آمده است : اللهم انى اسئلك خیرها و اعوذبك من شرها، اللهم حببنا الى اهلها و حبب صالحى اهلها الینا.
((خدایا! خیر آن را از تو مى خواهم و از شر آن به تو پناه مى برم ، خداوندا! ما را محبوب اهالى آن گردان ، و صالحان آن را دوست ما كن ))
9 - مستحب است كه شخص براى بازگشت از سفر، شتاب كند. از امام سجاد (علیه السلام ) نقل است كه فرمود: ((سفر بخشى از دوزخ است ، پس هر گاه كسى سفرش را به انجام رساند، به شتاب به سوى خانواده اش ‍ بازگردد.))
10 - مستحب است كه انسان از همان راهى باز نگردد كه رفته است ، بلكه چنانچه اگر دو راه وجود دارد راه دیگرى را برگزیند.
11 - مستحب است كه مسافر با هدیه اى به خانه باز گردد، ولو قدر و قیمت آن ناچیز باشد.
12 - مستحب است كه مؤ منان به ویژه در سفر حج ، مسافرشان را یارى رسانند. همچنین مستحب است كه مؤ منان به خانواده حاجیان توجه داشته باشند و آنان را زیارت كرده و در صورت نیاز به ایشان خدمت كنند. در روایتى آمده است : كسى كه عهده دار خانواده و اموال یك حاجى گردد، همچون حاجى اجر مى برد، گویى كه خود شخصا به حج رفته است
13 - مستحب است كه به هنگام بازگشت حاجى به دیار خود، به دیدار او روند. در حدیثى آمده است : كسى كه حاجى را دیدار كند و با او دست دهد، مانند كسى است كه حجرالاسود را به دست گرفته است .
14 - در وصیت فراگیرى از لقمان حكیم ، نكاتى آمده است كه مسافر به ویژه حاجى را در این سفر الهى سود مى رساند. از امام صادق (علیه السلام ) روایت است كه فرمود: ((لقمان به فرزندش گفت : هر گاه با گروهى سفر كردى ، در هر امر خود و ایشان ، زیاد رایزنى كن و لبخند فراوان بر چهره ظاهر ساز و در توشه ات میان آنها بخشنده باش . هر گاه تو را خواندند بدیشان پاسخ گو. هر گاه از توكمك طلبیدند، یاریشان رسان . سكوت فراوان به كار بند و نماز بسیار به جاى آور. در مركب ، آب و توشه به همراهانت ایثار كن و هر گاه تو را به گواهى بر حقى خواستند بدیشان گواهى ده . هر گاه از تو مشورت جستند، اندیشه ات را كامل به كار انداز. قبل از درنگ و تفكر تصمیم مگیر. در مشورت زود پاسخ مگو، تا ابعاد گوناگون آن را نیك بدانى . در حالى بخواب ، بخور و نماز بگزار، كه اندیشه و حكمتت را در مشورت به كار مى بندى . كسى كه نصیحتش را براى كسى كه از او مشورت خواسته ، خالص نگرداند، خداوند اندیشه اش را از او بستاند و امانت را از او برگیرد. هر گاه دوستانت را دیدى كه راه مى روند، تو نیز با آنها راه برو. هر گاه كه دیدى كه ایشان كار مى كنند، تو نیز با آنان به كار بپرداز و هر گاه صدقه و قرض دادند تو نیز بده .
سخن كسى را كه از تو بزرگتر است بشنو. هر گاه به تو فرمانى دادند، یا از تو چیزى خواستند، در پاسخ ایشان ((آرى )) گو و از گفتن ((نه )) بپرهیز؛ چرا كه ((نه )) ناتوانى است و موجب نكوهش . هر گاه در راه سرگردان شدید، فرود آیید و هر گاه تردید كردید، بایستید و تدبیرى بیاندیشید. اگر یك نفر را تنها دیدید، پیرامون راه از او مپرسید و از وى راهنمایى مجویید؛ زیرا یك نفر در بیابان مشكوك است ، شاید كه جاسوس دزدان باشد یا شیطانى كه شما را به تحیر كشد. از دو شخص نیز بپرهیزید، مگر این كه نظرتان غیر از این باشد، چه ، عاقل هنگامى كه به چشم ، چیزى را ببیند حق را از آن باز شناسد و حاضر، چیزى را مى بیند كه غایب نمى بیند.
پسرم ! هر گاه وقت نماز شد، آن را براى چیزى به تاءخیر مینداز. نماز بگزار و راحت شو كه آن دینى است بر عهده تو. نماز را به جماعت برپا كن ، اگر چه بر نوك پیكانى . اگر خواستید فرود آیید، در سرزمینى فرود آیید كه رنگش ‍ نكوتر و خاكش نرمتر و گیاهش بیشتر باشد و هر گاه فرود آمدى ، پیش از آن كه بنشینى ، دو ركعت نماز بگزار و زمینى را كه بدان درآمدى وداع گو و به آن و اهالیش درود فرست ؛ زیرا هر سرزمینى را فرشتگانى است . اگر پیش از آنكه خوراكى بخورى ، توانستى ، آن را با دادن صدقه آغاز كنى ، پس این كار را انجام بده . مادام كه سواره هستى ، قرآن بخوان و به هنگام كار تسبیح بگو. به هنگام بیكارى دعا بخوان . از حركت در اول شب بپرهیز و در آخر شب ، ره بپوى و مبادا كه در راه ، صداى خویش بلند كنى
15 - از حضرت صادق (علیه السلام ) نقل است كه كسى نباید سفر كند، مگر براى سه چیز: سفرى كه توشه آخرت در آن حاصل شود، یا سفرى كه باعث مرمت امور معاش و زندگى گردد، یا سفرى كه براى سیر و لذت حلال باشد.
16 - در حدیثى آمده است كه محمد بن مسلم از حضرت صادق (علیه السلام ) پرسید كه به زمینى مى روم كه در آنجا به غیر از برف و یخ چیزى نیست . در ادامه حدیث آمده است كه حضرت فرمودند: به چنین زمینى نرو، كه دینت در آنجا هلاك مى شود
17 - در احادیث آمده است كه روزهاى شنبه ، سه شنبه و پنج شنبه براى مسافرت خوب مى باشند. سه شنبه ، روزى است كه خداوند در آن روز، آهن را براى داوود (علیه السلام ) نرم كرد. در روایت آمده است كه اگر روز شنبه سنگى از كوهى بگردد، خداوند آن را به جاى خود برگرداند و روز پنج شنبه هم روزى است كه پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) در آن روز به سفر مى رفتند و مى فرمودند كه روز پنج شنبه را خدا و رسول و ملائكه دوست مى دارند.
18 - از امام صادق (علیه السلام ) منقول است كه سفر كردن و سعى در حوائج در بامداد روز جمعه مكروه است ؛ چون ممكن است كه از نماز باز بماند. اما بعد از نماز، براى تبرك خوب است .
19 - در روایتى آمده است كه روز دوشنبه ، به دلیل رحلت پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) در آن روز براى مسافرت خوب نمى باشد.
20 - در روایات معتبر آمده است كه سفر كردن در هنگامى كه در عقرب مى باشد، عاقبت خوبى ندارد.
21 - روز چهارشنبه نیز براى مسافرت نیكو نیست .
22 - مستحب است كه مسافر براى رفع نحوستهاى سفر، صدقه بدهد و هنگام سفر دعاهاى وارده را بخواند
23 - مستحب است كه مسافر موقع بیرون رفتن غسل كند و دعاى مربوطه را بخواند، همچنین دو ركعت نماز بگزارد. (در ركعت اول توحید و در ركعت دوم سوره قدر). بعد از نماز دعاى وارده را نیز بخواند

سلام

یه تشكر ویژه از جناب mandegary عزیز.

مطالب واقعا زیبا و كاملی بود.

از fallenik گرامی هم به خاطر تشكرشون تشكر میكنم !!! همین قدر كه به این تاپیك توجه كردید از سر ما هم زیاده.

سفر ها به سه دسته تقسیم میشوند:

دسته اول كه خود به سه زیر مجموعه تقسیم میشود:

  الف) سفر های زیارتی.

مثل خانه خدا، قبور انبیا الهی و ائمه اطهار (ع) ، صله ارحام ، دیدار دوستان ، بازدید از مناطق جنگی كه روح مردانگی و آزادگی و ایثار را یادآور می شود.

  ب) سفر های علمی پژوهشی

امام علی(ع) می فرمایند: كسی كه برای آموختن و كسب دانش مسافرت كند مانند مجاهد در راه خداست.

   ج) سفر های رزمی

مانند كسانی كه برای دفاع از دین و كمك به ستمدیده، خانه و كاشانه خویش را رها كرده و به وظیفه ی خویش عمل می كند.

دسته دوم:

   سفر هایی كه با انگیزه تامین زندگی و در جهت انجام كار های شغلی و اقتصادی انجام می پذیرد. اینگونه سفرها كه برای اداره زندگی و تامین مخارج زن و فرزند و رهایی از فقر و تنگدستی انجام می گیرد، از دیدگاه اسلام نوعی عبادت و جهاد در راه خدا شناخته شده است.

دسته سوم:

    سفر های تفریحی كه برای رفع خستگی های كاری و رهایی از یكنواختی زندگی صورت می پذیرد . و پس از برگشت از سفر با جسم و جان با نشاط و شاداب تر به خدمات خویش می پردازد.

البته گاه ممكن است این انگیزه ها و اهداف در یك سفر جمع شوند كه بسیار شایسته است.

(منبع: فرصت های طلایی نوروز _ محمد مهدی فجری)

به نام خدا

سلام

همه با هم برادریم روایت شده، رسول مكرم اسلام صلی الله علیه و آله در سفری بود. برای طعام، امر فرمود گوسفندی را ذبح نمایند.شخصی عرض كرد: یا رسول الله! ذبح گوسفند به عهده من، و دیگری گفت كه پوست كندن آن با من، و شخص دیگر گفت كه پختن آن با من. آن حضرت فرمود: جمع كردن هیزم هم با من باشد. گفتند: یا رسول الله، ما هستیم و هیزم جمع می‌كنیم. نیاز به زحمت شما نیست. فرمود: این را می‌دانم، لیكن خوش ندارم كه خود را بر شما امتیازی دهم. پس به درستی كه خداوند كراهت دارد از بنده‌اش كه ببیند او خود را بر دوستانش امتیاز داده است.

منتهى الامال ، ج 1، ص 22