کاریکلماتورهای پرویز شاپور
1. موجود بدبین با خورشید آدم برفی می سازد.
2. فواصل بین میله های قفس کاریکاتور آزادی هستند.
3. برای آنکه نسلم منقرض نشود جلوی آیینه می ایستم .
4. افرادی که فکرشان سیاه است مویشان زودتر سپید می شود.
5. چراغها پرندگانی هستند که در قفس شب محبوسند.
6. بدن شب را با چراغ قوه زخمی کردم.
7. صورت سیب را با سیلی سرخ نگه می دارم.
8. خودنویسم را از واژه پر می کنم .
9. شیشه عمر ماهی همان تنگ آبش است.
10. در یک شب زمستانی که برف می آمد از سپیدی برف دریافتم که سیاهی شب رنگ پس نمی دهد.
11. سکه ماه را کف دست شب نهادم.
12. هیچ جنایتکاری به اندازه قلبم با خون سرو کار ندارد.
13. پرنده وقتی اسیر می شود فکرش پرواز می کند.
14. درخت سیگار برگ می کشد.
15. دکتر ها با پنبه هیدروفیله سر آدم را می برند.
16. ماهی سلول دریاست ، ستاره سلول آسمان ، و من سلول گورستان.
17. قاعدتا با دودی که اتوبوس ها می کنند نباید موی کسی سفید شود.
18. برای آزادی پرنده پایش را گرفتم و از لای میله های قفس بیرون کشیدم . هم اکنون یکی از پاهای پرنده آزاد است.
