تبیان، دستیار زندگی

امام علی (ع) : [3] اگر با اين شمشيرم بر بينی مؤمن بزنم که مرا دشمن بدارد دشمن نخواهد داشت . [4] و اگر تمام دنيا را در گلوی منافق بريزم که مرا دوست بدارد دوست نخواهد داشت [5] و اين بخاطر آن است که بر زبان پيامبر امی[ درس نخوانده ] گذشته [6] که فرمود : ای علی هيچ مؤمنی ترا دشمن نمي دارد و هيچ منافقی تو را دوست نخواهد داشت

45 - وقال [ع ] : لو ضربت خيشوم المؤمن بسيفی هذا علی ان يبغضنی ما ابغضنی ، ولو صببت الدنيا بجماتها علی المنافق علی ان يحبنی مااحبنی و ذلک انه قضی فانقضی علی لسان النبی الامی [ص ] ، انه قال : يا علی ، لا يبغضک مؤمن ، و لا يحبک منافق

امام علی (ع) : کار بدی که ترا ناراحت [ و پشيمان ] مي سازد نزد خدا بهتر ازکار نيکی است که تو را مغرور مي سازد

46 - و قال [ع ] : سيئه تسوءک خير عند الله من حسنه تعجبک

امام مهدی (عج) : اگر شيعيان ما - كه خداوند آنها را به طاعت و بندگي خويش موفق بدارد - در وفاي به عهد و پيمان الهي اتحاد و اتفاق مي داشتند و عهد و پيمان را محترم مي شمردند ، سعادت ديدار ما به تأخير نمي افتاد و زودتر به سعادت ديدار ما نائل مي شدند .

لو أن أشياعنا وفقهم الله لطاعته علي اجتماع من القلوب في الوفاء بالعهد عليهم ، لما تأخر عنهم اليمن بلقائنا و لتعجلت لهم السعادة بمشاهدتنا .

امام رضا (ع) : ما خانداني باشيم كه وعده خود را وام دانيم چنانچه رسول خدا ( ص ) كرد

إنا اهل بيت نري و عدنا علينا دينا كما صنع رسول الله ( ص )

امام حسن (ع) : اگر همه دنيا را تبديل به يك لقمه غذا كنم و به انساني كه خدا را از روي خلوص عبادت ميكند بخورانم ، باز احساس ميكنم كه در حق او كوتاهي كرده ام . و اگر ازاستفاده كردن كافر از دنيا جلوگيري كنم تا به آن اندازه كه جانش از شدت گرسنگي وتشنگي به لب برسد ، آنگاه جرعه اي آب به او بدهم ، خود را اسراف كار مي پندارم .

لو جعلت الدنيا كلها لقمة واحدة لقمتها من يعبد الله خالصا لرأيت أني مقصر فيحقه ، ولو منعت الكافر منها حتي يموت جوعا وعطشا ثم أذقته شربة من الماء لرأيتأني قد أسرفت .

امام صادق (ع) : مؤمن ، مؤمن نباشد تا آن كه ترسان و اميدوار باشد و ترسان و اميدوار نباشد تا براي آنچه از آن مي ترسد و به آن اميدوار است عمل كند .

لا يكون المؤمن مؤمنا حتي يكون خائفا راجيا و لا يكون خائفا راجيا حتي يكون عاملا لما يخاف و يرجو .

امام باقر (ع) : فرزندان ، به واسطه صالح بودن پدرانشان ( از انحراف ) محفوظ مي مانند .

يحفظ الاطفال بصلاح آبائهم

امام حسین (ع) : اين را دانسته باشيد عاليترين نعمتهايي كه خداوند به شما داده است ، احتياجهايي است كه مردم به شما دارند، مراقب باشيد كه با بي اعتنايي به نيازمندان ، اين نعمتها را رد نكنيد كه تبديل به نقمت و بلا خواهد شد. بدانيد كه كار نيك علاوه بر آن كه موجب ستايشگري مردم است ، به دنبال آن هم پاداش الهي در كار است . اگر ممكن بود كه (كار نيك ) را به صورت انساني ببينيد، او را شخصي خوش رو، بسيار زيبا مشاهده مي كرديد، كه هر بيننده اي از ديدارش لذت مي برد، و چنانچه مي شد (كار زشت ) را به صورت انسان ببينيد، شخصي زشت و بدقيافه به چشم شما مي آمد كه دلها از آن نفرت مي گشت و چشمها از ديدار روي نحسش فرو بسته مي شد.

واعلموا أن حوائج الناس إليكم من نعم الله عليكم فلا تملوا النعم فتحور نقما و اعلموا أن المعروف مكسب حمدا و معقب أجرا، فلو رأيتم المعروف رجلا رأيتموه حسنا جميلا يسر الناظرين ، و لو رأيتم اللؤم رأيتموه سمجا مشوها تنفر منه القلوب و تغض دونه الأبصار.

امام سجاد (ع) : و ( از مكه معظمه ) هجرت و دوري نمود به شهرهاي غربت ( مدينه و اطراف آن ) و به جاي دور از جاي خويشاوندان و جاي قدم ( پرورشگاهش ) و جاي به دنيا آمدن و جاي انس و خو گرفتنش ( جمله و مسقط راسه يعني جاي فرود آمدن ، و به دنيا آمدن از سر منافات ندارد با آنچه در اخبار رسيده كه از خصايص آن حضرت - صلي الله عليه و آله - است كه هنگام ولادت از پا به دنيا آمد ، زيرا مسقط الراس كنايه از جاي به دنيا آمدن است خواه از سر خواه از پا ، و روايت شده : چون آن حضرت از مكه هجرت نمود متوجه آن گرديد و گمان كرد ديگر به آنجا برنمي گردد ، دل شكسته شده گريه كرد ، جبرئيل عليه السلام آمد و اين آيه بر او خواند " سوره 28 ، آيه 85 " : ان الذي فرض عليك القران لرادك الي معاد يعني آنكه " تبليغ " قرآن را بر تو واجب نمود تو را به جايگاه خود باز گرداند ) و خواسته آن حضرت از هجرت براي ارجمند نمودن دين تو و ياري خواستن ( براي غلبه ) بر اهل كفر ( ملل مختلفه ) بود

و هاجر الي بلاد الغربة ، و محل النأي عن موطن رحله ، و موضع رجله ، و مسقط رأسه ، و مأنس نفسه ، ارادة منه لاعزاز دينك ، و استنصارا علي اهل الكفر بك .

حضرت فاطمه (س) : فرزندانم ديشب را گرسنه به روز آوردند ، فرزند كوچك من " حسين " در ميدان جنگ كشته مي شود . در كربلا فرزندم را با حيله و تزوير شهيد مي كنند ، واي و نكبت و عذاب بر قاتلانش باد .

أمسوا جياعا و هم أشبالي أصغرهم يقتل في القتال بكربلا يقتل باغتيال لقاتليه الويل مع و بال