تبیان، دستیار زندگی

کاریکلماتور یعنی کاریکاتوری که با کلمات به ثبت می رسد .
کاریکلماتور نامی است که احمد شاملو بر نوشته‌های پرویز شاپور گذاشت. این کلمه ابتدا در سال ۱۳۴۷ در مجله خوشه به سردبیری شاملو به کاربرده شد و حاصل پیوند «کاریکاتور» و «کلمه» است. به نظر شاملو، نوشته‌های شاپور کاریکاتورهایی است که با کلمه بیان شده‌است.

حالا نوبت شما دوستان گرامی است که کاریکاتورهای خود را با کلمه بیان کنید.

به نارنجک بدون ضامن ، وام نمی دهند

عاشق آدم دروغگویی هستم که چشمان راستگویش جبران دروغگوییهایش رامیکند.

شیر فكرم را باز كردم و گلدان شمعدانی را از فكرم سیراب نمودم.

برای اینكه صدای قلبم ناراحتم نكند شبها آن را خارج از قفسه سینه ام می گذارم

انسان ها ممکن است که با شادی به هم نزدیک شوند ولی با درد در هم فرو می روند .

همیشه غمگینانه ترین لحظات را عزیزترین کسانمان به ما هدیه می کنند .

سلام سلام صدتا سلام .

دستم به بالای کمد نرسید ، زیر پام روزنامه گذاشتم .

تفنگم شلیک نمیکرد ، ماشه رو کشیدم تا شلیک کنه .

چوب های افقی نردبون رو یکی در میون شکستم تا زودتر برم بالا .

در سفیدی چشمانت تمام رنگها را تجربه کردم ، تا به سیاهی رسیدم.
مغزم بر روی شعله های دلم که برای قلبم می سوخت ، کباب شد.
حیف که گرسنگی شکم با کلمات شیرین برطرف نمی شود .
ننگ است که روشنایی دیدگان در ظلمات اندیشه غرق شود.

برای اینكه صدای شكستن دلش شنیده نشود با صدای بلند می خندد.
آنقدر تنهایی را دوست داشت كه از سایه خودش هم بیزار بود.
برای اینكه عشقش را از قلبش پاك كند، قلبش را فرمت كرد.
خورشید عشق هم نتوانست قلب یخی او را گرم كند

 نگاهم را زنده به گور کردم

 آنقدر برایت کوتاه آمدم تا اینکه ناپدیدشدم

 با دم آهت آخرین شمع امیدم هم خاموش شد

از فرط ناامیدی ،تمام امیدهایم را زیر پا له کردم

 در رقابت عقربه های ساعت با یکدیگر همیشه بازنده چشم من است

 وقتی که خارج از خانه چشمانت را باز می کنی ، عطر نگاهت در آسمان گم می شود

 ماهیهای آپارتمان‌نشین، در تنگ آب زندگی می‌کنند

 ماهی، هیچگاه برای تعطیلات به کنار دریا نمی‌رود.

ماهی تنها جانوری است که به‌راستی دل به‌دریا می‌زند.

 عکس جوانیم را روی آینه چسبانده‌ام تا گذر زمان را نبینم.

 مترسک رنجیده از کشاورز، با پرنده‌هادست ‌به ‌یکی می‌کند

 عاشق دلشکسته، تکه‌های دلش را از روی زمین جارو می‌کند..

سلام

گل محمدی باش تا محتاج ادوکلن فرانسوی نشوی!

دوست صمیمی اما ناسازگار، مثل ترکشی فرورفته در نخاع است. تحملش زجرآور و بیرون آوردنش فلج کننده!

(نمیدونم کاریکلماتور شد یانه؟!!)

با این‌همه خون دلی که خورده‌ام، در شگفتم که چرا دراکولا نمی‌شوم

 چون از زندگی خسته شده‌بود، مرخصی گرفت و رفت به جهان دیگر

ازبس که به همه چپ چپ نگاه کرد, چشمانش چپ شد.

از بس که روشنفکر بود از خاموشی برق هراسی نداشت.