تبیان، دستیار زندگی

کاریکلماتور یعنی کاریکاتوری که با کلمات به ثبت می رسد .
کاریکلماتور نامی است که احمد شاملو بر نوشته‌های پرویز شاپور گذاشت. این کلمه ابتدا در سال ۱۳۴۷ در مجله خوشه به سردبیری شاملو به کاربرده شد و حاصل پیوند «کاریکاتور» و «کلمه» است. به نظر شاملو، نوشته‌های شاپور کاریکاتورهایی است که با کلمه بیان شده‌است.

حالا نوبت شما دوستان گرامی است که کاریکاتورهای خود را با کلمه بیان کنید.

عاشق سکوتی هستم که از فریادتقاضای پناهندگی می کند.
عمر هزارپا کفاف بستن بند کفشهایش را نمی دهد.
سقوط در آبشار آبتنی می کند.
مسافر منزوی در جاده متروک سفر می کند.

گامهایم صدای پایت راتنها نمیگذارند.
عاشق پرنده ای هستم که ازادیش را با آب و دانه معاوضه نمیکند.
دیوار حاشا بلند است
خدا حافظی سرود تنهاییست

اسانسور سقوط و صعود را نشخوار می کند
ادم احساساتی با قلبش فکر می کند
پرنده پیر احتیاج به قفس ندارد
سکوت واژه ها را می بلعد

ضربان قلبم صدای پای زندگیست
رنگین کمان اتش بازی ابکی طبیعت است
به محض این که شکوفه باز شد تگرگ نقل دهانش گذاشت
افرادی که پوست موز را زمین می اندازند با شخص خاصی دشمنی ندارند

به فیوز فكر می كنم .برق از سرم می پره !
به چرخ خیاطی كه فكر می كنم دلم تنگ میشه !
به پیاز كه فكر می كنم ؛ گریه ام می گیره !
به جوجه كه فكر می كنم یاد آخر پاییز می افتم .!

وقتی صفر جلوی اعداد دیگر می ایستد, احساس غرور می كند.
بعضی ها به روحشان هم سفید كننده می زنند.
با كاسه سرم,افكارم را آبكشی می كنم!
تیر همیشه به راه راست می رود!

وقتی کتاب می‌خونم چنان غرق می‌شم که برای بیرون کشیدنم به نجات غریق نیازمندم.
بعضی دل ها از جنس تفلون هستند. چیزی به خود نمیگیرند و اگر هم گرفتند به راحتی می‌شود پاكشان كرد.

چون چشماش دوربین بودند با چشماش عكس می گرفت ...
چون قدش كوتاه بود ؛ بلند حرف میزد ...

از بس سرش گرم بود همه ی موهاش سوخت

با نگاهت آرامش را به من می دهی،با کلمات آنرا می گسترانی و با بدرودت همه را ضایع می کنی .

پایمال ترین، بی بوترین ولی مقاوم ترین گل دنیا را روی قالی خانه مان یافتم .

جهت جلوگیری از ترافیک کوچه ی علی چپ تبدیل به بزرگراه می شود.

وقتی بخاری را در آغوش کشیدم، گرمای محبتش ! لباسم را سوزاند.

از سفر ِ زندگی لذت ببرید، ما مجبور نیستیم با سرعت از کنار همه چیز بگذریم.

روشن کردن یک شمع بهتر از ملامت کردن تاریکی ست...

• غم، کلکسیون خنده ام را به سرقت برد.
• بلبل مرتاض، روی گل خاردار مینشیند!
• هر درخت پیر، صندلی جوانی میتواند باشد.
• آن‌قدر زندگیش شیرین بود, دلش را زد!