تبیان، دستیار زندگی

جمعه 25/8/1386 - 20:41 -0 تشکر 16931

مسابقه قرآنی با جوایز ارزنده

قال النبی الاکرم(ص): اذا التبست علیکم الفتن کقطع اللیل المظلم فعلیکم بالقرآن

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: هنگامی که فتنه ها مانند پاره های شب تاریک بر شما پوشیده شد پس لازم است به قرآن پناه ببرید.

سلام بر شما دوستان عزیز و قرآن دوست:

انشاءالله با یاری خداوند متعال در این تایپیک هر هفته جمعه ها سوالی قرآنی مطرح می شود و شما عزیزان تا جمعه دیگر فرصت دارید جواب آن را ارسال کنید. انشاءالله جوایز ارزنده ای به ایمیل عزیزانی که جواب کامل را ارائه دهند فرستاده می شود.

لطف کنید در زمان ارسال جواب نکات زیر را رعایت کنید.

1- حتما متن عربی قرآن را به همراه متن فارسی آن ذکر کنید.

2- سوره و آیه ی مربوطه را نیز در پایان جواب ذکر کنید.

3- جواب های خود را فقط و فقط به ایمیل anjoman.qoran2@yahoo.com بفرستید.

4- اگر شما هم سوالی دارید و می خواهید در این تایپیک مطرح شود در همین جا مطرح کنید تا دوستان به سوالات شما پاسخ دهند.

و من الله توفیق

فریاد بی صدا حرف دل همه کسانی که میگویند ولی شنیده نمی شوند ...هستند ولی دیده نمی شوند ..پس تو نیز بی صدا فریاد کن....

بعدی

13 از 22

کل آیتم ها 213
برو به صفحه

قبلی

جمعه 17/3/1387 - 21:57 - 0 تشکر 42418

جواب سوال هفته ی سی و یکم:

دوست عزیز شکری جواب صحیح این هفته را دادند .

از ایشان کمال تشکر را دارم.

جمعه 17/3/1387 - 21:58 - 0 تشکر 42421

سوال هفته ی سی و دوم:

در سوره قدر، آیه چهارم داریم که " فرشتگان و روح را در آن شب (شب قدر) به اذن پروردگارشان برای (تقدیر) هرکاری نازل می شوند"... منظور از "روح" چیست؟

جمعه 24/3/1387 - 21:47 - 0 تشکر 43283

جواب سوال آقا مجتبی گل

1.در مورد اصحاب اخدود (بروج4) هنوز برام گنگه، میشه بیشتر توضیح بدین؟ دوست عزیز به نظر من شما اگر فلشی که کار خود تبیانی های عزیز است را دانلود کنید به نظر من متقاعد می شوید باز هم اگر قانع نشدید اطلاع دهید.2. در پاسخ به سوال سومم (تکویر29) بعنوان پیام هفتم نوشتید "خواست ما در مدار خواست خداست، نه به اجبار او، كه در این صورت، خواست ما بى معنا مى‏شود. «و ما تشاؤن الاّ ان یشاء اللّه»" میشه بیشتر توضیح بدین؟ یعنی چی که خواست ما در مدار خواست خداست؟ در حقیقت این آیه همان مسأله دقیق و ظریف "أمر بین الأمرین" را بیان مى كند؛ از یكسو مى گوید تصمیم گیرى به دست شما است، و از سوى دیگر مى فرماید: تا خدا نخواهد شما نمى توانید تصمیم بگیرید. یعنى اگر شما مختار و آزاد آفریده شده اید تا چیزی را طلب کنید و چیز دیگری را طلب نکنید، این اختیار و آزادى از ناحیه خدا است، او خواسته است كه شما چنین باشید.
انسان در اعمال خود نه مجبور است، و نه صد در صد آزاد؛ نه طریقه جبر صحیح است و نه طریقه تفویض؛ بلكه هر چه او دارد، از عقل و هوش و توانایى جسمى و قدرت و آزادی تصمیم گیرى همه از ناحیه خدا است، و همین واقعیت است كه او را از یكسو دائما نیازمند به خالق مى سازد، و از سوى دیگر به مقتضاى آزادى و اختیارش به او تعهد و مسؤولیت مى دهد.
نکته ای که لازم است تذکر دهیم، این است که قدرت و آزادی اراده را خداوند به انسان داده است، نه به این معنا است که این قدرت را سپرده و کناری شسته است، بلکه این قدرت در هر آن نیاز به فیض و اذن الهی دارد.

جمعه 24/3/1387 - 21:49 - 0 تشکر 43285

جواب سوال هفته ی سی و دوم:

تنزل الملئكه و الروح فیها باذن ربهم من كل امر

كلمه تنزل در اصل تتنزل بوده ، و ظاهرا مراد از روح آن روحى است كه از عالم امر است و خداى تعالى در باره اش فرموده : قل الروح من امر ربى ، و اذن در هر چیز به معناى رخصت دادن در آن است ، و یا به عبارت دیگر اعلام این معنا است كه مانعى از این كار نیست .
و كلمه من در جمله من كل امر به گفته بعضى از مفسرین به معناى باء است . بعضى دیگر گفته اند: به معناى خودش است ، یعنى ابتداى غایت ، ولى سببیت را هم مى رساند، و آیه را چنین معنا مى دهد: ملائكه و روح در آن شب به اذن پروردگارشان و به سبب هر امرى الهى نازل مى شوند.
بعضى دیگر گفته اند: باء براى تعلیل به غایت است ، و معنایش این است ملائكه و روح در آن شب به اذن پروردگارشان نازل مى شوند، براى خاطر اینكه هر امرى را تدبیر كنند.
لیكن حق مطلب این است كه : مراد از امر، اگر آن امر الهى باشد كه آیه انما امره اذا اراد شیئا ان یقول له كن فیكون تفسیرش ‍ كرده ، حرف من براى ابتدا خواهد بود، و در عین حال سببیت را هم مى رساند، و به آیه چنین معنا مى دهد: ملائكه و روح در شب قدر به اذن پروردگارشان نازل مى شوند، در حالى كه نزولشان را ابتدا مى كنند و هر امر الهى را صادر مى نمایند.
و اگر منظور از امر مذكور هر امر كونى و حادثه اى باشد كه باید واقع گردد، در این صورت حرف من به معناى لام تعلیل خواهد بود، و آیه را چنین معنا مى دهد: ملائكه و روح در آن شب به اذن پروردگارشان نازل مى شوند براى خاطر تدبیر امرى از امور عالم .

جمعه 24/3/1387 - 21:50 - 0 تشکر 43286

سوال هفته ی سی و سوم:

در سوره همزه، آیات 4-7 این هست که میگه "چنین نیست؛ بزودی در حطمه پرتاب می شود. و تو چه دانی که حطمه چیست! آتش برافروخته الهی؛ آتشی که از دلها سر میزند"... اصلا حطمه یعنی چی و چی هست؟ منظورش از اینکه "آتشی که از دلها سر میزند" چیه؟

شنبه 1/4/1387 - 21:55 - 0 تشکر 44461

جواب سوال هفته ی سی و سوم:

كلا لینبذن فى الحطمه (4) و ما ادرئك ما الحطمه (5) نار اللّه الموقده (6) التى تطلع على الافئده

(7)این سوره تهدید شدیدى است به كسانى كه عاشق جمع مالند، و مى خواهند با مال بیشتر خود بر سر و گردن مردم سوار شوند، و بر آنان كبریایى بفروشند، و به همین جهت از مردم عیب هایى مى گیرند كه عیب نیست و این سوره در مكه نازل شده است .كلا لیبذن فى الحطمه: این جمله ردع و تخطئه پندار غلط او است ، كه مى پندارد مال ، جاودانه اش مى كند، و لام در كلمه لینبذن لام سوگند است ، و واژه نبذ به معناى پرت كردن و دور انداختن چیزى است . و كلمه حطمه بر وزن همره و نیز بر وزن لمره و نكحه و ضحكه صیغه مبالغه است ، و مبالغه در حطم شكستن را مى رساند، البته به معناى خوردن هم استعمال شده ، و این كلمه یكى از نامهاى جهنم است چون جمله نار اللّه الموقده آن را به آتش جهنم تفسیر كرده .
و معناى آیه این است كه : نه ، او اشتباه كرده ، مال دنیایش جاودانش نمى سازد، سوگند مى خورم كه به زودى مى میرد و در حطمه اش ‍ پرت مى كنند.نار اللّه الموقده التى تطلع على الافئده: ایقاد نار به معناى شعله ور ساختن آتش است . و كلمه اطلاع و طلوع بر هر چیز به معناى اشراف بر آن چیز، و ظاهر شدن آن است ، و كلمه افئده جمع كلمه فواد است كه به معناى قلب است و مراد از قلب در اصطلاح قرآن كریم (عضو صنوبرى شكل كه تلمبه خون براى رساندن آن به سراسر بدن است نیست بلكه ) چیزى است به نام نفس انسانیت ، كه شعور و فكر بشر از آن ناشى مى شود.
و گویا مراد از اطلاع آتش بر قلوب این است كه آتش دوزخ باطن آدمى را مى سوزاند، همانطور كه ظاهرش را مى سوزاند، به خلاف آتش دنیا كه تنها ظاهر را مى سوزاند. قرآن درباره سوزاندن آتش جهنم فرموده : و قودها الناس و الحجاره و در همان تفسیر در ذیل آیه التى تطلع على الافئده آمده كه بر دلها شعله مى زند، و ابوذر غفارى (رضى اللّه عنه ) فرموده : به متكبرین دو چیز را بشارت دهید، یكى اینكه به سینه هایشان داغ بگذارند و دیگر اینكه پشتشان را بر زمین بكشند.

شنبه 1/4/1387 - 21:56 - 0 تشکر 44462

سوال هفته ی سی و چهارم:

عادیات به چه واقعه ای دلالت دارد؟

شنبه 8/4/1387 - 21:40 - 0 تشکر 45725

جواب سوال هفته ی سی و چهارم:

این سوره در باره ناسپاسى انسان و كفران نعمت هاى پروردگارش و حب شدیدش نسبت به خیر سخن مى گوید، و نتیجه مى گیرد با اینكه دوستدار خیر خلق شد، و با اینكه خیر را تشخیص مى دهد، اگر انجام ندهد حجتى بر خدا ندارد، بلكه خدا بر او حجت دارد، و به زودى به حسابش مى رسند.
و این سوره به شهادت سوگندهاى اولش در مدینه نازل شده ، چون یكى از آن سوگندها جمله و العادیات ضبحا… است ، كه ظاهرش به بیانى كه مى آید این است كه مراد از آن اسبان سربازان و مجاهدین در جنگ است ، و همه مى دانیم كه جنگهاى اسلامى در مدینه واقع شده ، و اصولا مساله جهاد بعد از هجرت تشریع شد، روایاتى هم كه از طرق شیعه از ائمه اهل بیت (علیهم السلام ) رسیده مؤ ید این نظریه است ، چون در آن روایات آمده كه این سوره در باره على (علیه السلام ) نازل شده ، آن زمانى كه به غزوه ذات السلاسل رفته بود. و نیز بعضى از روایات وارده از طرق اهل سنت آن را تاءیید مى كند، كه ان شاء اللّه در بحث روایتى آینده به آن روایات اشاره مى شود.

شنبه 8/4/1387 - 21:48 - 0 تشکر 45730

سوال هفته ی سی و پنجم:

تفسیر و اساس منظور از آیه 4 از سوره بیّنه رو یه توضیح مختصر بدین؟ "(ولی هنگامیکه پیامبر از سوی خدا با صحیفه پاک آمد، ایمان نیاوردند، مانند اهل کتاب) اهل کتاب نیز (در کتاب خدا) اختلاف نکردند، مگر بعد از آنکه دلیل روشن برای آنان آمد..."... اصلا مگه اینکه با "دلیل روشن" دین رو پذیرفتن ایرادی داره؟

شنبه 15/4/1387 - 21:49 - 0 تشکر 46705

جواب سوال هفته ی سی و پنجم:

و ما تفرق الذین اوتوا الكتاب الا من بعد ما جاءتهم البینه

آیه اول سوره كه مى فرمود: ما دست بردار از كفار اهل كتاب و مشركین نیستیم تا حجت بر آنان تمام شود، به كفرشان به نبوت رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله و سلم ) و كتاب او، كه متضمن دعوت حق او است اشاره مى كرد، و آیه مورد بحث به اختلافى كه قبل از دعوت اسلامى داشتند اشاره مى كند، و در قرآن كریم در چند جا به این اختلاف اشاره شده ، از آن جمله مى فرماید: و ما اختلف الذین اوتوا الكتاب الا من بعد ما جاءهم العلم بغیا بینهم ، و از این قبیل آیاتى دیگر.
و منظور از آمدن بینه براى كفار همان بیانات كتب انبیاى گذشته اى است كه در كتبشان آمده بود، و یا كلام انبیاى آنان در توضیح و تفسیر بیان الهى است ، همچنان كه در آیه زیر بینه را به همین دو قسم بیان تفسیر نموده ، مى فرماید: و لما جاء عیسى بالبینات قال قد جئتكم بالحكمه و لابین لكم بعض الذى تختلفون فیه فاتقوا اللّه و اطیعون ان اللّه هو ربى و ربكم فاعبدوه هذا صراط مستقیم فاختلف الاحزاب من بینهم
بیان اینكه كتب آسمانى براى عموم بشر آورده شده و آیه )و ما تفرق الذین اوتواالكتاب ( حكایت حال مشركین نیز هست
در اینجا ممكن است این سؤ ال پیش آید كه : چرا در آیه مورد بحث متعرض اختلاف اهل كتاب در مذاهب خود شد، ولى اختلاف و تفرقه مشركین و اعراضشان از دین توحید و انكارشان مساله رسالت را متعرض نگردید؟
در پاسخ مى گوییم : بعید نیست جمله و ما تفرق الذین اوتوا الكتاب شامل مشركین هم بشود، چون در آیه مورد بحث مى توانست بفرماید: و ما تفرق اهل الكتاب الا من بعد...ولى به جاى جمله اهل الكتاب جمله الذین اوتوا الكتاب را آورد، و تفاوت بین این دو تعبیر بر كسى پوشیده نیست ، چون تعبیر اهل كتاب در عرف قرآن تنها شامل یهود و نصارى و صابئان و مجوسیان ، و یا تنها یهود و نصارى مى شود. ولى تعبیر دوم یعنى آنانكه كتاب برایشان نازل شده شامل مشركین هم مى شود، چون كتاب خدا براى عموم بشر نازل شده ، و در قرآن كریم تصریح فرموده به اینكه خداى تعالى در اولین روز تشكیل اجتماع بشرى ، و بروز اختلافهاى حیوانى در بینشان كتاب براى آنان نازل كرد، یعنى شریعت و قانونى بر ایشان تشریع كرد تا در اختلافهایى كه در امور زندگى و حیوانیشان رخ مى دهد حكومت كند، ولى بشر بعد از آمدن شریعت هم آن اختلافهاى قبلى را در شریعت خدا سرایت دادند، با اینكه حق برایشان روشن شده و حجت بر آنان تمام گشته بود، پس به حكم این آیات ، عموم بشر مشمول كتب آسمانى بوده و هستند، چیزى كه هست در اثر اختلاف )ناشى از پیروى هواى نفس )، بشر چند طایفه شدند، بعضى ها به كلى فراموش كردند كه كتابى از ناحیه آفریدگارشان برایشان نازل شده ، و بعضى دیگر این معنا را از یاد نبردند و لیكن هواى نفس را در دین خدا رخنه داده ، به دینى تحریف شده متدین شدند، طایفه اى دیگر دین خدا را بدون كم و كاست حفظ كرده ، بدان متدین شدند، اینك یكى از آن آیات از نظر خواننده مى گذرد: كان الناس امه واحده فبعث اللّه النبیین مبشرین و منذرین و انزل معهم الكتاب بالحق لیحكم بین الناس فیما اختلفوا فیه و ما اختلف فیه الا الذین اوتوه من بعد ما جاءتهم البینات بغیا بینهم ، كه تفسیرش ‍ گذشت .
و در این معنا است آیه اى دیگر كه مى فرماید:تلك الرسل فضلنا بعضهم ... و لو شاء اللّه ما اقتتل الذین من بعدهم من بعد ما جاءتهم البینات و لكن اختلفوا فمنهم من امن و منهم من كفر
و كوتاه سخن اینكه : جمله الذین اوتوا الكتاب اعم از اهل كتاب است ، و بنابر این ، جمله و ما تفرق الذین اوتوا الكتاب … شامل مشركین مى شود، همانطور كه شامل اهل كتاب مى شود.

منبع: تفسیر نمونه