تبیان، دستیار زندگی

اشک برای حضرت اباعبدالله را بی‌ارزش حساب نکنید

این اشک  بر مصیبت حضرت را کم ندانید.

در روایت از امام حسن عسگری (ع) آمده است: «... انّ الله لیامر ملائکته المقربین ان یتلقّوا دموعهم {ای دموع الباکین علیه} المصوبۀ لقتل الحسین (ع) الی الخزان فی الجنان فیمزجونها بماء الحَیَوان فتزید عذوبتها و....»( بحار الانوار- ج 8 ص 311 / نور العین ص 343)

حضرت امام حسن عسگری (ع) می فرمایند: « خداوند به ملائک مقرب دستور می دهد اشک گریه کنندگان به حضرت اباعبدالله الحسین (ع) را جمع کنند و آنرا به خزانه دار بهشت تحویل بدهند خزانه دار بهشت آنرا با آب بهشت مخلوط می کند تا آب بهشت به وسیله این اشک ها گواراتر شود.»

 می دانید یعنی چی؟ یعنی آب بهشت هم با تمام گوارایی اش اشک گریه کنندگان بر امام حسین (ع) را کم دارد .اگر این آب بخواهد گواراتر شود با اشک گریه کنان حضرت گواراتر می شود.

از امام صادق(ع) روایتی نقل شده که حضرت می فرمایند: «مامن باکٍ یبکیه الّا و قد وصل فاطمه(ص) و اسعدها علیه و وصل رسول الله (ص)...»

امام صادق (ع) می فرمایند:« هرکس بر حسین (ع) گریه کرد دستش به دامان فاطمه(ص) رسید و فاطمه  را کمک کرده است »

گویا فاطمه در عالم صدا می زند : آیا گریه کنی هست که مرا در عزا داری بر فرزندم حسین (ع) کمک کند؟

اشک بر حسین(ع) ما را می برد سراغ فاطمه (ص) .فاطمه (ص) ناموس خلقت و غیب الغیوب عالم است. این اشک چه محرمیتی برای گریه کننده ایجاد می کند که موانع را بر می دارد و او را سراغ این ناموس می برد.

امام صادق(ع) نفرمودند گریه کن چه ویژگی باید داشته باشد که به این مقام برسد. اشک بر حضرت حسین (ع) من را رشد می دهد بالا می برد آنقدر که دستم به دامان فاطمه (ص) می رسد و از ان هم بالاتر به دامان پیامبر می رسد.

 امام صادق (ع) در ادامه این روایت فرمودند : «هر کس بر جدم حسین (ع) گریه کند به پیامبر (ص) رسیده است .»

بعد در انتها می فرمایند :« هرکس گریه بر حضرت اباعبدالله(ع) کند حق ما اهل بیت را ادا کرده است.»

در روایات داریم حضرت زهرا هر شب جمعه به زیارت فرزندشان حسین(ع) می آیند.

از امام صادق (ع) روایت است: «...انّ فاطمه اذا نظرت علیهم و معها الف نبی و الف صدیق و الف شهید و من الکروبین الف الف یسعدونها علی البکاء و انّها لتشهق شهقۀ فلا یبقی فی السماوات ملک الّا بکی رحمۀ لصوتها و ما تسکّن حتّی یاتیها النبیّ فیقول : یا بنّیۀ قد ابکیت اهل السماوات و شغلتهم عن التسبیح والتقدیس فکُفّی....»

 هر شب جمعه هزار پیامبر ، هزار صدیق ،هزار شهید و هزار هزار از کروبیین کمک گریه ی  فاطمه می آیند و فاطمه (ص) ناله و صیحه ای می زند صدای ناله او را تمام ملائک اسمان ها می شنوند و با صدای  صیحه او گریه می کنند .فاطمه آرام نمی گیرد تا اینکه وجود پیامبر(ص) بیایند .پیامبر نزد فاطمه(ص) می آیند و به فاطمه عرض می کنند: دخترم ، اهل سماوات را به گریه در آوردی آنقدر که آنها از شدت گریه شان از تسبیح و تقدیس خداوند باز ماندند .پس از گریه ات دست بر دار...

این اشك غریبه نیست

این اشك غریبه نیست ، این پا و دست نیز غریبه نیست، مال خود اهل بیت (ع) است برای خود آنها كار می‌كند، اگر می‌بینید قدم‌های شما در ماه محرم در خانه‌هایتان نمی‌ماند، می‌‌خواهید حتماً‌ خود را به مجالس اباعبدالله (ع) برسانید به جهت ارتباط شما با وجود مقدس حضرت (ع) است در زیارت جامعه آمد‌ه‌ است: « اجسادكم فی الاجساد» اگر چشم می‌بارد جهت ارتباط با اباعبدالله (ع) است اگر دل سوزی دارد از آن روست كه از كودكی برای اباعبدالله (ع) گریسته‌ است. چگونه اشك سوزی نداشته باشد در حالی كه یكصد و بیست و چهار هزار پیامبر برای حسین (ع) گریه كرده‌اند و زائر حسین شده‌اند.

اشك بر اباعبدالله (ع) حجاب‌ها را مرتفع می‌كند

هیچ‌کس نمی‌داند وقتی به ما اجازه ورود به محافل اباعبدالله (ع) داده می‌شود چه عزت و چه لطف و چه پذیرایی ویژه‌ای از ما شده است خدا به حرمت مجالس اباعبدالله به چشم دیگری به ما نگاه می‌كند، از روزی كه مُحرم و اسم امام حسین (ع)‌می‌آید همه احساس می‌كنند توجه خدا به آنها شكل دیگری گرفته ، وقتی تربتش هفتاد هزار حجاب مرتفع می‌كند چگونه چشمی كه بر او می‌بارد هفتاد حجابش مرتفع نشود؟ حتماً‌ می‌شود.

تمام سلول‌های وجودیمان در مُحرم زبان به تشكر از خدای حسین باز می‌كند.