تبیان، دستیار زندگی

سلام
دوباره ماه محرم فرا رسید...
ماه جلوه ماندنی ایثار وشهادت..ماه پبروزی خون بر شمشیر...ماه مواجهه اسلام دروغین با اسلام حقیقی..ماه نمایش واقعی امر به معروف ونهی از منکر....ماه انتخاب مرگ با عزت در برابر زندگی باذلت..ماه گفتن نه ای عظیم به هر آنچه غبر خداست..ماه بزرگمردی کودکانی مثل قاسم وعبدالله...ماه جوانی کردن موی سفیدان عاشق حسین(ع)..ماه وفای عباسی...ماه قطعه قطعه شده شبه پیغمبر(ص)...ماه سیراب شدن شش ماهه ای از خون گلو..ماه دلدادگیهای خواهری بابرادر وسپس هجران...ماه اسارت آل الله...ودر یک کلام ماه سالا شهیدان عالم،خون خدا،حسین(ع)
با تسلیت ایام عزای حسینی به همه حسینیان عالم قطعه شعر زیر نیز تقدیم می شود:

دوباره بوی محرم دوباره بوی حسین(ع)        
  دوباره نوشش می از سر سبوی حسین(ع)

دوباره ماه تاثر دوباره ماه عزا                              
   دوباره سینه زدن در میان کوی حسین(ع) 

دوباره شهر بپوشد به تن لباس سیاه      
  رواج هیئت ومسجد زآبروی حسین(ع)   
                                                                     
دوباره ذکر حسین بر لبان پیر وجوان
دوباره نغمه "هل من"رسد زسوی حسین(ع)   
    
دوباره یاد شهیدان کربلا کردن
دوباره خوی گرفتن به خلق وخوی حسین(ع)

دوباره لطف خدائی برای شخص زهیر
ونیک عاقبتی بعد گفتگوی حسین(ع)

دوباره حر پشیمان به محضر مولا
عوض نمودن دنیا به تار موی حسین(ع)

دوباره قاسم واکبر، عمویشان عباس
فدای حق شده در جنگ با عدوی حسین(ع)

دوباره علقمه وقتلگاه شاه شهید
دوباره ناله زینب به جستجوی حسین(ع)

گرفتنش به بغل جسم بی سر مولا
دوباره بوسه زدن بر رگ گلوی حسین(ع)

دوباره شام غریبان به خیمه ها آتش
زنان دربدر وخواهر نکوی حسین(ع)

دوباره یاد اسارت برای آل ا...
ویاد سنگ پرانی  به راس وروی حسین(ع)

دلم گرفته  خدایا زماتم مولا
نما توقسمت من زائری به کوی حسین(ع)

شاعر :اسماعیل تقوایی
آبان 92

محــــال است انسانی به جز از راه سیـــدالشهـــداء(ع) به مقـــام توحید برســـد ...

دیده خونبار دارد آسمان کربلاهست
روز و شب تا در انتظار کاروان کربلا 
در انتظار مقدمِ آلِ علی‏ست
تشنه کامی‏ها به دشتِ بیکران کربلا

به نام خداو سلام

سلام
امروز روز اول محرم در هیئتها بنام حضرت مسلم عزاداری می کنند سروده ام برای حضرت مسلم تقدیم می شود:

مسلم آن بر عقیل نور دو عین
آن فرستاده وحبیب حسین(ع

وارد کوفه گشت با اکرام
در پی اش شد روان هزاران گام

لیک وقت غروب تنهاشد
بر رخش گرد غم هویدا شد

غم ارسال نامه اش به حسین(ع
که بیا کوفه ای ضیاء دو عین

کوبه کو دشمنان به دنبالش
با دو طفلش عجیب بود حالش

عاقبت انتهای کوچه ی تنگ
شد اسیر عدو به صد نیرنگ

بام دارالاماره از پیکر
سر او شد جدا وعمر آخر

سرنگون شد زبام پیکر او
بود با اشک حرف آخر او

شیعیان را امام کوفه میا
ای شه بامرام کوفه میا