تبیان، دستیار زندگی

از شاگردان مبرزّ میر عماد خطّاط معروف است.

وى اوّلین كسى است كه پس از كشته شدن استادش خود را بر سر نعش او رسانیده، و جهت او نوحه سرایى كرده، و جنازه استاد را با كمال احترام دفن نموده است.

او را طبعى روان بوده، و در مرثیه استادش اشعارى سروده كه اوّل آن این است:

دهر پر فتنه و پر مشغله و پر غوغاست

شرح این ماتم و این سوگ كه را خود یار است

صاحب عنوان پس از وفات استاد خود دارالمشق داشته، و شاه عباس گاهى به دارالمشق او مى‏رفته.

در سنّ 83 سالگى در سال 1072 وفات یافته؛ قبرش در جوار مزار خواجه صاین الدین تركه مى‏باشد.

فرزندش: امیر نظام الدین عبدالحى منشى اصفهانى نیز از خطّاطین معروف است كه نزد پدر تعلیم خط نموده، و پس از وفات، جنب پدر مدفون گردیده است.

فرزند دیگرش: میرزا نورالدین معروف به جواهر نگار بوده، او نیز از خوشنویسان معروف است.

و او غیر از: میرزا نورا فرزند صدر الشریعه اصفهانى خطّاط است كه از نمونه‏هاى خطّ او، كتیبه‏اى است در داخل ایوان شرقى مسجد آقا نور، به خطّ نستعلیق، موّرخ به سال 1034 «مسجد نور كعبه عجم است».

منبع: سایت تبیان زنجان