تبیان، دستیار زندگی

پدرش وکیل بود. از ده سالگی روی صحنه می رفت و از اواسط دهه ی 1960 در مجموعه های تلویزیونی بازی می کرد. سپس مدتی به طور جدی کار تآتر کرد

و در فیلم های سینمایی (مثل فارغ التحصیل و دیلینجر) نقش هایی کوتاه را به عهده گرفت،

تا این که با فیلم پرفروش دیوار نوشته های امریکایی به شهرت رسید و پس از آن نیز با فیلم های استیون اسپیلبرگ (آرواره ها و برخورد نزدیگ از نوع سوم) به ستاره بدل شد.اما ظرفیت ستاره بودن را نداشت.

در اوایل دهه ی 1980 به دلایل مختلف (از جمله اعتیاد به مواد مخدر) از سینما کنار ماند.

پس از چندی نیز به به روشنایی صحنه بازگشت، دیگر در جایی خود ننشست. برای دختر خداحافظی برنده ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول شد.

یک بار دیگر نیز برای اوپوس آقای هالند کاندیدای دریافت اسکار بهترین نقش اول شد.

 دریفوس پا به پای نسل جدید فیلم سازان سینمای امریکا (جانمیلیوس، جرج لوکاس ، استیون اسپیلبرگ، ...) بار آمد

و نمونه ای از نسل جدید بازیگران مردی بود که خصوصیات ستارگان را نداشتمد (خوش قیافه نبودند و «مردم» تلقی نمی شدند) اما در مقام ستارگان قرارگرفتند.

پس از دوران فترتش در اوایل دهه ی1980 در سال های بعد نقش هایی متفاوت و در عین حال مناسب خود بر می گزید و در آن ها بیش تر شخصیت پردازی می کرد تا شمایل نگاری.

 از فیلم ها: 1967- فارغ التحصیل (م. نیکولز)، دره ی عروسک ها (رابسن)؛ 1969- سلام بر شما (آرنولد)؛ 1973- دیلینجر (میلیوس)، دیوار نوشته های امریکایی (لوکاس)؛

1974- کارآموزی دادی کراویتس (کاچف)؛ 1975- آرواره ها (اسپیلبرگ)؛ 1977- دختر خداحافظی (هـ . راس)، به هر حال زندگی چه کسی است؟

(بدهم)؛ 1983- کار دو نفره (گ. جوردان)؛ 1986- آس وپاس در بورلی هیلز (مازورسکی)، کنار من بمان (راینر)؛ 1987- نظارت (بدهم)، دیوانه (ریت)؛ 1988- ماه بر فراز پارادور (مازورسکی)؛

1989- همیشه (اسپیلبرگ)؛ 1990- کارت پستال هایی از لبه ی پرتگاه (م. نیکولز)؛ 1991- برای یک دور (هالستروم)، باب چطوره؟ (آز)؛ 1993- گم شده در شهر یانکرز (کولیچ)؛ 1994- سقوط خاموش (برسفورد)؛

1995- رئیس جمهور امریکا (راینر)، اوپوس آقای هالند (هِرِک)؛ 1996- جیمز و هلوی غول پیکر (سلیک)(فقط ص.)، شب منهتن (لومت)؛ 1997- آلیور توییست (ت. بیل)؛ 1998- قبیله ی کریپندورف (ت. هالند)؛ 1999- لانسکی (مک ناتن).