تبیان، دستیار زندگی

علائم و نشانه هایی این گونه کودکان عبارت است از:
-اضطراب و نگرانی،
-هراس و یأس ناگهانی،
-نشان ندادن ثبات در انجام کارها،
-پایبند بودن به مسایل اخلاقی،
-خطر نکردن،
-سعی داشتن برای در سکوت و آرامش بودن،
-هراس از مرگ، آسیب والدین و دیگران.

عوامل پدید آورنده

-وجود والدینی بیش از حد محافظه کار و ترسو،
-رفتار ناشیانه،
-فشارهای روحی و عاطفی،
-زندگی همراه با غم و اندوه فراوان برای کودک،
-وجود احساس گناه در کودک،
-مورد تنبیه و سرزنش قرار داشتن در خانواده،
-وجود جدال دائمی در خانواده،
-شاید ترس به دلیل بودن در مدرسه و محیط های شلوغ،
-دوری پدر و مادر،
-تهدید از طرف همسالان،
-نداشتن رشد طبیعی از نظر عاطفی،
-یادگیری و اکتساب ترس به وسیله کودک از دیگران،
-جهل و نادانی،
-به هم خوردن عادت،
-تجربه ترس آور خود کودک،
-تربیت غلط،
-مواظبت شدید،
-ترس از مردن،
-علل مرضی(جسمی)،
-آگاهی و درک کودک،
-شنیدن داستانهای خیال انگیز،
-ریشه روانی،
-کشمکشهای والدین در حضور کودک،
-عامل عاطفی،
-شرطی شدن کودک،
-مشاهده مناظر وحشتناک،
-فشار و تهدید،
-تحقیر و تمسخر و الگوهای غلط.

چگونگی عملکرد

-مهر و توجه صمیمانه تا جای ممکن،
-مورد تمسخر قرار ندادن کودک،
-بررسی و کنکاش کامل گذشته کودک،
-ایجاد آمادگی لازم در کودک قبل از مواجه شدن با مسائل ترسناک،
-واگذار کردن کارهای مورد علاقه کودک،
-آشنا کردن و روبرو کردن کودک با عوامل ترس زا،
-توضیح علت ترس کودک برایش و تفهیم خیالی بودن آن،
-تشویق و تایید عملکردهای شجاعانه وی،
-تشویق کودک به نوشتن مطالبی درباره ترس،
-حمایت کردن از کودک زمانی که می ترسد او،
-واگذاری کارهایی که توان انجامش را دارد کودک،
-هرگز از وقوع احتمالی حادثه ای صحبت نکنید در مقابل کودک،
-ایجاد اعتماد به نفس در کودک با تشویق و واگذار کردن مسئولیت های مختلف،
-تایید و تشویق کودک به خاطر رفتار و عملکرد مناسبش،
-انتقاد از افراد ترسو و شماتت عمل آنها،
-ارجاع به روان شناس و روانپزشک در صورت لزوم،
-تقویت کودک از نظر مزاجی و بدنی،
-روبرو کردن کودک با آنچه که از آن می ترسد(کم کم و رفته رفته)،
-صبر و حوصله در مقابل کودک ترسو،
-از بین بردن ترس کودک بدون عجله،
-جستجوی علت ترس،
-خودداری کردن از بکارگیری جمله هایی نظیر «خجالت بکش، تو بزرگ شده ای این کار بچه هاست، ببین من نمی ترسم؟»،
-پذیرش زیان آور نبودن ترس،
-کمک به کودک در صورت به طول انجامیدن مدت ترس او،
-عدم تمسخر و تحقیر کودک به خاطر ترسش در مقابل دیگران،
-تحت فشار قرار ندادن کودک برای مقابله با ترس،
-صبور و شکیبا بودن در مقابل ترس های کودک،
-پذیرش ترس کودک و دادن فرصت به او برای مقابله با آن،
-عدم ایجاد موقعیت های ترسناک برای کودک،
-برحذر داشتن کودک از دیدن صحنه های ترسناک، خودداری از کشمکشهای خانوادگی و اختلاف مقابل کودک،
-کوچک شمردن ترس کودک،
-تمجید و تعریف از شجاعان تاریخ،
-گسترش دید و جهان بینی کودک،
-واداشتن کودک به بیان ترس خود،
-الگوی مناسبی بودن برای کودک،
-کنترل عوامل برانگیزنده ترس و قرار دادن کودک در وضعیتی عادی.
منبع:نجاتی، حسین، (1388)، روانشناسی کودک، تهران، نشر بیکران، چاپ دهم.