تبیان، دستیار زندگی

زیارت مضجع شریف اباعبدالله الحسین(ع) در روز اربعین پاداش سه روز و دو شب پیاده روی افرادی است كه به عشق سالار شهیدان از خانه و زندگی خود زده اند و در مسیری طولانی نجف اشرف را به سمت كربلای معلی طی می‌كنند.

در این مسیر كه باید به آن نام عشق داد و مسیر عشقش خواند، پیر، جوان، زن، كودك، جانباز، معلول و از همه نوع نژادی حضور دارند كه عشق به امام حسین(ع) نژاد نمی‌شناسد و در این عشق همه با هم برابرند.

اینجا هم پیاده از عشق حسین بن علی(ع) لذت می‌برد و هم كسانی كه در بین راه حضور دارند و از زائران با انواع خوراكی‌ها و نوشیدنی‌ها پذیرایی می‌كنند؛ اینجا همه دل در گروه عشق حسین(ع) دارند.

هرچند بیشتر زائران مسیر نجف تا كربلا را برای پیاده روی انتخاب می‌كنند و از هر نقطه خود را به این شهر می‌رسانند، اما هستند كسانی كه از فرسنگ‌ها فاصله دورتر هم با پای پیاده خود را به نجف اشرف رسانده اند تا پس از زیارت امام علی بن ابی طالب(ع) راهی كربلا شوند.

زائران از مسیر اصلی كه از انتهای بازار بزرگ نجف(سوق الكبیر) به سمت پلۀ ثوره العشرین رفته و از آنجا به سمت چپ تغییر مسیر داده و این مسیر مستقیم تا كربلا ادامه دارد، پیاده روی خود را آغاز می‌كنند كه از این مسیر و از انتهای بازار بزرگ نجف، تیرهای برق شماره گذاری شده اند.

اگر برای نخستین بار با پای پیاده عزم كوی یار كرده باشی، شاید در نگاه نخست با خود بگویی كه تیرهای شماره گذاری شده آغازگر مسیر است، در حالی كه اینها، تیرهای اصلی اتوبان نیست و از انتهای بازار تا اول اتوبان ۱۸۲ تیر برق شماره گذاری شده است.

پس از گذراندن ۱۸۲ تیر كه فاصله تقریبی بین هر كدام هم ۵۰ متر است، تازه به طریق یا حسین یعنی تیر شماره ۱ می‌رسیم كه از طریق یا حسین تا حرم قمر بنی هاشم این تیرها با رنگ قرمز، از شماره ۱ تا ۱۴۵۲ شماره گذاری شده اند.

پس زواری كه حرم تا حرم پیاده روی می‌كنند در مجموع ۱۶۳۴ تیر برق را باید طی كنند تا به حرم باب الحسین یعنی قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس(ع) برسند و برای زیارت اباعبدالله الحسین(ع) اذن دخول بگیرند. ادامه دارد...

منبع:حج

قصه‌هایی متفاوت از پیاده‌روی اربعین

پیاده روی میلیونی و باشکوه اربعین، مانور عظیم محبان اهل بیت(ع) است که هر سال انرژی تازه ای به مظلومان و استکبارستیزان جهان می دهد. آنچه می خوانید خاطراتی است از این پیاده روی باشکوه که خبرگزاری دانشجو منتشر کرده است: به بچه‌ها گفتم:‌ «از روش بپرید که کثیف نشه.» یک پارچه سفید بود. پهنش کرده بودند وسط جاده! »لابد مال یکی از همین موکب‌هاس. باد با خودش آورده.« داشتیم یکی یکی از روی پارچه می‌پریدیم که یک نفر بدو بدو آمد، دستمان را گرفت و از روی پارچه ردمان کرد! تازه فهمیدم که پارچه را باد نیاورده، مرد عرب کفنش را زیر پای زائرهای اباعبدالله (ع) پهن کرده است.

- رفته بودیم کمک یکی از موکب‌ها برای چای دادن. به ذهن‌مان رسید که به جای چای سیاه و سنگین عراقی، چای سبک و خوش رنگ بدهیم دست زائرها. همین شد که زائرهای ایرانی جلوی موکب صف کشیدند. فقط حیف که جای قند کنار چای سبک‌مان خالی بود.