او مى گوید نامه را برداشته و به سرعت به سوى شهر خویش روانه شدم حسین بن عبدالله نیشابورى که والى شهرمان بود وقتى نامه را دید، اشک ریزان آن را بر چشم و صورت خویش مالیده و بوسید و آنگاه از نیاز من پرسید. وقتى حاجتم را گفتم ، دستور داد که مالیات از من برداشته شده و حقوقى نیز براى من و خانواده مقرر ساخت و تا زنده بود، همین وضعیت ادامه داشت (4).
حضرت جواد(ع) با بزرگوارى تمام ، کاغذ و قلم خواسته و اینگونه نوشت : به نام خداوند بخشنده مهربان . اما بعد، همانا حامل این نامه ، از تو به نیکویى در مذهب و مرام خویش یاد کرده و آگاه باش آنچه از عمل خیر به تو سود رساند، همان است که به نیکى رفتار کنى ، بنابراین با برادران دینى خویش نیک رفتار بوده و متوجه باش که حقتعالى روزى از تو، پیرامون سبک و سنگین عملت پرسش خواهد نمود
