تبیان، دستیار زندگی

این مطلب عینا از وبلاگ   adabeerfani.blogfa.comگرفته شد.
با سپاس از فرهادعرفانی – مزدک

پیر فرهنگ نیشابورحجت حسن ناظر نیشابوری

  حجت حسن ناظر نیشابوری، یا آنگونه که دوستان و نزدیکان، خیلی خودمانی (( حسن )) یا (( حسن ناظر )) خطابش می کنند، به یک معنی، پیر و پدر فرهنگ نیشابور، در دهه های اخیر است. پس از سی سال آموزگاری مدارس شهر نیشابور، اکنون سالهای بازنشستگی را می گذراند. مردی با قد متوسط، چشمانی درشت و کشیده، بینی ای مشابه جد بزرگوارش، حکیم عمر خیام نیشابوری و ریش و سبیل و گیسوانی همچون پدر مملکت آریائیان، کورش بزرگ!

حسن یک آموزگار است. احتمالأ از بدو تولد آموزگار بوده است! ولی افتادگی و متانت اش، از کوه پر صلابت تر است. اغلب خندان است. تو گوئی به ریش روزگار، خوش می خندد. مردی است آرام و در عین حال عجول، که نمیخواهد لحظات زندگی را بسادگی و بی معنی از دست بدهد. همچون کشاورزی است که از یکلحظه آسمان بدون ابر هم، برای پاشیدن بذر آگاهی و زندگی، نمی گذرد. او ساخته شده است برای اینکه آدمیت و انسانیت را هر دم به اطرافیان یاد آوری کند. اذان پر طنین و بلند بیدارباش شهر خفتگان است. براستی، دو نسل از جمع هنرمندان و فرهنگیان و اهل قلم و اساتید نیشابوری، شاگردان مستقیم و غیر مستقیم او هستند؛ از عکاس و نقاش و کارگردان گرفته تا مجسمه ساز و شاعر و نویسنده و بازیگر نمایش. هر کسی در نیشابور کتاب بدست گرفته است یا مستقیم آنرا از دستان حسن گرفته و یا غیر مستقیم، بواسطه ای از طرف او، آن کتاب بدستش رسیده است. اگر حسن نبود، بواقع نیشابور، هنوز در حال در جا زدن در عصر ایلغار مغول بود...

اکنون، دو جلد از یادداشتها و نوشته های پراکنده و مقالاتش، به زیور طبع آراسته شده است:

بخش کوچکی از یک مرد بزرگ، قطره ای از دریا، یا شاید بتوان گفت؛ خلاصه ای از یک زندگی پربار که سراپا در ستایش خوبی و مهر و زیبائی و آدمیت، گذشته است. خواندن کتابهای او را به همۀ دوستداران هنر و فرهنگ ایرانزمین توصیه می کنم، هر چند شاید در برخی موارد، دیدگاههایم، درست در مقابل نگاه اوست! اما بزعم این قلم، اثر واقعی وی، همان زندگی اش است. یکلحظه با او بودن، در کنارش گام زدن و به سکوت و لبخند عمیق اش، اندیشیدن، کتاب پر باری است که هرگز پایان نمی یابد...

 و اما تنها یک نکته ناگفته ماند و آن اینکه حجت حسن ناظر نیشابوری، انقلابی در نثر پارسی خراسان بوجود آورده است که پژواک آن، احتمالأ در دهه های آینده بگوش خواهد رسید. نثری موجز، پر صلابت، آهنگین، پر مغز و تأمل برانگیز که دائره المعارفی از تشبیهات و استعارات و آرایه های توصیفی و بدایع کلامی است. حسن، عطار دوران خویش است. « این » را حکیم عمر خیام ثانی می گوید!!!

                                                     فرهاد عرفانی

                                                   چهارم فروردین هزار و سیصد و نود و یک

نوشته شده در  شنبه پنجم فروردین 1391ساعت 3:16  توسط مزدک |