بسیاری از والدین به جای تربیت دینی فرزندان و قوی کردن تعقل دینی در آنان برای یک زندگی اجتماعی که باید در آن آگاهی و نقش پذیری فعال معیار باشد، مصرف گرایی ، مسئولیت ستیزی را منتقل می کنند چرا که تربیت را مساوی دو امــــــر می گیرند :
1-آن را حاوی آسایش بدانند و صرف به امور مادی خلاصه کنند و از در اختیار گذاشتن هیچ چیزی به او خودداری نکنند حتی اگر ...
2-اگر فرزندشان درس خوان بود نتیجه بگیرند این خوب است و بچه ها شان خوب تربیت شده اند ! یا بیرون نرفتن فرزندان را از خانه دلیل بر تربیت درست آنان تلقی کنند !!
این در حالی است که حتی بهائیان و یهودیان - به عنوان یک اقلیت فرهنگی که هویتشان از نگاه ما کاذب و در هم سویی با نظام سلطه و صهیونیسم است--فرزندان خود را چنین تربیت نمی کنند و ارزش های خود را به فرزندان منتقل می نمایند اما ما در این زمان فرزندانمان را به زمانه سپردیم ! و مسئولیت شیعه بودن و پدر مادر بودن را فراموش کردیم !
آری پدر ، مادر، ما متهمیم ! اسلام به عنوان یک دین جهانی - که روش زندگی را تبیین می کند –
