• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی
انجمن ها > انجمن ادبيـــات > صفحه اول بحث
لطفا در سایت شناسائی شوید!
ادبيـــات (بازدید: 1671)
يکشنبه 14/7/1392 - 11:47 -0 تشکر 662194
اشعار سید حمیدرضا برقعی

www.moraffah.blogfa.com/cat-117.aspx

سید حمیدرضا برقعی

سید حمیدرضا برقعی در چند کنگره شعر مقام اول را کسب کرده و مدتی هم دبیر انجمن شعر قم بوده است .
دو سال طلبگی خوانده و حالا یک سالی است که دانشجوی رشته ادبیات است .

يکشنبه 14/7/1392 - 11:48 - 0 تشکر 662195

در آن کرانه که دل با ستاره همزاد است
به من اجازه در اوج پر زدن داده است

در ان کرانه که همواره یک نفر آنجاست
که در پذیرش مهمان همیشه آماده است


در آن کرانه که خورشید پیش یک گنبد
بدون رنگ ز بازار حسن افتاده است


همیشه از تو سرودن چه سخت و شیرین است
شبیه تیشه زدن های سخت فرهاد است


سوال می کند از خود هنوز آهویی
که بین دام و نگاهت کدام صیاد است


دلم که دست خودم نیست این دل غمگین
همان دلی است که جامانده در گوهر شاد است


بدون فن غزل بی کنایه می گویم
دلم برای تو تنگ است شعر من ساده است...

يکشنبه 14/7/1392 - 11:48 - 0 تشکر 662196




جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد
ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد


بی تو چندیست که در کار زمین حیرانم
مانده ام بی تو چرا باغچه ام گل دارد


شاید این باغچه ده قرن به استقبالت
فرش گسترده و در دست گلایل دارد


تا به کی یکسره یکریز نباشی شب و روز
ماه مخفی شدنش نیز تعادل دارد


کودکی فال فروش است و به عشقت هر روز
می خرم از پسرک هر چه تفال دارد


یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت
یک قدم مانده زمین شوق تکامل دارد


هیچ سنگی نشود سنگ صبورت ، تنها
تکیه بر کعبه بزن ، کعبه تحمل دارد...



يکشنبه 14/7/1392 - 11:49 - 0 تشکر 662197

قامت کمان کند که دوتا تیر آخرش
یک دم سپر شوند برای برادرش

خون عقاب در جگر شیرشان پر است
از نسل جعفرند و علی این دو لشکرش


این دو ز کودکی فقط ایینه دیده اند
آیینه ای که آه نسازد مکدرش


واحیرتا که این دو جوانان زینبند؟
یا ایستاده تیغ دو سر در برابرش


با جان و دل دو پاره جگر وقف می کند
یک پاره جای خویش و یکی جای همسرش


یک دست گرم اشک گرفتن ز چشمهاش
مشغول عطر و شانه زدن دست دیگرش


چون تکیه گاه اهل حرم بود و کوه صبر
چشمش گدازه ریخت ولی زیر معجرش


زینب به پیشواز شهیدان خود نرفت
تا که خدا نکرده مبادا برادرش...


زینب همان شکوه که ناموس غیرت است
زینب که در مدینه قرق بود معبرش


زینب همان که فاطمه از هر نظر شده است
از بس که رفته این همه این زن به مادرش


زینب همان که زینت بابای خویش بود
در کربلا شدند پسرهاش زیورش


گفتند عصر واقعه آزاد شد فرات
وقتی گذشته بود دگر آب از سرش...

يکشنبه 14/7/1392 - 11:49 - 0 تشکر 662198

با اشک هاش دفتر خود را نمور کرد
در خود تمام مرثیه ها را مرور کرد

ذهنش ز روضه ها ی مجسم عبور کرد
شاعر بساط سینه زدن را که جور کرد


احساس کرد از همه عالم جدا شده است
در بیت هاش مجلس ماتم به پا شده است


در اوج روضه خوب دلش را که غم گرفت
وقتی که میز و دفتر و خودکار دم گرفت


وقتش رسیده بود به دستش قلم گرفت
مثل همیشه رخصتی از محتشم گرفت


باز این چه شورش است که در جان واژه ها ست
شاعر شکست خورده طوفان واژه هاست


بی اختیار شد قلمش را رها گذاشت
دستی زغیب قافیه را کربلا گذاشت


یک بیت بعد ، واژه ی لب تشنه را گذاشت
تن را جدا گذاشت و سر را جدا گذاشت


حس کرد پا به پاش جهان گریه می کند
دارد غروب فرشچیان گریه می کند


با این زبان چگونه بگویم چه ها کشید
بر روی خاک و خون بدنی را رها کشید


او را چنان فنای خدا بی ریا کشید
حتی براش جای کفن بوریا کشید


در خون کشید قافیه ها را ، حروف را
از بس که گریه کرد تمام لهوف را


اما در اوج روضه کم آورد و رنگ باخت
بالا گرفت کار و سپس آسمان گداخت


این بند را جدای همه روی نیزه ساخت
"خورشید سر بریده غروبی نمی شناخت


بر اوج نیزه گرم طلوعی دوباره بود"
اوکهکشان روشن هفده ستاره بود


خون جای واژه بر لبش آورد و بعد از آن ...
پیشانی اش پر از عرق سرد و بعد از آن ...


خود را میان معرکه حس کرد و بعد از آن ...
شاعر برید و تاب نیاورد و بعد از آن ...


در خلسه ای عمیق خودش بود و هیچ‌کس
شاعر کنار دفترش افتاد از نفس...

يکشنبه 14/7/1392 - 11:50 - 0 تشکر 662199

این اشک ها به پای شما آتشم زدند
شکرخدا برای شما آتشم زدند

من جبرییل سوخته بالم ،نگاه کن!
معراج چشم های شما آتشم زدند


سر تا به پا خلیل گلستان نشین شدم
هر جا که در عزای شما آتشم زدند


از آن طرف مدینه و هیزم،ازاین طرف
با داغ کربلای شما  آتشم زدند


بردند روی نیزه دلم را و بعد از آن
یک عمر در هوای شما  آتشم زدند


گفتم کجاست خانه خورشید شعله ور
گفتند بوریای شما، آتشم زدند

يکشنبه 14/7/1392 - 11:50 - 0 تشکر 662200

در آسمان غزل عاشقانه بال زدم
به شوق دیدنتان پرسه در خیال زدم

در انزوای خودم با تو عالمی دارم
به لطف قول وغزل قید قیل و قال زدم


کتاب حافظم از دست من کلافه شدست
چقدر آمدنت را چقدر فال زدم


غرور کاذب مهتاب ناگزیر شکست
همان شبی که برایش تورا مثال زدم


غزال من غزلم، محو خط و خال تو شد
چه شاعرانه بدون خطا به خال زدم


به قدر یک مژه بر هم زدن تورا دیدم
تمام حرف دلم را در این مجال زدم...

يکشنبه 14/7/1392 - 11:51 - 0 تشکر 662201

همسایه سایه ات به سرم مستدام باد
لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

وقتی انیس لحظه ی تنهایی ام توئی
تنها دلیل اینکه من اینجایی ام توئی


هر شب دلم قدم به قدم میکشد مرا
بی اختیار سمت حرم میکشد مرا


با شور شهر فاصله دارم کنار تو
احساس وصل میکند آدم کنار تو


حالی نگفتنی به دلم دست میدهد
در هر نماز مسجد اعظم کنار تو


با زمزم نگاه دمادم هزار شمع
روشن کننند هاجر و مریم کنار تو


تا آسمان خویش مرا با خودت ببر
از آفتاب رد شده شبنم کنار تو


در این حریم، سینه زدن چیز دیگریست
خونین تر است ماه محرم کنار تو


مادر کنار صحن شما تربیت شدیم
داریم افتخار که همشهری ات شدیم


ما با تو در پناه تو آرام می شویم
وقتی که با ملائکه همگام می شویم


بانو! تمام کشور ما خاک زیر پات
مردان شهر نوکرو زنها کنیز هات


زیبا ترین خاطره هامان نگفتنی ست
تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی ست


باران میان مرمر آیینه دیدنیست
این صحنه در برابر ایینه دیدنیست


مرغ خیال سمت حریمت پریده است
یعنی به اوج عشق همین جا رسیده است


خوشبخت قوم طایفه، ما مردم قمیم
جاروکشان خواهر خورشید هشتمیم


اعجاز این ضریح که همواره بی حد است
چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است


من روی حرف های خود اصرار میکنم
در مثنوی و در غزل اقرار میکنم


ما در کنار دختر موسی نشسته ایم
عمریست محو او به تماشا نشسته ایم


اینجا کویر داغ و نمک زار شور نیست
ما روبروی پهنه ی دریا نشسته ایم


قم سالهاست با نفسش زنده مانده است
باور کنید پیش مسیحا نشسته ایم


بوی مدینه می وزد از شهر ما،بیا
ما در جوار حضرت زهرا نشسته ایم

يکشنبه 14/7/1392 - 11:54 - 0 تشکر 662202

شنیده می شود از آسمان صدایی که...
کشیده شعر مرا باز هم به جایی که ...

نبود هیچ کسی جز خدا،خدایی که...
نوشت نام تورا ،نام اشنایی که ـ


پس از نوشتن آن آسمان تبسم کرد
و از شنیدنش افلاک دست و پا گم کرد


نوشت فاطمه، شاعر زبانش الکن شد
نوشت فاطمه هفت آسمان مزین شد


نوشت فاطمه تکلیف نور روشن شد
دلیل خلق زمین و زمان معین شد


نوشت فاطمه یعنی خدا غزل گفته است
غزل  قصیده ی نابی که در ازل گفته است


نوشت فاطمه تعریف دیگری دارد
ز درک خاک مقام فراتری دارد


خوشا به حال پیمبر چه مادری دارد
درون خانه بهشت معطری دارد


پدر همیشه کنارت حضور گرمی داشت
برای وصف تو از عرش واژه بر می داشت


چرا که روی زمین واژه ی وزینی نیست
و شأن وصف تو اوصاف اینچنینی نیست


و جای صحبت این شاعر زمینی نیست
و شعر گفتن ما غیر شرمگینی نیست


خدا فراتر از این واژه ها کشیده تورا
گمان کنم که تورا، اصلا آفریده تورا


که گرد چادر تو آسمان طواف کند
و زیر سایه ی آن کعبه اعتکاف کند


ملک ببیند وآنگاه اعتراف کند
که این شکوه جهان را پر از عفاف کند


کتاب زندگی ات را مرور باید کرد
مرور کوثر و تطهیرو نور باید کرد


در آن زمان که دل از روزگار دلخور بود
و وصف مردمش الهاکم التکاثر بود


درون خانه ی تو نان فقر آجر بود
شبیه شعب ابی طالب از خدا پر بود


بهشت عالم بالا برایت آماده است
حصیر خانه ی مولا به پایت افتاده است


به حکم عشق بنا شد در آسمان علی
علی از آن تو باشد... تو هم از آن علی


چه عاشقانه همه عمر مهربان علی!
به نان خشک علی ساختی، به نان علی


از آسمان نگاهت ستاره می خواهم
اگر اجازه دهی با اشاره می خواهم-


به یاد آن دل از شهر خسته بنویسم
کنار شعر دو رکعت نشسته بنویسم


شکسته آمده ام تا شکسته بنویسم
و پیش چشم تو با دست بسته بنویسم


به شعر از نفس افتاده جان تازه بده
و مادری کن و اینبار هم اجازه بده


به افتخار بگوییم از تبار توایم
هنوز هم که هنوز است بی قرار توایم


اگر چه ما همه در حسرت مزار توایم
کنار حضرت معصومه در کنار توایم


فضای سینه پر از عشق بی کرانهء توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

يکشنبه 14/7/1392 - 11:54 - 0 تشکر 662203

با همین چشم های خود دیدم، زیر باران بی امان بانو!
درحرم قطره قطره  می افتاد  آسمان  روی  آسمان  بانو

صورتم قطره قطره حس کرده ست چادرت خیس می شوداما
به خدا گریه های من گاهی دست من نیست مهربان بانو

گم شده خاطرات کودکی ام گریه گریه در ازدحام حرم
باز هم آمدم که گم بشوم من همان کودکم همان،بانو

باز هم مثل کودکی هر سو می دوم در رواق تو در تو
دفترم دشت و واژه ها آهو...گفتم آهو و ناگهان بانو...

شاعری در قطار قم - مشهد چای می خوردو زیر لب می گفت:
شک ندارم که زندگی یعنی، طعم سوهان و زعفران بانو

شعر از دست واژه ها خسته است بغض راه گلوم را بسته است
بغض یعنی که حرف هایم را از نگاهم خودت بخوان بانو

این غزل گریه ها که می بینی آنِ شعر است، شعر آیینی
زنده ام با همین جهان بینی، ای جهان من ای جهان بانو!

کوچه در کوچه قم دیار من است شهر ایل من و تبار من است
زادگاه من و مزار من است ،مرگ یک روز بی گمان ...

يکشنبه 14/7/1392 - 19:44 - 0 تشکر 662650



رویای نا تمام






ای راهب کلیسا دیگر مزن به ناقوس
خاموش کن صدارا، نقاره می زند طوس


آیا مسیح ایران کم داده مرده را جان
جانی دوباره بردار با ما بیا به پابوس


آنجا که خادمینش از روی زائرینش
گرد سفر بگیرند با بال ناز طاووس


خورشید آسمان ها در پیش گنبد او
رنگی ندارد آری چیزی شبیه فانوس


رویای ناتمامم ساعات در حرم بود
باقی عمر اما افسوس بود و کابوس


وقتی رسیدی آنجا در آن حریم زیبا
زانو بزن به پای بیدار خفته در طوس...



برو به انجمن
انجمن فعال در هفته گذشته
مدیر فعال در هفته گذشته
آخرین مطالب
  • آلبوم تصاویر بازدید از کلیسای جلفای...
    آلبوم تصاویر بازدید اعضای انجمن نصف جهان از کلیسای جلفای اصفهان.
  • بازدید از زیباترین کلیسای جلفای اصفهان
    جمعی از کاربران انجمن نصف جهان، در روز 27 مردادماه با همکاری دفتر تبیان اصفهان، بازدیدی را از کلیسای وانک، به عمل آورده‌اند. این کلیسا، یکی از کلیساهای تاریخی اصفهان به شمار می‌رود.
  • اعضای انجمن در خانه شهید بهشتی
    خانه پدری آیت الله دکتر بهشتی در اصفهان، امروزه به نام موزه و خانه فرهنگ شهید نام‌گذاری شده است. اعضای انجمن نصف جهان، در بازدید دیگر خود، قدم به خانه شهید بهشتی گذاشته‌اند.
  • اطلاعیه برندگان جشنواره انجمن‌ها
    پس از دو ماه رقابت فشرده بین کاربران فعال انجمن‌ها، جشنواره تابستان 92 با برگزاری 5 مسابقه متنوع در تاریخ 15 مهرماه به پایان رسید و هم‌اینک، زمان اعلام برندگان نهایی این مسابقات فرارسیده است.
  • نصف جهانی‌ها در مقبره علامه مجلسی
    اعضای انجمن نصف جهان، در یك گردهمایی دیگر، از آرامگاه علامه مجلسی و میدان احیا شده‌ی امام علی (ع) اصفهان، بازدیدی را به عمل آوردند.