2- چارچوب نظری پژوهش
1-2-درون مایه
درون مایه، در آثار ادبی معاصر، مترادف با «مسائل اصلی»(شفیعی کدکنی، 1380: 18) و «محتوا و مضمون» مصطلح شده است. (یاحقی، 1382: 18) و «در حقیقت، معیارهای اصلی حاکم بر شعر از لحاظ تفکّر، شناخت و ساختمان فنّی است.» (شفیعی کدکنی، 1380: 19) بنابر سنت معمول به معنای «مقصود»، «غرض»، «منظور»، «معنی»، «مدعا»، و رساتر از همه این معانی، «پیام» به کار گرفته می شود.(فرزاد، 1376: 25) که در برگیرنده حرف اصلی صاحب اثر، اندیشه مرکزی، جهان بینی و نگرش اوست.
2-2-ادبیّات مقاومت عراق
ادبیّات مقاومت عراق با توجه به مطالعات انجام گرفته به دو دوره: عثمانی (قرن 19) و حاکمیت حزب بعث (قرن 20) تقسیم می گردد.
بدون شک جنگ های دولت عثمانی، تأثیر زیادی در برانگیختن احساسات مردم و به ویژه شاعران آن دوره داشت. در این میان شاعرانی همچون جمیل صدقی الزهاوی و معروف الرصافی در اعتراض به سلطه عثمانی و مستعمرین فرانسوی و انگلیسی و ایتالیایی، اسلوب جدیدی از شعر را به نام شعر مقاومت پدید آوردند و اشعار و نوشته های خود را در حوزه ادبیّات مقاومت عرضه کردند. (خضر، 1968: 27-30) به عنوان مثال اگر دفتر شعری الرصافی را ورق بزنیم، در می یابیم که او سه قصیده را به تشویق مسلمانان به جنگ و دفاع از طرابلس اختصاص داده است (عزّ الدین، 1965: 44-94).
مفهوم این اشعار در دهه دوم از قرن نوزده، غالباً رنگ و بوی اعتراض و نگرانی داشته است؛ این مفاهیم را می توان در اشعار برخی از آن شاعران مثل الزهاوی دریافت:
و مضطربٌ یکشو الحریق کانّما
بأثواب ممّا یلی جلده جمرٌ
به گفته ناقدان، شایسته بود که شاعر در این بیت به جای کلمه «الحریق» از کلمه «الغرام» استفاده کند چرا که موضوع شعر غزل است. ولی شاعر به دلایلی که نگرانی او را برمی انگیخته است، شعر خود را به این شکل درآورده است (الزبیدی، 1999: 9)
در دوران حاکمیّت حزب بعث عراق، روند حرکتی و تکاملی ادبیّات مقاومت با محدودیّت بیشتری مواجه بود. مردم عراق، به ویژه شاعران، بین دو گزینه مردد بودند: تسلیم کامل در برابر استبداد و خفقان طبقه حاکم یا مهاجرت اجباری از سرزمین (اشکوری، 1386: 68).
3-2-جواد جمیل شاعر مقاومت عراق
جواد جمیل در سال (1945) میلادی در یکی از روستاهای جنوب عراق در ذی قار به دنیا آمد. درس ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان را با موفّقیت و برتری علمی به پایان برد. تحصیل را در رشته مهندسی عمران ادامه داد و از دانشگاه با موفقیّت فارغ التحصیل شد. در سال های (1974 و 1980)، به دلیل این که در اشعارش ندای حق، آزادی و عدالت سرداد، به زندان افتاد و شکنجه روحی و جسمی شد. پس از آن از انتشار شعرهایش در جراید و مطبوعات عراق، جلوگیری به عمل آمد. اولین شعر خود را در سیزده سالگی سروده است. اولین شعرهایش را در روزنامه های دیواری مدرسه منتشر می کرد. ادبیّات معاصر و کلاسیک عرب را خوب می داند، اشعاری را در مجله های علمی «المرفاء» و «الرابطه» که از بهترین مجلات ادبی عراق هستند، به چاپ رسانده است.
جمیل معتقد است: «شعر از لطیف ترین و عالی ترین حالات بیان است. باور دارم و به همین خاطر به شعر ملتزم و هدف دار، در همه سبک های کلاسیک و معاصرش معتقدم. در اعتقاد من، شعر باید قوی، محکم و زنده باشد، حال در هر شکلی که می خواهد باشد چرا که برای شاعر، شکل و بنای آن مهم نیست و من در شعرم به مسائل انسان ستمدیده و مستضعف می پردازم و توجّهی ندارم که این انسان کیست و از کجاست؟» (امامی، 1370: 11).
جمیل در حال حاضر، رئیس مؤسسه فرهنگی نوجوانان الهدی، سردبیر مجله کودکان الهدی، عضو انجمن ادبی عراق، اتحادیّه ادیبان عرب، انجمن ادبیات اسلامی و مشاور مجله «الفکر الجدید اللندنیه» است. از سال (1988) تاکنون او در کشورهای سوریه، عربستان، ایران، لبنان، و لندن در رفت و آمد است (جواد جمیل H:htm\bohos\jamili).