از فرمایشات آیت الله بهجت (ره):
در نقل جریانات امام حسین علیه‌السّلام خیلی باید دقّت شود، چه بسا بسیاری از آن چه گفته می‌شود درست نباشد، هر چند عیان آن چه واقع شده، فجیع‌تر از سماع آن است! به عكس جهان آخرت است، كه عیان آن بهتر و لذّتبخش‌تر از سماع آن است. شنیدن كی بود مانند دیدن!
قبل از وقوع جنگ، طایفه‌ای از جنّ برای نصرت حضرت سیّدالشهدا علیه‌السّلام به خدمت آن حضرت آمدند و عرض كردند: اگر اجازه دهید، ما می‌توانیم این لشكر را از شما دفع كنیم، حضرت فرمود:
«وَ إِذا أَقَمْتُ بِمَكانِی، فَبِماذا یُبْتَلی هذَا الْخَلْقُ الْمَتْعُوسُ، وَ بِماذا یُخْتَبَرُونَ؟!... نَحْنُ وَ اللّهِ أَقْدِرُ عَلَیْهِمْ مِنْكُمْ.»[1]
اگر من در جای خود بمانم، پس این خلق نابود شده با چه چیز آزموده و مورد ابتلا واقع شوند؟!... به خدا سوگند، ما بهتر از شما می‌توانیم آنها را نابود كنیم.
در وقت تبلیغ باید سعی كنیم یقینیّات قرآن و عترت را نقل كنیم، و به مسموعات خود، بدون مراجعه به دلیل یا كتاب، اكتفا نكنیم، و حدّاقل به همان كتابی كه از آن نقل می‌كنیم، استناد دهیم وقتی ما وارد كربلا شدیم، مرحوم آقا میرزا هادی خراسانی ـ كه بعد از مرحوم آقا سیّد محمّد كاظم یزدی شایسته‌ی مرجعیت بود ولی قبول نكرد كه مرجع بشود ـ فوت كرده بود، ولی چه آثار و بركاتی از ایشان نقل و ذكر خیر می‌شد كه چگونه در مقتل حسینی علیه‌السّلام و دیگر موضوعات، مطالب را با دقّت نظر و با استناد به دلیل بیان می‌كرده است.
1. بحارالانوار، ج 44، ص 330؛ لهوف، ص 66؛ نیز ر.ك: مستدرك الوسائل، ج 10، ص 217 و 325.
