تبیان، دستیار زندگی

تصویر زیبایی است؛ جوانی را می بینی كه مشغول یكی از امور گوناگون زندگی است؛ تحصیل یا ورزش و یا تفریح و سرگرمی و... تشنه اش شده آب می نوشد! انگار همه چیز از شتاب می افتد، همه چیز رنگ می بازد و او آرام و با احساس و عاطفه می گوید: "سلام بر حسین" و "به فدای لب عطشان حسین" و یالعن می كند: "لعنَ اللهُ قاتلَ الحسین"

این كه تاثیر این رفتار در ملكوتِ او و اطرافش و حتی نسلش دقیقا به چه میزان و مقدار است، از عهده عقل و دانش ما بر نمی آید اما مسلم است كه بركتی شگرف، دنیا و آخرت او را تحت تاثیر قرار می دهد. این را از ثواب تك تك رفتارهای پر خیر و بركت او در این حال می شود حدس زد؛ اعم از ادب به امام حسین، یادآوری عطش و مظلومیت او، فرزندان و یارانش اما فقط حدس! چون خدای سبحان در مورد امام حسین سنگ تمام می گذارد و حد لطف و عنایت خدا به دوستدار حسین از عقول امثال من خارج است اما برای تقریب به ذهن روایتی معتبر را از كتاب شریف "كامل الزیارات" ابن قولویه قمی، در باب ثواب یادكردن از عطش امام حسین علیه السلام هنگام نوشیدن آب و لعن كردن قاتلانش تقدیم می كنم. به این امید كه این رفتار حسنه را بیش از گذشته اِظهار و ترویج كنیم و ادب و عرضِ ارادت مان را به سیدالشهداء علیه السلام بیشتر و بیشتر كنیم.

حدیث از امام صادق علیه السلام است.
حدّثنی محمدُ بن جعفر الرَزّاز الكوفی، عن محمدبن الحسین، عن الخشّاب، عن علی بن حسّان، عن عبدالرحمن بن كثیر، عن داود رقّی؛
قال: كنتُ عندَ ابی عبدالله [علیه السلام] إذ استسقی الماء، فلما شربه، رأیته؛ قد استعبر واغْرَ و رَقت عیناه بِدُمُوعِهِ 
داود رقّی می گوید: من محضر امام صادق علیه السلام مشرف بودم. حضرت آب طلب كردند و همین كه آب را نوشیدند؛ دیدم امام منقلب شد و حالت گریه پیدا كرد و دوچشم مباركش پر از اشك شد.
ثمّ قال لی: یا داود"لعنَ اللهُ قاتلَ الحسین"
سپس به من فرمودند: ای داود خدا لعنت كند قاتل حسین را.
فَما من عبدٍ شرِبَ الماءَ، فَذكرَ الحسین [علیه السلام] و لَعَنَ قاتلَه الّا كتب الله له مائة الف حسنة و حطّ عنه مائة الف سیئة و رفع له مائة الف درجة و كانّما أعتق مائة الف نسمة و حشره الله تعالى یوم القیامة ثلج الفؤاد


بنده ای نیست كه آب بنوشد و حسین علیه السلام را یاد نموده و قاتلش را لعنت كند مگر اینكه خدا 
صدهزار حسنه برایش می نویسد و
صدهزار گناه از سیئات او را پاك می كند و او را
صدهزار درجه معنوی بالا می برد و با این عمل گویی او
صدهزار برده را آزاد كرده و
خدای متعال روز قیامت او را با دلی شاد و آرام [در آن محشر سوزان با دلی بسیار خُنك -ثلج الفؤاد- و نه جگری تفدیده!] محشور می كند.

شاید اینها همه از اجابت دعای مادرش باشد.
صل الله علیك یا اباعبدالله

برگرفته از سخنرانی حاح آقا شهاب مرادی