تبیان، دستیار زندگی

فقط چارش اهل بیت هستند

اونم رئوف اهل بیت ، ولی نعمتمون ، شمس اشموس

علی بن موسی الرضا

علیه الاف تحیه و الثناء

**************************************

از نظری که برام نوشتید خیلی خوشحال شدم

خدا شما دوستای خوب و از من نگیره

دلم تنگ شده

ولی فعلاً نمی خوام بیام

**************************

یا منـــــو بخـــر ، یـا منــــو ببـــر ، دل دل نـکــــــــــن ........!

سلام
والا سوالت خیلی سخته... جوابت توی همون دلته. یه بار هم که شده دلت رو یه خونه تکونی بکن، و بعد سعی کن حداقل حداقل یه هفته نذاری خاک روش بشینه.بعدش با اونیکه خیلی دوسش داری و عاشقشی درددل کن از ته دل و از احساساتت در مورد خودت و اطرافت و اطرافیانت بگو. این وسط اگه اشکت نیومد یعنی خونه تکونیت خوب نبوده اما اگه اومد یعنی جواب داده و اگه زارزار و هوارهوار اشک ریختی و ناله کردی و دردهات رو بروز دادی یعنی قبولی. اون چیزی رو که میخوای پیداش کردی، حالا باید نگهش داری. چطوری؟ با همین درددلها...
شاید فکر میکنی چقدریه مقداری اراجیف تحویل دادم اما شاید بشه یه جور دیگه و منطقی ترانه تر بیانش کرد اما میخوام اول نظرم رو درباره جواب بقیه دوستان بگم...
یا رقیه عزیز خیلی جالب و قشنگ گفتن.mamjavad گرامی هم به یه نکته خیلی زیبا و بازهم قشنگ اشاره کردن که میتونه خیلی موثر باشه. mohrez88عزیز هم خوب گفتن اما بنظر من عشق چه خاکی چه سماوی، هردو موثره، فقط مقدار تاثیرش و سرعت تاثیرش فرق داره. اما باید عشق باشه نه ....
ببین؛ چهل شبانه روز(شاید بنظرت زیاد باشه، یعنی برای من که زیاده، اما قول میدم بعد از فتح قله، دیگه این قله ابهتش فروکش کنه) خودت رو از هرکاری که احساست بهت میگه که خیانت به خداست، منع کن. هرشب قبل از خواب برای بار آخر در اون روز وجدان و احساست رو چک کن.ببین پارازیتی در کار نیست؟!!!
صبح ها که پا میشی، سر نماز از خلوتی و سکوت شب استفاده کن و اشک بریز و آه بکش. دلت رو خالی کن، نذار اون پارازیتی که احتمالا از دیروز جاش روی نمودار مونده، جوهرش خشک بشه، با آب نمک فلفور پاک میشه. اون آب نمک، همون قلقلی روی صورتته. اگه پارازیت هم نبود چه بهتر، با تمام احساست پاکنویسش کن و بذار توی بایگانی خصوصیت... اگه هرروز گریه کردی و هرشب به روزهات فکر کردی، دلت پاک میشه...
جهت یادآوری میگم که دل زنگار زده فقط با همون آب نمک میشه پاکش کرد...
بعد از اینکه اون قله ای که گفتم رو فتح کردی باید قله ای به بزرگی عمر رو فتح کنی که اگر بشی، دیگه همه دنیا زیر پاته. اینجا یه چیزی رو میبینی و بدست میاری که از همه اون چیزی که ممکنه بخوای، صدها بار برگتره...
فکر میکنم که بازم پرت و پلا گفتم، اما خواستن توانستن است... یه چیز دیگه میگم بعدش میرم؛
ابوبکر کتّانی؛ شیخ مکه و از بزرگان حجاز، پیش از مرگش به سوالی که از او شد چنین پاسخ داد؛
چهل سال دیده بان دل بودم. هرچه غیر خدای بود از دل دور کردم، تا دل چنان شد که هیچ چیز دیگر ندانست، جز خدای تبارک و تعالی!...(حکایات)
یاحق
مجتبی

دوباره سلام...

ببخشید که دوباره سر و کلم پیدا شد...

 تا اونیکی رو نوشتم، یه جمله از وصیت نامه دکتر چمران رو توی تاپیک بیایید بهتر زندگی کنیم از جناب میکرو عزیز دیدم که حیف دونستم که ننویسم...

خدایا از تو ممنونم که اشک راآفریدی...که اشک عصاره وجودی خلقت آدمی است.

همین...

علی یارتون

مجتبی