این‌گونه نیست که هر کس خطایی کرد، راه بازگشتی نداشته باشد.
این‌گونه نیست که خدا و رسولش آدم‌ها را در مهلکه‌ی خطاهایشان تنها گذاشته باشند.
کافی است به گناه خود اعتراف کند و به آغوش رسول خدا که همیشه برایش گشوده است بازگردد.
مگر نه اینکه خداوند توبه را از بندگانش قبول می‌کند و بسیار تواب و بخشنده است؟
خداوند با مهربانی خطاب به بندگانش چنین فرموده است:
«أَلَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَأْخُذُ الصَّدَقاتِ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ»
«آیا ندانسته‌اند خداست که توبه بندگانش را می‌پذیرد و اوست که زکات‌ها را دریافت می‌کند؟ و آیا ندانسته‌اند که خداست که بسیار توبه پذیر و مهربان است؟»
___________________________________________________________
برداشتی از کتابچه «وقتی حروف به حرف می‌آیند»
