حجت‌الاسلام محمدعلی جاودان از اساتید برجسته اخلاق هستند که در طی دوران زندگی و تحصیل حوزویشان از محضر اساتید برجسته‌ای از جمله آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی، آیت‌الله خوانساری، آیت‌الله حق‌شناس و علامه عسکری بهره‌مند شده اند.
مراقبه یعنی حواس جمعی
برای اینکه آدم به جایی برسد، برای اینکه انسان به جایی برسد، مراقبه لازم هست. مراقبه یعنی چه؟ لااقل، حرفش را بزنیم و در حد حرف، بلد باشیم. آن روزی که حسرت می خوریم برای چه حسرت می خوریم؟ می گوییم ای کاش می دانستیم چکار کنیم. بعد که بدانیم می گوییم ای کاش عمل کرده بودیم. حالا من مطلب را که برایتان عرض کنم، ای کاش اول برداشته می شود و من و شما از حیث دانستن مطلب یکسان می شویم و هردو حسرت عمل نکردن را خواهیم داشت.
در روایات چند چیز بسیار سختی را فرموده‌اند. مثلا می فرمایند مواسات با برادران است. حالا ما مثال می زنیم. یکی از آنها ذکر در تمام احوال است. این یکی از آنهاست که بسیار سخت است. بعد می فرمایند: مقصود از ذکر در تمام احوال این نیست که دائما تسبیح در دست داشته باشد و مثلا سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر بگوید.
بلکه مقصود این است که خدا را در هر عملی که می خواهد انجام دهد یاد کند و اگر آن گناه است آن را انجام ندهد و اگر گناه نیست انجام دهد. مراقبه یعنی حواس جمعی. پایین ترین مرتبه حواس جمعی آدم این است که حواسش جمع باشد مثلا وقتی می خواهد در مورد یک آدمی صحبت کند مراقب است که غیبت نکند. اگر آدم حواسش این مقدار جمع نباشد، قشنگ، قشنگ وسط جهنم است.
