پرسش

سلام شاید فرصت مناسبی نباشد اما سال اول اصلا شما مجالی نداشتید كه به حرفهای مثل من گوش دهید اما چون من شخصا همیشه تاثیرزیادی از حرفهای شما می گرفتم گفتم شاید این بار هم بتوانید كمكی به من كنید. مشكلم جدی نیست و اصلا برای شما مهم نیست اما فكر كنید كه برای من خیلی مهم و دردسری بزرگ است و تا سال دوم هم شدتی بسیار گرفته .حاشیه روی نمی كنم : دارای 3 شخصیت هستم كه هیچ كدامشان نمی تواند دلخواهم باشد یك شخصیت من برای خداست كه دوست دارم در هر سه شخصیتم باشد كه نیست و اینست كه مرا از انجام خیلی كارها باز می دارد و شخصیت دوم آنجاست كه من در برابر مردم قرار می گیرم و آنجاست كه مرا به انجام خیلی كارها وا می دارد و شخصیت آخر همان دختر ..... ایست كه باز هم دوستش ندارم و من گم شده ام در این 3 شخصیت به آنچه نوشته ام نخندید خواهش می كنم من انتظار كسی را می كشم كه نیست برای كسی نگرانم كه اصلا وجود ندارد و دلم برای كسی تنگ میشود كه شاید اصلا وجود نداشته باشددارا 2 خصلت وحشتناك بد هستم و آنچنان كه در وجود م ریشه گسترده و من واقعا آنقدر مجبورم فكر كنم كه تمام وجودم درد می كیرد مجبورم بخندم در حالیكه وجودم ÷ر از نگرانی است برای فردایم و چون شما را مثل مادر دوست دارم كمك خواستم اگر توانستید جواب نامه ام را بنویسید و اگر به نظرتان مضحك آمد خواهش می كنم هیچ گونه عكس العملی نشان ندهید. متشكرم

پاسخ

با سلام.
كار مشاورینی كه چنین نامه هایی از دانش آموزان دریافت می كنند، قابل تقدیر است و این نشان می دهد شما در كار خود موفق بوده اید و توانسته اید ارتباط خوبی با دانش آموزان برقرار كنید (زیرا در بسیاری از مواقع آنها مشاورین مدرسه را جدی نمی گیرند؛ چون فكر می كنند كاری از آنها ساخته نیست). به شما پیش نهاد می كنیم در پاسخ خود به ایشان چند نكته را در نظر داشته باشید:
1. معمولاْ پاسخ مكتوب توسط مشاور مدرسه به دانش آموزان، توصیه نمی شود. زیرا ادامه ی این نوع ارتباط همیشه مقدور نیست و از سوی دیگر رابطه ی منطقی و حرفه ای بین شما و ایشان را با مشكل مواجه می كند (به جز در موارد خاص و بحرانی، كه این نامه از آن دست نیست).
2. بهتر است شما به طریقی بتوانید ایشان را مطلع كنید كه نامه ی او را مطالعه نموده اید و تمایل دارید پاسخ آن را به صورت شفاهی، در خلال یك گفت و گوی دوستانه، بدهید. نشان دهید كه مشكل ایشان و حل آن برای شما اهمیت دارد.
چنانچه بتوانید مراحل یاد شده را طی كنید، آنگاه نكات زیر در این نامه اهمیت داد و بهتر است به آنها توجه شود:
اشاره ی ایشان به مجال نداشتن شما در سال گذشته، نكته ی ظریفی است و نشان می دهد تك تك آنان به توجه شما نیاز دارند (حتی اگر در ظاهر بیان نكنند). آیا مواقعی وجود داشته كه لازم بوده با او صحبت كنید و شما متوجه نشدید؟ آیا او به شكل مستقیم یا غیر مستقیم این تقاضا را از شما نموده است (مثلاْ گاهی اوقات ممكن است آنها مدتی كنار شما بایستند ولی چیزی نگویند؛ یا اگر پرسیده شود ”كاری با من داشتید؟“ در پاسخ بگویند ”نه!“؛ اما واقعیت چیز دیگری است كه شما باید بتوانید از حالت چهره، نگاه ها و رفتار او كشف كنید. زیرا در بسیاری از مواقع نوجوانان فكر می كنند ما باید حرف های ”دل“ آنها را بشنویم بدون آنكه آن را به زبان بیاورند و اگر متوجه نشویم، ناراحت می شوند. به هر حال بهتر است شكل ارتباط خود را با او مورد بررسی قرار دهید و اگر كوتاهی از جانب شما صورت گرفته است، صادقانه بیان كنید كه علی رغم گرفتای و مشغله ی زیاد، تمایل دارید مشكلات آنان را پی گیی كنید. گاهی فرصت كم است و یا شكل بیان آنان خیلی روشن و قابل درك نیست. این مسأله از آن جهت اهمیت دارد كه به شكل یك ”مانع“ در ارتباط شما با ایشان نمایان شده و اگر از بین برود، ادامه ی كار بسیار آسان خواهد شد. در چنین مواردی بهتر است شما، ایشان (و تمام دانش آموزان) را از محدودیت ها و مشكلات آگاه كنید. آنگاه بهتر شرایط شما را درك می كنند و انشاءا... تصور آنها بهبود می یابد. اگر اجازه بدهید پاسخ شما را تا همین مقدار كافی بدانیم و بقیه ی پاسخ و پی گیری را پس از اقدامات و تماس بعدی شما، ادامه دهیم.
خدانگهدار