پرسش

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام
1. آیا دعایی به اسم دعای صحیفه موجود میباشد و فواید این دعا درست است؟
2.سوال دیكر من این است كه در بهشت كه زندگی جاویدان است هدف از زندگی در آن چیست و ما چه هدفی را دنبال میكنیم.
متشكرم
التماس دعا

پاسخ

با سلام و تحیت.
دوست عزیز!
1) پس از تحقیق و جستجو در ادعیه و كتب معتبر، دعایی با این نام نیافتیم.

2) انسان موجودی است كه استعداد آن را دارد كه به اعلی علیین برسد؛ یعنی محدودیتی در حركت كمالی او وجود ندارد.

توضیح مطلب آن كه انسان جامع همه هستی است، و در خود استعداد كمالات موجودات ملكوتی و ملكی، یعنی فرشته و حیوان، را جمع كرده است. او می تواند همه عالم هستی را درنوردد، در حالی كه هیچ موجود یا ملكی چنین ویژگی ای را ندارد. انسان تنها موجودی است كه به تنهایی می تواند آینه تمام نمای الهی گردد، و از همین رو او را "عالم صغیر"، و بنا به قولی "عالم كبیر" می نامند.

از اینرو سؤال شما چه بسا به خاطر آن است كه بهشت را تنها یك باغ پرمیوه و پر نعمتی دیده اید كه البته انسان از تكراری شدن و در جا زدن در آن ملول می شود! حال آنكه هرگز چنین نیست. بهشت عبارت اخرای كمالات و حركت كمالی انسان است، و انسان طبیعتا از كمال لذت می برد و هرگز از آن ملول و آزرده نمی شود.


به طور حتم در بهشت نیز تكامل وجود دارد و بهشتیان در جا نمی زنند، بلكه در پرتو عنایات الهی و الطاف ربانی، روز به روز به ساحت قدسی اش نزدیك تر می شوند و در مسیر قرب الی الله به پیشروی خود ادامه می دهند.

مفهوم این سخن این نیست كه در آنجا تكلیف و اعمالی دارند، چرا كه بهشت "دار تكلیف" نیست، بلكه در پرتو اعمالی كه در این جهان انجام داده اند همچنان به سیر تكاملی خویش ادامه می دهند.

در بعضی از آیات قرآن نیز اشاره ای به این مسأله دیده می شود: «ولهم رزقهم فیها بكرة و عشیا» یعنی هر صبح و شام روزی آنان در بهشت مقرر است.(مریم/62)

با توجه به آیات قبل از این آیه فهمیده می شود كه صحبت از بهشت آخرت است كه از آن تعبیر به "جنات عدن" شده، نه بهشت برزخی.

از طرفی با توجه به این كه آیات دیگری داریم كه اشاره دارد بهشتیان هر چه بخواهند از مواهب و روزی ها در هر ساعت و هر زمان برای آنان آماده می شود، پس این چه موهبتی است كه هر صبح و شام به آنان اعطا می شود؟ به طور حتم این مواهب، كمالات جدید و تازه مادی و معنوی است كه در این دو وقت به آنان داده می شود و طبعاً به مقامات بالاتری سوق داده خواهند شد.

در این زمینه حدیثی از رسول اكرم(ص) نقل شده كه مطلب را روشن تر می كند. حضرتش می فرمایند: «هدایای ارزنده و جالب از سوی خداوند بزرگ در اوقاتی كه در دنیا نماز می خوانند به آنان می رسد، و فرشتگان به آنان سلام و درود می فرستند.»(تفسیر روح المعانی، ج16، ص103 ـ تفسیر قرطبی، ج6، ص4166، ذیل آیه مورد بحث ـ به نقل از پیام قرآن، ج6، ص364)

همچنین در حدیث دیگری از رسول خدا(ص) آمده: «سوگند به خدائی كه قرآن را بر محمد(ص) نازل كرد، اهل بهشت ـ هر قدر كه زمان بر آنان می گذرد ـ جمال و زیبایی آنان بیشتر می شود، آن گونه كه در دنیا ـ با گذشت زمان ـ زشتی و پیری آنان افزایش می یافت.»(علم الیقین، ص103 ـ به نقل از همان منبع، ص365)

این حدیث نیز تكامل تدریجی بهشتیان را به خوبی آشكار می سازد. این حدیث، اگرچه تنها اشاره ای به جنبه های جسمانی دارد؛ مگر آن كه از باب تشبیه معقول به محسوس باشد، یا می توان گفت: تكامل در جسم، به طریق اولی دلالت بر تكامل روحانی آنها می كند.

از طرفی از آنجا كه ذات و صفات خدا بی نهایت است، بدون شك جلوه های روحانی و معنوی او نیز پایان نمی گیرد؛ هر روز لطف و عنایت تازه ای و هر دم رحمت و هدایت جدیدی بر بهشتیان و مقربان درگاهش می فرستد، به گونه ای كه اصلاً تكراری در آن نیست. مگر بی نهایت ممكن است تكراری شود!؟

نعمت های مادی نیز جلوه های رحمانیت و رحیمیت او هستند و آنان نیز حد و نهایتی به خود نمی پذیرند.

چه مانعی دارد همان درختان بهشتی، همان نهرها، همان گل ها، همان رنگ و بوها و… هر روز و هر ساعت رنگ و بوی تازه ای و شكل و عطر جدیدی داشته باشند؟! دائماً رنگ عوض كنند، دائماً دگرگون شوند، دائماً چهره نو پیدا كنند، بگونه ای كه یك غذا و یك منظره فقط یك بار در تمام عمر بهشتیان دیده شود و مورد استفاده قرار گیرد!؟

پاره ای از روایات و آیات نیز این مطلب را تأیید می كند. مانند آیه شریفه «كل یوم هو فی شأن» یعنی او هر زمان در شأن و كاری است.(الرحمن/29)

در حدیثی از امام صادق(ع) نقل شده كه فرمودند: «خداوند بهشتی آفریده كه هیچ چشمی ندیده و هیچ مخلوقی از آن آگاه نیست، پروردگار متعال هر صبحگاه آن را می گشاید و می فرماید: بوی خوشت را افزون كن و نسیمت را بیافزای.»(بحارالانوار، ج8، ص199، حدیث198)

همچنین در حدیث دیگری از امام باقر(ع) آمده: «برای اهل بهشت سفره هایی می گسترانند كه بر آن آنچه مورد علاقه آنان از طعام ها است قرار داده می شود؛ طعام هایی كه از آن لذیذتر و خشبوتر نیست. سپس آنان را از سر آن سفره بلند كرده و سفره دیگری برای آنان می گسترانند.»(همان منبع، حدیث199)

این تعبیرات به خوبی نشان می دهد كه در آنجا تكراری وجود ندارد، بلكه هر لحظه الطاف و عنایات تازه ای است.

برای مطالعه بیشتر می توانید به كتاب "پیام قرآن" نوشته آیت الله مكارم شیرازی، ج6، ص366ـ355 مراجعه نمایید.

پیروز باشید.
مشاوره مذهبی_ قم.