پرسش

با سلام :
در حدیثی شنیدیم كه حضرت زهرا (س) فرموه بودند : بهترین چیز برای یك زن آن است كه مردی او را نبیند و او نیز مردی را نبیند و نیز شنیدیم كه آن حضرت از كور حجاب می كردند . از طرف دیگر در روایات داریم كه حضرت زهرا (س) پس از وفات حضرت رسول آن چنان گریه می كردند كه همسایگان صدای ایشان را می شنیدند
سوال اول : با توجه به این روایات آیا اشكالی نداشته كه صدای گریه حضرت زهرا (س) را همسایگان می شنیدند ؟
سوال دوم : چرا امام حسین (ع) همراه خود بردند با این وجود كه می دانستند بعد از ایشان حضرت زینب در میان نامحرمان می مانند و آیا حضرت سجاد (ع) برای ابلاغ پیام عاشورا كافی نبود ؟
با تشكر

پاسخ

دوست گرامی با سلام : بله همانطور كه فرمودید در روایتى از فاطمه‏ى زهرا(س) سؤال شد: «براى زنان چه چیز بهتر است؟» در جواب فرمودند: «براى زنان بهترین چیز آن است كه مردان را نبینند و مردان نیز آنان را نبینند ،» (كشف الغم، ج 2، ص 23 و 24 و مناقب شهر آشوب، ج 3، ص 119 و منتهى الامال، ص 161 به نقل از كتاب چهارده معصوم اثر مؤسسه‏ى در راه حق، ص 27) و امام موسى بن جعفر(ع) از پدرانش نقل فرموده است كه امیر مؤمنان على(ع) فرمود: فرد نابینایى اجازه خواست كه به منزل فاطمه(س) وارد شود، آن گرامى خود را از او پوشیده داشت رسول خدا(ص) به او فرمود: چرا خود را پوشیده داشتى در حالى كه نابیناست و ترا نمى‏بیند؟ عرض كرد: اگر او مرا نمى‏بیند من او را مى‏بینم، و نیز رایحه و عطر را مى‏بوید و شامّه‏اش سالم است. رسول خدا(ص) فرمود: گواهى مى‏دهم كه تو پاره‏ى تن منى، (بحار، ج 43، ص 91 و ریا حین الشریفه، تالیف شیخ ذبیح الله محلاّتى، چاپ اسلامیه تهران، ج 1، ص 216 و منتهى‏الامال، ص 161 و 162 به نقل از همان، ص 26) . ولی حفظ حریم و عفت منافاتی با حضور مؤثر ومثبت همراه با عزت در جامعه ندارد،در واقع این عقیده‏ى فاطمه‏ى زهرا(س) درباره‏ى زنان مى‏باشد كه در برابر مردان بیگانه و نامحرم چگونه حریم را نگه دارند و از اختلاط و معاشرت و برخورد با مردان نامحرم چگونه پرهیز كنند.ودرعین حال حضرت زهرا(س) خود به معركه جنگ و جبهه نیز مى‏رفتند و در غزوه‏هاى متعددى همراه پیامبر(ص) شركت مى‏كردند. در هجرت و دیگر حركت‏هاى مسلمانان نیز شركت داشتند. همچنین در مسجد براى مردم سخنرانى مى‏كردند و... . بنابر این مقصود از این كلام، آن است كه بدون جهت و ضرورت خود را در معرض دید مردان نامحرم قرار ندهند. و حتى الامكان خود را از دید نامحرمان پوشیده دارید. پس حضرت عقیده و پیام خود را در برابر برخورد با نامحرمان با سیره‏ى عملى خود امضا و ابلاغ مى‏كند و گرنه ابتلا به گناه از ساحت قدوسى آن بانوى مقدس و معصوم، فرسنگ‏ها فاصله دارد به راستى اگر این یك پیام را زنان جامعه عمل كنند و در برابر نامحرمان از خود نمایى دست بكشند و خود نیز از نامحرم گرایى بپرهیزند، جامعه در چه سطحى از نزاهت و طهارت باقى مى‏ماند؟ با توجه به مطالب فوق پاسخ سئوال دوّمتان نیز آشكار می گردد مضافاً به اینكه با مطالعه در تاریخ اسلام روشن مى گردد كه ظاهر شدن زن در بین مردها وسخن گـفتن با آنها اشكالى ندارد , چون فاطمه زهرا ( علیهاالسلام ) آن خطبه معروف را در مسجد و با حـضـور جـمع كثیرى از مهاجر و انصار ایراد كرد و همینطور زنهائى كه در جنگ ها به تهییج رزمندگان مى پرداختند مثل زنانى كه درصفین اهل عراق را به جنگ با اهل شام تشویق مى كردند . و نیز مكالمه طولانى سوده بنت عماره بن اشتر همدانیه با معاویه و مكالمه آمنه بنت شرید با او در تاریخ مذكور است . و همینطور شعرائى از زنها كه شعر مى سرودند و مى خواندند مانند خنساء دخترعمرو بن شرید . و از این نمونه ها در تاریخ بسیار است و امام حسین هم خلافى انجام نداده و خطبه حضرت زینب و سخنرانیهاى او در مجالس مردان نیز از همین باب است . در ضمن لازم است بدانید آنچه تاریخ نشان داده و واقعیت هم همینطور است نیمی از مبارزات علیه ظلم وستم و عدالتخواهی ها باهمت وتلاش وتشویق بانوان بوده است ، كه نمونه های فراوانی را می توانید بیابید.كه نمونه بارز آن مؤثرترین دفاع از ولایت كه توسط فاطمه زهرا (س) صورت پذیرفته ویا ظلم ستیزی حضرت زینب (س) كه پایه های كاخ یزید و یزیدیان را در طول تاریخ به لرزه در آورده.موفق باشید.