پرسش

با سلام
از اینكه در راستای حل مشكلات مذهبی فعالیت می كنید از صمیم قلب تشكر میكنم.
من قبلا در نمازهایم موارد فقهی نماز زیاد اهمیت نمی دادم و خیلی از نماز خواندنم لذت می بردم طوریكه بعد از نمازم با قبل از نمازم خیلی فرق میكرد. ولی از از زمانیكه خواستم كاملا طق رساله نماز بخوانم اینكه در قرائت مخارج حروف را رعایت كنم اصلا حضور قلب ندارم باید تمام توجه ام بر این باشد كه مواظب باشم حروف را به شكل عربی تلفظ كنم واگر اشتباه تلفظ كردم یك یا دو بار تكرار كنم. دیگر فرصتی نیست كه در یاد خدا باشم ویا در معانی عبارات تفكر كنم . شاید بگویید پس مراجع یا بزرگان چگونه در نماز در یاد خدا بودند به نظرم چون آنها شب و روز با عربی سرو كار دارند مشكلی ندارند ولی ما كه دانشجوی رشته فنی هستیم این مشكل را داریم.
با توجه به فتاوای مراجع كه می گویند مخارج حروف باید درست باشد وگرنه نماز باطل است نمی دانم چگونه این نوع نماز خواندنم با فلسفه نماز سازگار است. متشكرم

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
به دو نكته توجه شما را جلب می كنیم:
1) لزوم رعایت آداب شریعت و نماز نباید به وسواس بیانجامد. آنچه احیانا مشكل ساز است وسواس در مسئله است، والا رعایت مخارج حروف به شكل عادی مشكلی دربرندارد، ولو برای كسی كه با زبان عربی آشنایی ندارد.
توضیح مطلب آن كه آن چه از مخارج حروف و مانند آن كه رعایتش در نماز لازم است، آن اندازه ای نیست كه در علوم قرآنی و علم تجوید می گویند، بلكه همین قدر كه به طور مثال "سین" از "صاد" متمایز باشد، كفایت می كند. آنچه در علم تجوید می گویند تنها استحسانات تلفظ در كلام عرب است كه اگر كسی توانست بدون آن كه دچار وسواس شود آن را رعایت كند، خوب است؛ همین و بس.
در این زمینه مراقب وسواس باشید كه بلای بزرگی است.
2) اندكی ممارست و تمرین بر آداب و چگونگی تلفظ حروف و... آن ها را ملكه می نماید. پس از آن به راحتی و آسانی آن ها را به طور صحیح انجام خواهید داد، بدون آن كه نیاز به توجه به كلمات داشته باشید.
از این رو به طور واقعی و به تمام معنا مراقب همان حضور قلب و توجه در نماز باشید. این مشكل موقتی است و رفع می شود.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.