پرسش

سلام آقای باستانی خسته نباشید!
آقای باستانی دو سوال دارم كه سوال دومش نقش تعیین كننده ای برام داده:
1-تو قرآن اومده كه خداوند می گویند كه یك روز خداوند معادل هزار سال شما انسان هاست این آیه از نظر علمی یعنی خداوند در جایی با یك فاصله ی زیادی ساكن می باشند؟؟؟!!!!
مثلا تو قرآن اومده كه آنهایی ه اشعار خداوند را ایمان دارند از پرهیزگارانند(در سوره ی حج) اما جای دیگر هست كه خداوند می فرمایند كه كلام خدا شعر نیست!!
اصل سوال من این است:
مگر قرآن برای ما نور و هدایت نیست هر موقع ارتباطم به خداوند نزدیك میشه یه آیه ای بر می خورم كه منو شك می اندازه دیگه طرف قرآن نرفتم چون همش منو به شك می اندازه؟؟؟؟؟
كمكم كنید!
لا الله الا الله

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست عزیز!
1. آیه 47 سوره حج می فرماید: «إنّ یوما عند ربك كألف سنة مماتعدون" یعنی همانا یك روز خدا چون هزارسال به حساب شما است. یا در آیه 5 سوره سجده آمده است: «ثم یعرج إلیه فی الیوم كان مقداره ألف سنة مماتعدون" یعنی سپس روزی كه مقدارش به حساب شما هزارسال است باز حقایق و ارواح را به سوی خود بالا می برد. و یا در آیه4 سوره معارج می فرماید: "تعرج الملائكة و الروح إلیه فی الیوم كان مقداره خمسین الف سنة" یعنی فرشتگان و روح الأمین برای اخذ فرمان به سوی عرش خدا بالا می روند، در روزی كه مدت آن پنجاه هزارسال خواهد بود.
آیه اول روز نزد خدا را "كألف سنة" خوانده است. كاف تشبیه اشاره به این نكته دارد كه خداوند روز ندارد، اما اگر بخواهیم در مقایسه با شما موجودات مادی برای قدرت او یا حلم او روز مشخص كنیم، یك روز شما نزد او هزار سال است. لازم به ذكر است كه هزار سال هم در اینجا برای تعیین نیست، بلكه باز برای تمثیل است و اشاره به زیادی دارد.
این آیه مربوط به عجله كردن مشركان برای دیدن عذاب است؛ و لذا می فرماید عذاب حتمی است و دیر یا زود به سراغ شما می آید، اما حلم و بردباری خداوند مثل شما نیست؛ خداوند در برابر یك روز شما هزار سال صبر دارد.(ر.ك. به تفسیر نمونه، ذیل آیه)
اما دو آیه بعد درباره قیامت است كه گر چه بساط خورشید و ماه برچیده شده و روزهای 24 ساعته تمام شده، اما باز چون جسمانی است وقت دارد؛ اما روز آن متمایز با روز دنیا می باشد.
اگر بپرسید پس چرا در یك جا گفته روزی كه هزار سال است، و در جای دیگر فرمود روزی كه پنجاه هزار سال است! شاید بتوان گفت مراد از آن اشاره به مواقف پنجاه گانه آخرت دارد؛ همانطور كه امام صادق(ع) فرمودند: "در قیامت پنجاه موقف(محل توقف برای رسیدگی به اعمال و حساب) است كه هر موقفی به اندازه یك هزار سال از سال هایی است كه شما می شمارید؛ و سپس آیه4 سوره معارج را تلاوت فرمودند."(تفسیر نمونه، ج17، ص117)
2. چنان چه در قرآن كریم آمده است: «من یعظم شعائر الله فإنّها من تقوی القلوب» یعنی هر كس شعائر دین خدا را بزرگ و محترم دارد، این صفت دل های باتقوا است.(حج/32)
و در جای دیگری آمده: «وعلّمناه الشعر وماینبغی له إن هو إلا ذكر وقرآن مبین» و نه ما او ـ یعنی حضرت رسول اكرم(ص) ـ را شعر آموختیم، و نه شاعری شایسته مقام اوست، بلكه این كتاب ذكر الهی و قرآن روشن بیان است.(یس/69)
شما ـ دوست عزیز! ـ "شعر" و "شعائر" را با هم اشتباه گرفته اید، و از این رو فكر كرده اید كه این دو آیه تناقض دارند؛ حال آن كه بین "شعر" و "شعائر" فرق بسیار است. شعر از ماده "شَعُرَ یَشعُر شعورا" و به معنای عرفی كلام آهنگین است، اما شعائر جمع "الشعیرة" و در ریشه لغت به معنای یك دانه جو و... است، كه در آیه به معنای عرفی آن، یعنی مناسك و آداب اجتماعی دین به كار رفته است. پس كلام قرآن شعر نیست؛ كما این كه آن بزرگداشت آداب دین نشان از تقوای الهی دارد.
دوست محترم!
با توجه به آن چه گذشت، پاسخ سؤال اصلی شما این است كه قرآن نور است و هدایت، اما برای اطلاع درست از مفاهیم آن آشنایی با زبان قرآن لازم است، و لااقل باید از ترجمه های خوب(مثل ترجمه آقای فولادوند یا آیت الله مكارم شیرازی و...) استفاده نمایید؛ علاوه بر این كه قرآن آیات متشابهی دارد كه معنای آن با ترجمه بدست نمی آید و نیاز به تفسیر دارد. خود قرآن به وجود آیات مشكل و متشابه تأكید دارد، و می فرماید در آنها به راسخون در علم ـ كه اهل بیت(ع) هستند ـ مراجعه كنید.(ر.ك. به آل عمران/7)
از این رو راه این است كه از یك تفسیر ساده مثل تفسیر نمونه ـ كه خلاصه هم شده است ـ استفاده نمایید.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.