پرسش

با سلام خدمت شما مشاور محترم :
من خانمی هستم سی و دو ساله كه چند سال هست كه با شوهرم مشكل دارم و الان بعد از یازده سال تحمل وسكوت كردن میخواهم از شوهرم جدا بشوم. او همیشه دائمالخمر است وخود زنی میكند ورفیقبازی میكند وكارهای دیگر كه گفتنش سر شما را درد می آورد. من سه تا بچه دارم دو تا پسر 9 و11 ساله ویك دختر 7 ماهه. درخواست حضانت داده ام و قاضی با بچه ها صحبت كرده وانها گفتند كه ما می خواهیم با مادرمان زندگی كنیم وروز 23 خرداد روز دادگاه بچه هاست ودرضمن قرار بودكه از طریق كلانتری به دیدن بچه ها بیاید ویكبار دید ولی چون هنوز 4 ماه است كه نفقه نداده است من هم به خاطر همین دیگر بچه ها را به او نشان ندادم و حالا میخواهم بدانم كه حضانت بچه ها را به من می دهند یا نه ؟
سوال دیگرم این است كه من تقاضای مهریه كردم وبعد طلاق. ایا مهریه به من تعلق می گیرد یا نه؟ درضمن شوهر من تعا دل روانی ندارد وزندگی رابر من و بچه هایم تنگ كرده است وتمام وسایلم كه در خانه مانده بود همه را ریخته بیرون در صورتی كه هنوز طلاق صورت نگرفته. وادم بد دهن وبیتربیتی است. باتشكر. لطفآ جواب مرا تا دو سه روز دیگر بدهید.

پاسخ

با سلام و عرض ادب و احترام،
شما می توانید با تنظیم و طرح دادخواست به خواسته صدور حكم به طلاق به دلیل وجود موارد عسر و حرج، اقدامات قضائی را آغاز نمائید. در این صورت شما می توانید ضمن مطالبه مهریه خود تقاضای طلاق را نیز مطرح نمائید.
در خصوص مهریه نیز بعد از قطعیت حكم، شما می توانید تقاضای اجرای حكم مهریه و مطالبه حق خود را مطرح نموده و همچنین در صورت عدم پرداخت، نسبت به اجرای ماده 2 قانون نحوه اجرای محكومیتهای مالی مصوب سال 77، تقاضای لازم را به محضر دادگاه ارائه نمائید. بدیهی است در صورت عدم پرداخت مهریه توسط شوهر، وی تا روز پرداخت در زندان به سر خواهد برد. در خصوص حضانت فرزندان نیز قابل ذكر است حضانت پسر و دختر تا سن هفت سالگی با مادر است و بعد از سن هفت سال با پدر مگر اینكه مادر بتواند با اثبات موارد عدم صلاحیت اخلاقی پدر، دادگاه صالح را نسبت به سلب حضانت از پدر و واگذاری آن به مادر بعد از سن هفت سالگی متقاعد نماید.
به هر حال شما می توانید با استفاده از حكم مهریه خود و در قبال بخشیدن مقداری از مهریه یا تمامی آن، تقاضای صدور حكم به طلاق خلعی را از دادگاه مطرح نمائید. این طلاق، همان طلاقی است كه زن در قبال بخشیدن تمام یا بخشی از مهریه یا حتی مبلغی بیش از میزان مهریه خود به مرد، رضایت او را نسبت به مطلّقه نمودن خود اخذ می نماید.
این طلاق در زبان حقوقی به طلاق خلع معروف است و در عرف مردم (زنان) نیز با این عبارت كه " مهرم حلال، جانم آزاد" قابل شناسائی می باشد.
قابل توجه اینكه "خلع" در لغت به معنای "كندن" می باشد و از آنجا كه مطابق با مفهوم آیات قرآن كریم، مردان و زنان به عنوان لباسهائی برای همدیگر تشبیه گردیده اند ، عبارت "طلاق خلع" حاكی از آن است كه زن آن چنان در تنگنا و مضایق قرار گرفته كه حاضر است با بخشیدن مهریه خود، این لباس را از تن خود بیرون آورده و از تن بكند.