پرسش

با عرض سلام
من از آن زمانی كه خودم رو شناختم مدام در این فكر بودم كه واقعا وظیفه ی ما در این دنیا چیست و چه كار باید بكنیم و این مسئله الان كه حدود 27 سال دارم شدت بیشتری گرفته و از اینكه عمرم دارد می گذرد بدون اینكه نتیجه ی قابل قبولی بگیرم در عذابم جدیدا با عنایت خداوند مسایلی برایم مكشوف شده كه خواستم با شما مطرح كنم تا در صحت و سقم این عقایدم مطمئن شوم :
من به این نتیجه رسیده ام كه در زندگی انسان باید همواره در راه اعتلای خود و اطرافیان باشد و بایستی در راه بازگشت به سوی پروردگار قدم بردارد تا یكی پس از دیگری حجابهای دل را كنار زده و به مقصود كه همان لقای بی واسطه پروردگار است برسد و در این راه فقط وسایلی به درد او می خورد كه در رسیدن به این مقصود كمك كند و با توجه به این مسئله تنها سلامت روح برای او مهم است و در كنار آن سلامت جسم بعنوان ابزار رسیدن به كمال .
بنابراین می توان نتیجه گرفت كه تنها علومی كه برای انسان مفید است علم اخلاق و علم پزشكی است و علوم صنعتی دیگر تا آنجایی كه من فهمیده ام جز گرفتار كردن انسانها چیز دیگری به بار نمی آورد و شاید بعضی پیشرفتها بتواند كمك حال انسان باشد ولی در سطح بسیار محدود است .
این عقیده ی من تا جایی برایم مسلم شده كه فكر میكنم عمری را كه در راه تحصیل علم طی كرده ام (كارشناسی عمران) بیهوده بوده است و قصد كرده ام كه این شغل را رها كنم و به كسب علوم دینی و عرفانی روی آورده و ضمن ارتقای خود به امور فرهنگی و تبلیغ بپردازم .
لطفا مرا راهنمایی كنید.

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
با قسمت اول سخنان شما موافق هستیم و توصیه می كنیم اگر می خواهید آن ها را برهانی و منظم و منطقی نمایید كتاب "خودشناسی برای خودسازی"، اثر استاد محمدتقی مصباح یزدی را بخوانید.
اما قسمت دوم صحبت های شما قابل ترمیم است. گر چه نافع ترین علوم همان علومی است كه معرفت ما به غایت و مقصد راه، و راه رسیدن به آن را به ما بنمایاند و ما را بدان برانگیزد، و هیچ علمی نمی تواند جای آن بنشیند، اما اولا، رسیدن به لقاء خدا با عمل به وظیفه ممكن است، و به نص قرآن بر ما واجب است كه در برابر دشمن مسلح باشیم. «وأعدوا لهم ما استطعتم من قوة»؛ علاوه بر این كه نفس كمك به خلق الناس برای رفع حوائج دنیا و آخرتشان خود از اهم قربات الهی است؛ و این هر دو با علم دنیا بدست می آید. پیامبر اكرم(ص) در حدیثی نورانی فرموده اند: "همه مردم عیال و نان خور خداوند هستند. پس نزدیكتر شما به خداوند نافع ترین آنان به خلق خداوند می باشند."
ثانیا، توجه دارید كه رفتن به سوی هدف، از كنار دیگران و با ارتباطات صحیح اجتماعی تحقق می یابد. در واقع خداوند متعال وصال جمال خویش را پشت مناسبات شرعی با دیگران و اجتماع قرار داده، و بریدن این روابط و انزوا(رهبانیّت) را مانع رسیدن به مقصد دانسته، و ریاضت سخت سالكان را گذر از این مراودات و مناسبات بدون دل بستن به آن ها قرار داده است؛ چنان چه پیامبر اكرم(ص) فرمود: "النّكاح سنّتی"؛ در عین این كه "اموال و اولاد شما فتنه و مورد آزمایش شما هستند!" باید به میان آنان بروی و در عین حال به آنان دل نبندی. همچنین است رابطه با همسایه و همشهری و نوع بشر.
از این جا فلسفه علوم كاربردی مشخص می شود، یعنی علومی كه بتواند ابزار تعالی جامعه ـ به خصوص جامعه اسلامی و تحقق "الاسلام یعلو و لایُعلی علیه" یعنی اسلام برتر است و بالاتر از آن چیزی قرار نمی گیرد ـ شود. اشتغال به آن ها بدون دل بستن به آن، خود یكی از اعمال صالح است.
از این رو توصیه می كنیم شغل خویش را با این هدف عالی انجام دهید؛ یعنی به قصد قربت در راستای كمك به مسلمانان و جامعه اسلامی همت كنید. همین موجب كمال شما خواهد بود.
البته از علوم دینی و فراگیری تعالیم آن هیچگاه غافل نشوید. این هم كه بخواهید خود را وقف علوم دینی و كسب معارف اسلامی كنید، امری نیست كه هیچگاه مرجوح باشد؛ اما قبل از آن خوب در اطراف آن فكر كنید.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.