پرسش

با سلام سوال من در مورد نماز شب است
آرزوی دست نیافتنی من
باورتان می شود 6 سال برای اینكه به طور مداوم نماز شب بخوانم زحمت كشیدم توسل كردم مراقبت كردم حتی چند چله زیارت عاشورا 100 لعن و صد سلام خواندم چندین دفعه زیر قبه امام حسین دعا كردم چقدر گریه و زاری كردم اما بعد از 6 سال حاصلی جز نا امیدی ندارم اصلا بی خیال دارم می شم واقعا درمانده شدم نمی دونم دروغ هم نگفتم به خیال خودم یه مراقبه الكی هم داشتم حالا به نظر شما چه كار باید بكنم؟
مایل نیستم در دید عموم باشد
توفیق رفیقی است به هر كس ندهندش
زرین پر طاوس به هر كس ندهندش
الان خیلی دلم می خواد از این غصه گریه كنم مخصوصا برای امام حسین

پاسخ

دوست گرامی باسلام : ما به حال شما غبطه میخوریم وهمت بلند شما را در مراقبت ازنفس سركش می ستاییم،لذا ناامیدی درحال قدم گذاشتن به بارگاه معشوق چنانچه از روی عشقی كه تجلی یافته از معرفت باشد معنا ومفهوم ندارد. نمی دانیم شاید همین حالت لطف وعنایتی از سوی پروردگاراست تا مبدا مغرور به عباداتمان شویم ولی در هر صورت انجام وظیفه از ویژگی های مومن واز شاخصهای حق است كه در مقام عمل مبتنی بر معرفت است باید توجه داشت كه شور وشوق واحساس استارت حركت است لكن دوام وقوامش به معرفت بستگی داردو عرفان به معنى شناخت است و اصطلاحاً به شناختى كه از طریق الهام و اشراق صورت گیرد گفته مى شود و عرفان صحیح جز از طریق خاندان پیامبر((علیهم السلام)) و رهبران معصومین((علیهم السلام)) و پیروى از آنان میسر نیست و افرادى كه از این رهگذر وارد نشده و از راههاى دیگر خواسته اند به عرفان برسند به لغزش افتاده و به مقصود دست نیافتند. گرچه در پندار خویش خود را از عرفان برخوردار بدانند. بنابراین رابطه ى محكم با خداوند و مناجات و نیایش با او و حضور قلب در نماز و توسل به رهبران معصومین((علیهم السلام)) و عمل كردن به دستورات خداوند و ترك محرمات و گناهان كه براساس عقائد صحیح و تلاش در راه تهذیب و تزكیه نفس صورت گرفته باشد مى تواند انسان را به عرفان حقیقى برساند. حضرت آیت الله بهاالدینی(ره)در توصیه های اخلاقی اشان می فرمودند«برای شروع توجه داشته باشید كه حلال خدا را حلال بشمارید وحرامش را حرام ودرانجام واجبات وترك محرما ت نهایت كوشش ودقت را بفرمایید،ودركسب معرفت از هر فرصتی استفاده نمایید،ودر یك كلام سعی اتان بروظیفه شناسی وعمل به وظیفه باشد در آن صورت دنیا وآخرتتان درست خواهد شد.»دوست عزیز كلّ تعالیم اسلام ـ از واجبات و محرّمات و مستحبّات و مكروهات ـ سیر و سلوك است. هر مسلمانی سالك الی الله است؛ با این تفاوت كه در این سلوك، برحسب قوّت و ضعف اشخاص در تعهّد به انجام واجبات و ترك محرّمات همه در یك درجه و رتبه نیستند. هر چه مواظبت انسان بر اطاعت از خداوند متعال و دستورات شرع بیشتر باشد در این سیر و تحصیل تقرّب به خداوند موفّق‏تر می‏شود. تعالیم عبادی نماز، حج، روزه، دعا، قرائت قرآن، نماز شب، مواظبت بر خواندن نمازهای نوافل یومیّه، عبادات شب و روز جمعه، ترك دروغ و غیبت، محاسبه با نفس، قضای حوایج بندگان خدا، احسان به پدر و مادر، صلة رحم، حسن جوار، حفظ امانت مصاحبت و همنشینی با علما، تجدید توبه و استغفار، مواظبت بر اذكار تهلیل و تسبیح و تحمید و تكبیر، حسن معاشرت با مردم، امر به معروف و نهی از منكر، و رعایت حقوق برادران دینی تا حدّی كه در روایات «معلی بن خنیس» بیان شده، حفظ اعضا و جوارح از معاصی و حتّی تر ك مشتبهات، تفكّر در عالم آفرینش و عظمت ظهور قدرت خدا در خلقت مخلوقات، تفكّر در فنای دنیا و نظر عبرت به كوه و دریا و موجودات كوچك و بزرگ و امور بسیار دیگر ـ كه در آیات قرآن مجید بیان شده است و شرح مختصر آن نیاز به نوشتن یك كتاب دارد ـ همه سیر و سلوك است. دستور این سیر و سلوك همین كتب دعا و رساله‏ها و تفاسیر قرآن مجید و كتب حدیث فارسی و عربی است و محتاج به قطب و مرشد نمی‏باشد و همة این امور، راه رفتن به سوی خداست؛ و استاد همه قرآن و تعالیم ائمه (ع) و احادیث شریفه است.
وآخرین مطلب آنكه ناامیدی از دامهای شیطان است ،با آن مقابله كنید ودر هر شرایطی مأیوس از خدا نباشید، « لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ‏ »؛ ازرحمت خدا مأیوس نبوده و به مغفرت او مطمئن باشید. كه با سعی وكوشش وهمت بلند وهدفمند بودن انشأالله به درجات وكمالات والا خواهید رسید. كه
ز كوشش به هر چیز خواهى رسید به هر چیز خواهى، كماهى رسید

موفق باشید ،ما را از دعای خیرتان فراموش نكنید.