پرسش

اینهمه دم از علوم جدید می زنند و میگویند "آموختن آن خوب است و باید به علم روز مسلط بود در عصر ظهور به این علوم نیاز است" پس چرا بزرگان دین و عرفای ما كه صاحب كرامات بوده اند و از آنها به بزرگی یاد می كنیم همه یا علوم معمول حوزوی را آموخته اند و یا دنبال عبادت و عمل به دستورات دین بوده اند و اكثر وقتشان را در حال فكر و ذكر و دعا میگذرانده اند؟آیا شما یك كسی را كه مثلاً دكترای الكترونیك داشته باشد و به مقامات بلند عرفانی هم رسیده باشد سراغ دارید؟ ‏

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
این سخن كه آموختن علوم جدید خوب است و باید به علم روز مسلط بود، هر چند سخن پسندیده ای است، ولی آیا شما گمان می كنید با گسترش امروز علوم كسی می تواند جامع تمام علوم شود!؟ نمی دانیم شما چه تصوری از دروس معمول حوزوی دارید، كه گمان می كنید یادگیری آن فرصت یك عمر می طلبد، و قطعا راحت تر از حل كردن معادله های پیچیده ریاضی و لگاریتم های حساب و دیفرانسیل نیست. رسیدن به مراحل عالی، كه در اصطلاح از آن به اجتهاد تعبیر می كنند، نیاز به پشتكار، همت و زمان طولانی دارد؛ و از این رو بعضی از بزرگان اجتهاد را سخت تر از جهاد دانسته اند.
با این وجود آیا توقع این كه یك عالم دینی در دنیای امروز، كه مملو از شبهات اعتقادی و مذهبی است، به سراغ آموختن مبانی شیمی و فیزیك و ریاضی برود، توقع نابجایی نیست؟!
به طور كلی، در دنیای امروز تخصص در یك فن و رشته، چه علوم اسلامی باشد و چه علوم ریاضی و تجربی، اجازه فعالیت در حوزه علوم دیگر را به كسی نمی دهد، و به ندرت كسی را می توان یافت كه ادعای تخصص در چند علم را بكند و این را در عمل نیز ثابت كرده باشد.
ضمنا منافاتی بین علوم جدید وعرفان نیست، و ممكن است كسی دكترای الكترونیك داشته باشد و به مقامات بلند عرفانی هم رسیده باشد. البته ما از آن بی اطلاع هستیم و این بی اطلاعی گویای آن نیست كه چنین شخصی یافت نمی شود.
با آرزوی توفیق.
مشاوره مذهبی ـ قم.