پرسش

با سلام و خسته نباشید.
من 22 ساله و متاهل هستم و مشكل من در زندگی این است كه بسیار زودرنج و عصبی هستم و مدام از همسرم كه تاكنون یك سال و سه ماه از ازدواجمان می گذرد بهانه گیری می كنم .همسرم مرد بسیار خوبی است و من او را از صمیم قلب دوست دارم ولی زمانی كه از دست او به كوچكترین بهانه ای عصبانی می شوم مثل این است كه از او متنفرم و اصلا او را دوست نداشته ام.
یكبار مشخصات انسانهای افسرده را مطالعه می كردم احساس كردم كه چند علامت آن را دارا هستم.از این می ترسم كه در آینده دچار افسردگی بشوم.
در ضمن ما دور از اقوام خود حتی پدر و مادر در شهری دیگر ساكن هستیم.
از شما كارشناس محترم می خواهم كه مرا راهنمایی كنید.

پاسخ

با سلام.
به نظر می سد شما با خود صادق هستید و به دنبال ”دلیل تراشی“ های غیر واقعی برای رفتار خود نیستید و علاقه ی شما به همسرتان نیز قابل تقدیر است. در ضمن ازدواجتان را نیز تبریك می گوییم. اینكه شما توانسته اید همسر خوبتان را درك كنید، خیلی ارزشمند است. حتماْ به مرور زمان می توانید با تغییر در رفتارتان از ایشان تشكر كنید؛ هر چند تغییر كردن در ابتدا كار ساده ای نیست و ”زمان“ لازم دارد. چنانچه باور كنید انسان ها همان گونه كه در ظاهر با یكدیگر تفاوت دارند در ”منش“ و ”شخصیت“ نیز با هم فرق دارند، آنگاه پذیرش ایشان آسان تر می شود. بهتر است باور كنیم كه ”وجود“ دیگران هر طوری كه هستند قابل احترام است و اجبار به اینكه دیگران آن گونه باید باشند كه ما می خواهیم، یك ”تفكر“ غیر منطقی و رنج آور است (برای هر دو طرف). مطالعه ی نشانه های بیماری ها، گاهی اوقات اصلاْ كار درستی نیست؛ بسا كه این مطالعات موجب شوند كه برخود و یا دیگران ”مارك“ بزنیم كه معمولاْ پاك كردن این بر چسب كار دشواری است. شما با كمی تمرین می توانید خود را با شرایط جدید تطبیق دهید و جایی برای نگرانی وجود ندارد. شاید دوری شما از خویشاوندان باعث شده بیش از حد به چیزهایی فكر كنید كه ”واقعی“ نیستند. بهتر است با سرگرم كردن خود به كارهای روزمره و مطالعه ی كتاب های ”غیر روان شناسی“ و دیگر علایق خود، شرایط بهتری فراهم كنید.
در پایان به شما پیش نهاد می كنیم برای چیزهای كوچك و بی ارزش به اندازه ی خودشان ارزش قائل شوید.
ایام به كام و شادیتان مستدام.
انشاءا...