پرسش

سلام
عرض كنم كه چهار كلمه اثم- هود-سیئه-فحشاء بمعنی گناهاست در قران كریم میباشد
لطفا در باره تفاوت انهانسبت بیكدیگر
از نظر عمل-لغت-مجازات وسایر موارد بفرمائید

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
در ابتدا ذكر این نكته لازم است كه در قرآن كریم واژه "هود" به معنی گناه به كار نرفته است، ولی از گناه به "حوب" تعبیر شده است.
اما بررسی لغوی این واژه ها:
1. "سیئه" چیزی است كه ذاتاً پسندیده نیست، اعم از این كه كار و عملی باشد، یا امر قلبی و معنوی.
2. "فحشا"، عملی قبیحی است كه قبح آن آشكار است. در قرآن كریم نیز از زنا و لواط، به فحشا تعبیر شده است.
3. "إثم"، به معنی تأخیر و كوتاهی در انجام عمل صالح است.
4. "حوب"، به معنی خطیئه و تضییع حقوق به كار می رود، و از قویترین مصادیق إثم است؛ و برخی هم آن را به معنی إثم گرفته اند.(ر.ك. به "التحقیق فی الكلمات القرآن كریم"، مصطفوی، تحت عناوین: إثم، سیئه، حوب، فحشا)
از نظر عملی هم باید گفت اگر چه مفاهیم فوق از نظر كیفیتی و همچنین آثار وضعی آن ها، و نیز مصادیق، ممكن است با هم متفاوت باشند، ولی بایستی توجه داشت كه در هر صورت در یك چیز مشترك هستند و آن نافرمانی و تخلف از فرمان و دستور الهی است؛ و این نكته ای است كه از نظر اخلاقی و معنوی بسیار حایز اهمیت است.
اما از نظر نوع مجازات نمی توان پاسخی علمی و دقیق داد، چرا كه مسائل بسیاری در این میدان هست كه از حیطه عقل و فهم خارج است و انسان نمی تواند در مورد آن ها اظهارنظر قطعی نماید. سر مطلب آن است كه مجازات هر عملی بسته به میزان اتمام حجتی است كه شده است. هر كس بر حسب حجتی كه داشته مؤاخذه می شود؛ نه بیشتر و نه كمتر. و تشخیص این كه حجت بر افراد تمام است یا نه چندان قابل درك برای انسان عادی نیست، و فقط خدا آن را می داند.
با آرزوی توفیق.
مشاوره مذهبی ـ قم.