پرسش

با سلام
جوانی هستم 27 ساله ساكن تهران.دارای تحصیلات دانشگاهی در رشته شیمی و مقطع كارشناسی. بعد از تحمل رنج و مرارت درس خواندن بعد از 27 سال عمر م جستجوی زیاد هیچ كاری برایم نیست و همه جا در درجه اول یارتی و آشنا و بعد سابقه كار. شما رو بخدا با این وضع می شود تشكیل زندگی داد . چطور از ما جوانان با این وضع توقع یاكدامنی دارید .آخه ما بخ چه چیز این مملكت دلخوش باشیم. اگر جواب قانع كننده ای دارید بدهید

پاسخ

آقا هادی خوشحالم كه با ما تماس گرفتی .
البته شما درست می گوئی ولی این به این صورت نیست كه دست روی دست بگذاری و نا امیدانه به اطرافت نگاه كنی و به زمین و زمان بد و بیراه بگوئی .
عزیزم شما فكر می كنی هر كس كه الآن سر كار است تا مدركش را گرفته به وسیله یك پارتی وارد كار شده و همچنان مشغول است .؟ خوب است بدانی اكثر اینها وضعی مثل تو داشته اند تا بالاخره با سعی و تلاش زیاد موفق شده اند .
حالا من هم از شما خواهش می كنم به جای ناامید شدن و فكر كردن به محالات ، سعی كنی با صبر و حوصله بیشتر، از تلاش در هر راهی كوتاهی نكنی و همچنین هیچگاه هم ناامید نشو و درضمن انتظار هم نداشته باش كه همین حالا كه اقدام به تلاش برای یافتن كار می كنی فوراً موفق بشوی .
پس در درجه اول تلاشت را برای یافتن كار، بیشتر كن و همچنین هم ارتباطاتت را هم بیشتر كن .و صبر و حوصله ات و روحیه خوب و شادابت را از دست نده . انشاء الله موفق می شوی
كارشناس بخش اجتماعی ( كد 1 )