پرسش

باسمه تعالی
جاذبه و دافعه ی یك مسلمان در برخورد با اطرافیانش چگونه باید باشد؟(لطفا تشریح بفرمایید)

پاسخ

برادر گرامی!
اصل و پایه رفتار یك انسان مسلمان با اطرافیان خود می بایست بر جذب است؛ و جذب نیز، بر اساس تعالیم اسلام، می بایست بر اصل خیرخواهی و محبت و دوستی استوار باشد.
در روایات ما سفارش فراوانی شده كه حتی در مورد كسی كه در ظاهر مخالفت بر خطا و فسق است، خیرخواه باشید.
خلاصه برای موفقیت نیروی جاذبه ابزاری نیرومندتر از خیرخواهی در باطن و محبت در ظاهر نیست. قرآن در توصیف جایگاه محبت در جذب مردم به دین اسلام خطاب به پیامبر چنین می فرماید: «فبما رحمته من الله لنت لهم و لو كنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولك..» یعنی به موجب لطف و رحمت الهی تو بر ایشان نرم دل شدی و اگر تند خوی سخت دل می بودی، از دور تو كنار می رفتند و تو را تنها می گذاشتند.
علی(ع) نیز زمانی كه مالك اشتر را به زمامداری مصر منصوب كرد، چنین سفارش فرمود:«و اشعر قلبك الرحمة للرعیته و المحبة و اللطف بهم..» یعنی احساس مهر و محبت به مردم و ملاطفت با آنها را در دلت بیدار كن.
ادبیات گران فارسی ما نیز، تحت همین درسهای اخلاقی، روی اصل محبت و دوستی با دیگران تكیه فراوانی كرده است از جمله شعر معروف:
"بنی آدم اعضای یك پیكرند كه در آفرینش زیك گوهرند"
"چو عضوی بدرد آرود روزگار دگر عضوها را نماند قرار"
خلاصه تولید رقت و رفع غلظت و خشونت از روح، و به عبارت دیگر تلطیف عواطف و از بین بردن تشتت و تفرق نیروها، و در نتیجه قدرت حاصل از وحدت و همدلی، همه از آثار عشق و محبت است.
"از محبت تلخها شیرین شود از محبت مسها زرین شود"
انسان برای رسیدن به این مرحله باید شخصیت خود را توسعه دهد كه همه انسانهای دیگر را، بلكه همه جهان را، در بر گیرد.
"به جهان خرم از آنم كه جهانن خرم از اوست
عاشقم بر همه عالم كه عالم از اوست"
البته انسان مسلمان باید در عین داشتن جاذبه، دافعه نیز داشته باشد؛ و به حكم همین اصل محبت از كسانی كه به دیگران ظلم می كنند دوری گزیند و با مظلومان همدم شود، و به فرموده امیرالمؤمنین(ع)، خطاب به امام حسین و امام حسن(ع): «كونا للظالم خصما و للمظلوم عونا» یعنی دشمن ستمگر و یار ستمدیده باشید.
خدا نگهدار شما.