پرسش

با سلام
1- می دانم كه بعللی در قرآن كریم در رابطه با خلیفه بلافصل بودن حضرت علی علیه افضل صلوات المصلین بطور مشخص و صریح نیامده است ولی چرا بطور كلی درباره خلافت و ولایت بعد از رسول اكرم صلی الله علیه و آله ( بدون ذكر نام ) نیز بوضوح آیه ای نداریم؟
2- آیا حضرت علی علیه افضل صلوات المصلین , عمر ( لع ) یا اولی یا سومی را داماد خود كرده اند و حتی اسامی این خبیثان را روی فرزندان خود گذاشته اند؟؟
3- آیا درباره خمس منفعت كسب در زمان رسول اكرم صلی الله علیه و آله و یا امامان علیهما السلام روایاتی داریم؟
4- در جلد 4 تحریرالوسیله امام ( ره ) مسئله 12 بخش نكاح آمده است , صیغه دختر شیرخواره صحیح است و حتی میتوان با او تفخیذ انجام داد !!!!! ( آیا چنین فعلی صحت دارد؟؟ )
5- آیا اگر جمله , اشهد ان علی ولی الله را به قصد اذان گفت , حرام است؟ ویا اذان صحیح نیست؟
با عرض معذرت و تشكر

پاسخ

برای رسیدن به پاسخ ، به این موارد توجه نمائید:
1) در مورد اینكه چرا نام امام علی(ع) در قرآن نیامده است چنین می توان گفت:
وصف علی در جای جای قرآن آمده است، كه با مراجعه به تفاسیر شیعه و كتابهای كلامی آن را به همراه ادله قاطعی كه بر آن هست آن ها را می یابید. اما این كه چرا نام امیرالمؤمنین(ع) به طور خاص در قرآن نیامده است، جواب اصلی آن این است كه نمی دانیم و هر آنچه بگوییم بیش از احتمالاتی نیست كه به ذهن قاصر بندگان خدا در باره فعل باری تعالی رسیده است.
یكی از احتمالات قابل توجه كه امام خمینی(قده) در كشف الاسرار فرموده اند این است كه دشمنی قریش با علی و استمرار خط ولایت و خلافت در این خاندان به حدی بوده كه صراحت بیش از آن چه در قرآن هست، موجب آن می شده كه قریش یكپارچه همت به نابودی قرآن بگیرد و حكمت خداوندی به این تعلق گرفته كه به جهت حفظ قرآن بیان موجود را در اثبات ولایت اختیار كند.
خداوند مسبب الاسباب است و او سببیت می آفریند و انتخاب سبب می كند.
2) اما در مورد اینكه چرا در قرآن آیه ای درباره ولایت پس از پیامبر(ص) نیامده است باید گفت:
چه كسی گفته كه در قرآن كریم آیه ای بر ولایت و جانشینی پس از پیامبراكرم(ص) نداریم؟! در قرآن كریم آیات بسیاری وجود دارد كه مسأله ولایت را پس از رسالت مطرح كرده و همچنین اشاره به مقام والا و برتری حضرت علی(ع) بطور خاص، و ائمه اطهار(ع) بطور عام، برای رهبری و هدایت انسانها داشته، كه از آن جمله می توان به این آیات اشاره نمود:
1- آیه شریفه: «إنما ولیكم الله و رسوله و الذین ءامنوا الذین یقیمون الصلوة و یؤتون الزكوة و هم راكعون» یعنی سرپرست و ولی شما تنها خداست و پیامبر او و آنها كه ایكان آورده اند، همانها كه نماز را بر پا می دارند و در حال ركوع زكات می دهند.(مائده/55) این آیه به آیه ولایت معروف است، و آن كس كه در حال ركوع زكات داد حضرت علی(ع) بود.
2- آیه شریفه : «فمن حاجك فیه من بعد ما جاءك من العلم فقل تعالوا ندع أبناءنا و أبناءكم و نساءنا و نساءكم و أنفسنا و أنفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنة الله علی الكاذبین» یعنی هر گاه بعد از علم و دانشی كه (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) كسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت كنیم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت كنیم و شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت كنیم شما هم از نفوس خود، آنگاه مباهله كنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.(آل عمران/ 61) در این آیه كه به آیه مباهله معروف است، خداوند متعال از زبان پیامبرش با تعبیر "أنفسنا" از حضرت علی (ع) یاد می كند.
3- آیه شریفه : «... الیوم یئس الذین كفروا من دینكم فلاتخشوهم و اخشون الیوم أكملت لكم دینكم و أتممت علیكم نعمتی و رضیت لكم الاسلام دینا ...» یعنی امروز كافران از (زوال) آئین شما مایوس شدند، بنا بر این از آنها نترسید و از (مخالفت) من بترسید، امروز دین شما را كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را بعنوان آئین (جاودان) شما پذیرفتم...(مائده/ 3) این آیه كه به آیه اكمال دین معروف است، واقعه غدیر خم را یاد آوری می كند كه در آن روز پس از نصب امام علی(ع) به جانشینی و ولایت الهی، این آیه شریفه نازل شد.
به شهادت این آیه، پس از نصب ولایت بود كه دین اسلام كامل شد و كافران مایوس شدند، زیرا آنها در این فكر بودند كه پس از رحلت پیامبر، دیگر دین اسلام رهبری ندارد و می شود آن را نابود كرد و از بین برد.


و آیات بسیار دیگری كه این مقال گنجایش ذكر آنها را ندارد. شما می توانید در این مورد به تفاسیر موضوعی قرآن، به موضوع ولایت در قرآن، و همچنین به كتاب "اهل بیت(ع) در قرآن" نوشته دكتر نقی پورفر مراجعه نمایید.

3) در مورد دامادی بعضی از آن سه نفر، اختلافی است. عده ای آن را تأیید، و برخی آن را رد كرده اند. ولی در مورد نام فرزندان حضرت علی(ع) باید گفت كه بله، نام تعدادی از فرزندان حضرت، هم نام با آن سه نفر بوده است، البته در این مورد می‌توان به دو احتمال كه به نظر معقول می رسد، اشاره نمود:
1- این اسمها در آن زمان از اسماء معروف و متداول بوده و نامگذاری فرزندان به این نامها تشابه اسمی با شخص خاصی را تداعی نمی كرده است. مثل آن است كه امروز كسی نام فرزند خود را محمد رضا بگذارد. آیا این نام تشابه اسمی با شاه سابق ایران را در اذهان تداعی می كند؟!
2- چه بسا نامگذاری فرزندان به چنین اسمهایی، از یكسری اختلافات جلوگیری كرده، و باعث می شده تا دیگران نیز به این اختلافات كمتر دامن زده و وحدت جامعه اسلامی بیشتر حفظ شود.



4) در مورد خمس منفعت كسب به این مطالب توجه نمایید:
بر اساس آیه شریفه: « و اعلموا أنما غنمتم من شیء فإن لله خمسه و للرسول و ....» انفال/41 ، خمس بعنوان یكی از احكام اسلامی قرار داده شد. و از طرفی در كتب لغت، واژه غنیمت را به معنای مطلق منفعت و فایده ترجمه كرده اند. از اینرو اكثر مفسرین به استناد كتب لغت و همچنین بر طبق روایات معصومین(ع)، این آیه را دال بر وجوب خمس بر همه كسبها و منافع و فوائد ـ منجمله منفعت كسب ـ دانسته اند.
اصل وجوب خمس طبق همین آیه شریفه در زمان پیامبراكرم(ص) جعل شده است ولی بیان صریح در مورد اینكه منافع نیز خمس دارند، بر اساس مصالحی (كه در صورت تمایل و تماس شما می توانیم برایتان ارسال نماییم)، به عهده ائمه متأخر قرار داه شده است. لذا روایات خمس كه شامل منفعت كسب هم می شود از زمان امام باقر(ع) است.
برخی از آن روایات عبارتند از:
1- از امام صادق(ع) در جواب سؤال از آیه « و اعلموا أنما غنمتم...» چنین نقل شده: «هی والله الإفادة یوما بیوم، الا أن أبی جعل شیعتنا من ذلك فی حل لتزكیهم ...» كه در این روایت حضرت منفعت را متذكر می شوند و آن هم منفعت هر روز را ، ( كافی، ج1، ص544، حدیث10 – تهذیب، ج4، ص121، ح344 – استبصار، ج2، ص54، ح179 – وسائل، ج9، ص546، ابواب انفال و ...، باب4، ح8)
2- از امام باقر(ع): «... فأما الغنائم و الفوائد فهی واجبة علیهم فی كل عام، قال الله تعالی: "و اعلموا أنما غنمتم ..." فالغنائم و الفوائد یرحمك الله فهی الغنیمة یغنمها المرء، و الفائدة یفیدها...» كه در این روایت نیز منافع كسب مشمول خمس می شوند،( تهذیب، ج4، ص141، ح398 – استصار، ج2، ص60، ح198 – وسائل، ج9، ص501، ابواب ما یجب فیه الخمس، باب8، ح5)
3- همچنین در روایت دیگری از امام رضا(ع) در بیان آیه خمس چنین آمده: «... و كل ما أفاده الناس فهو غنیمة، لا فرق بین الكنوز و المعادن ... و سائر الفوائد من المكاسب و الصناعات و المواریث و غیرها، لأن الجمیع غنیمة و فائدة» (فقه الرضا(ع)، ص293)


5) اما در مورد نكاح دختر شیرخواره باید گفت كه بعدی در مساله دیده نمی شود ، چرا كه مراد از صیغه كردن دختر شیرخواره ، برقراری روابط زناشویی نیست، كما اینكه در ابتدای همین مسأله رابطه زناشویی را در كمتر از 9 سالگی اجازه نداده اند. بلكه همانطور كه در خود مسأله ذكر شده، با خواندن صیغه زوجیت تنها اعمالی مانند لمس كردن و در آغوش كشیدن را اجازه داده اند.
6) اما در مورد اذان باید گفت كه چون اذكار اذان توقیفی هستند ـ یعنی ما موظف هستیم آنچه را كه در روایات به ما رسیده انجام دهیم بدون اینكه از خود چیزی اضافه یا كم نماییم ـ بنا بر این آوردن "اشهد ان علیا ولی الله" در اذان آن هم بعنوان ذكر واجب، یك نوع بدعت بوده و جایز نیست. ولی بعنوان ذكر مستحبی اشكالی كه ندارد، ثواب هم بر آن مترتب است.
آوردن این ذكر به نیت ذكر واجب، اذان را باطل نمی كند، چرا كه اذان از اجزاء متعددی تشكیل شده، كه ورود ذكری در میان آن خللی در آن وارد نمی كند. و اگر خللی در آن ذكر به وجود آمد، همان ذكر باطل است و ضرری به بقیه اذكار وارد نمی آید.
پیروز باشید.