پرسش

در مورد شادی و نشاط در دین اسلام و راههای ایجاد آن در قرآن كریم چه آیاتی داریم ؟

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
به دلیل آن كه دین اسلام مكتبی منطبق با فطرت است ـ كه این هم لازمه ضروری یك دین حق است، و هم خود اسلام بدان تأكید و تصریح دارد ـ و انسان ذاتاً نیاز به شادی و نشاط دارد، نمی تواند نسبت به آن مخالف یا بی تفاوت باشد.
در قرآن كریم كلیات این موضوع ترسیم شده، و در روایات موارد آن هم مشخص گردیده است؛ مثلا، در بسیاری از آیات واژه های زینت، فرح، سرور، بشارت، ضحك و لعب بكار رفته است. در روایات از شادمان كردن مؤمن به عنوان عملی مثبت و نیك یاد شده است.(كافی، ج2، ص188)
یكی از صفات مؤمن آن است كه شوخ و لطیف گو است. یكی از بهانه های اصحاب سقیفه برای محروم كردن امیرالمؤمنین(ع) از خلافت آن بود كه حضرتش شوخ است.(كافی، ج2، باب أن من صفات المؤمن الدعابة)
در بعضی كتب روائی فصلی تحت عنوان "ادخال السرور فی بطن مؤمن"(داخل كردن شادی در دل مؤمن) آورده شده است.(همان)
از كندوكاو در روایات معصومین(ع) می توان به عوامل زیر در ایجاد شادی و نشاط اشاره كرد:
1. عوامل درونی مانند ایمان و یقین، رضایت داشتن از تقدیر الهی، در عین تلاش وكوشش، بی اعتنائی به مسائل دنیوی(زهد)، احساس انجام وظیفه(وفاء)، رعایت حقوق دیگران(آرامش وجدان).
به قول مولوی:
"راه لذت از درون است نز برون
ابلهی دان جستن از قصر و حصون"
1. عوامل بیرونی مانند گفتگو و شوخی كردن با دوستان، نماز شب، سرگرمی با خانواده، رفع مشكلات مردم(كار خیر)، گوشه گرفتن از مردم(درگیرها)، بازی و ورزش ها مانند شناكردن، تیراندازی و اسب سواری(رانندگی)، پوشیدن لباس های روشن، كار و تلاش، مسافرت(تفریح و تفرّج)، نگاه كردن به سبزه و آب، بوی خوش و پرهیز از گناه(برداشت از مجموعه های روائی "وسائل الشیعه"، ج5، باب ملابس و "امالی" شیخ طوسی، ج 45 و "بحارالانوار"، ج71، ص95 و "میزان الحكمة"، ماده "سرور" و "لهو".
با جستجوی بیشتر در روایات به مطالب بسیار دیگری هم می توان دست یافت.
كامروا باشید.
مشاوره مذهبی ـ قم.