پرسش

با عرض سلام
در مورد سوال شماره 52785 سوال فوق به شرح زیر بود
بهترین تعریف در مورد خداوند را لطفا بیان كرده و در صورت امكان آدرس آیاتی را كه در این مورد بیان شده را به من معرفی كنید .
البته جهت توضیح عرض كنم در تمام آیات از صفات خداوند گفته شده و لی مقصود و نظر من این میباشد تعریفی همانند تعریفی كه یك عاشق از معشوق میكند میخواهم به عبارتی زیباترین تعریفی را كه عرفا و متقین و حتی شعرا در مدح خداوند گفته اند ودر كتاب مقدس و عزیزمان هم اگر سوره یا آیه هایی كه فقط در این مورد باشند میخواهم در مورد این سوال باید بگویم وقتی سوالهای بقیه اعضا را خواندم و جوابهای صبورانه شما را دیدم تصمیم گرفتم این سوال را از شما بپرسم لطفا به صلاح دید خودتان یا مختصر یا مفصل بذل توجه فرمائید . در ضمن جواب مابقی سوالها یم را به غیر از طریق خرید سی دی نرم افزاری را هنوز نگرفتم ولی جالب اینكه در كارنامه عضویت اینجانب سوالهایی را كه كردم نمایش داده میشود ولی در قسمت جواب هیچ مطلبی درج نشده است حتی در جواب یكی از سوالهایم به جای جواب این كلمات نوشته شده ( ییییی ) خواب احتمالا یكی از سروران كلیدی را اشتباه زده ولی اگر میشود قسمت كارنامه اعضاء كه مربوط به من میباشد را ملاحضه بفرمائید
با تشكر و قدردانی از قبول زحمت

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
آنچه خواسته اید، گرچه به اشارت در قرآن نازل موجود است، اما در قرآن صاعد ـ یعنی ادعیه و مناجات ها ـ از زبان قرآن ناطق ـ یعنی ائمه اطهار(ع) ـ به وضوح آمده، و غیرقابل شمارش می باشد. بخلاف اسلوب متعارف در علوم، در مقام دلال و ناز و نیاز محبوب را تعریف ـ آن هم به شكل منطقی آن ـ نمی كنند، و سپس با او سخن بگویند، بلكه كلام محفوف است به ذكر اوصاف محبوب و نیازهای محبّ و ...؛ از اینرو جدا كردن تعاریف از اسماء و صفات از حلاوت سخن می كاهد، و ما نیز چنین نكردیم. فقط چند جمله برای نمونه آن هم فقط از یك مناجات عاشقانه(ابوحمزه ثمالی) انتخاب كردیم؛ گرچه گزینشی به غایت سخت بود. شما را به ملاحظه و مطالعه سایر مناجات ها، از جمله دعای عرفه سید الشهداء، دعای كمیل، مناجات های خمسةعشر صحیفه سجادیه و مناجات شعبانیه و... فرامی خوانیم.
در این باره چند كتاب مفید و جذاب هم نگاشته شده است. از قلم سید مهدی شجاعی، مناجات ابوحمزه ثمالی و مناجات های خمسةعشر به بیانی روان و ادبی ترجمه شده است.
از مرحوم علامه جعفری كتابی در شرح دعای عرفه، بنام "مناجات حسین در صحرای عرفات" چاپ شده است.
از مرحوم علی صفایی نیز كتابی تحت عنوان "بشنو از نی"، كه جرعه هایی از مناجات ابوحمزه ثمالی است، به چاپ رسیده، كه ملاحظه می فرمایید.
اما گزیده هایی از مناجات ابوحمزه ثمالی از زین العابدین امام سجاد(ع): "سپاس خدایی را كه به من دوستی می كند، در حالی كه بی نیاز از من است؛ سپاس خدایی را كه بر من بردباری می كنی، بطوری كه كأنه گناهی از من سر نزده است. ...
ای فضیلت دهنده! تكیه تو در نجات از عقاب بر اعمال من نیست، بلكه به فضل تو بر ماست، چون تو اهل تقوا و مغفرتی و آغاز كنی به احسان از نعمت ها و بگذری از گناه به كرمت؛ ما ندانیم به چه شكر گزاریم؟ ...
ای آقای من! اگر مرا از درگاهت برانی، نروم از درت و دست نكشم از تملقت برای آنچه بمن رسیده است از شناخت جودت و كرمت...
توی بخشنده ای كه نیست عفوت تنگ، و كم نیست فضلت، و اندك نشود رحمتت و ما وثوق داریم بگذشت دیرین و فضل عظیم و رحمت واسعه ات. آیا تو را بینند ـ ای پروردگار! ـ كه بر خلاف خوش بینی ما باشی یا آرزوهای ما را دور اندازی!؟ ... الهی تو دوستی می ورزی به ما با نعمت هایت، و ما معارضه داریم با تو به گناهانمان. خیر تو بما فرود می آید، و شر ما به سویت بالا رود. همیشه تا بوده و هست، ملك كریمی از طرف ما به نزد تو بیاید به كردار زشت، ولی بازت دریغ نورزی از این كه فراگیری ما را به نعمت های خود و تفضل كنی بر ما به مهربانیت ... منم ـ ای پروردگار! ـ آن كه شرمت نكرد در خلوت و رعایتت نكرد در آشكار. منم صاحب ماجرای بزرگ و منم كه بر آقای خود جسارت كردم، منم كه نافرمانی جبّار آسمان را كرده است. منم كه برای نافرمانی خدای جلیل رشوه دادم. منم كه مهلت دادی و بخود نیامدم، و بر من پوشیدی اما من شرم نكردم؛ كردارم نافرمانی بود و از حد گذراندم، و ساقط كردی مرا از چشمت، و باك نداشتم. به بردباری خود مهلتم دادی و به پرده خود مرا پوشاندی، كه گویا غافل شدی از من! از عقوبت های نافرمانیم بركنارم كردی، كه گویا تو از من شرم داری!...
پس سوگند به عزّتت! اگر مرا از خود دور كنی جدا نمی شوم از درگاهت و دست نكشم از تملقت، به سبب الهامی كه بر دلم شده از معرفت كرم و پهناوری رحمتت. به سوی كه رَوَد بنده، جز به سوی آقا و سرپرستش!؟ و به سوی كه پناه برد مخلوق، جز بسوی خالقش؟ خدایا اگر در بندم كنی به قیدها و باز داری از من لطف خود را از میان حاضران، و راهنمایی كنی بر رسوائیم دیده های بندگان را و دستور دهی به جهنم برند مرا و حائل كنی میان من و نیاكان، قطع نكنم امیدم را از تو و برنگردانم امیدم را از تو و برنگردانم امیدم را از گذشت تو.
بیرون نرود دوستی تو از دلم. من فراموش نمی كنم نعمت هایت را بر من و عیب پوشیت را از من در دار دنیا.
ای سرور من! بیاد تو زنده است دلم، و به مناجات تو آرام شود آزار ترس از من.
ای مولایم و ای آرزویم و ای نهایت سؤال من! جدا كن مرا از گناهی كه مانع ملازمت فرمان توست. همانا من از تو می خواهم بسبب امید دیرینه ام به تو و طمع بزرگی كه از تو دارم و خود بر خودت واجب نمودی از عطوفت و رحمتت.
پس دستور از آن توست؛ یگانه ای كه شریك نداری و مخلوقات همه عیال تواند و در قبضه اقتدار تواند و همه چیز برابر تو خاضع است ...
به كرم تو آغاز دعا نموده ام و نزد تو امید رفع گرفتاری دارم و به بی نیازی تو جبران نیازم كنم و زیر سایه عفوت بایستم و به سوی جود و كرمت دیده دوخته ام، و به احسانت همیشه بنگرم. پس مرا نسوزان به آتش كه تو مركز آرزویم هستی؛ و سكونتم نده در دوزخ، زیرا تو روشنی چشم منی ای آقای من!...
آقای من! بنده تو به درگاهت آمده؛ سختی فقر او را در برابرت بپا داشته است، و به دعایش در احسانت را می كوبد؛ پس برمگردان روی كریمت را از من، و بپذیر از من آنچه گویم...
خدا و آقای من! سوگند بعزتت و جلالت، اگر مرا به گناهانم بازخواست نمایی، من نیز عفوت را مطالبه می كنم؛ و اگر به پستی من مواخذه ام كنی من هم كرامت را از تو خواستارم؛ و اگر داخل جهنم كنی مرا، هر آینه به همه دوزخیان اعلام می دارم كه دوستت دارم.
خدا و آقای من! اگر نیامرزی مگر دوستان و فرمانبردارانت را، پس به سوی كه پناه برند گناهكاران؟...."
دوست عزیز!
به نظرمان رسید در این متون می توان بهترین تعابیر را در باره خدا یافت. آنچه آوردیم نمونه ای است از ادعیه و مناجاتهایی كه بیان عاشقی است در وصف حال معشوق.
در باره بقیه سؤالهایتان و اشكالات آن به بخش اشكالات سایت مراجعه نمایید.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.