پرسش

درباره ی عنصر كلر(Cl)مطلب می خواهم(تاریخچه،كاربرد و ....)

پاسخ

كلر یكی از اعضاء مهم گروه غیرفلزی هالوژنها به شمار می‌رود. این عنصر در سال 1774 توسط كارل ویلهلم شیل كشف گردید. رنگ آن زرد مایل به سبز و جرم حجمی آن 214/3 گرم بر لیتر می‌باشد. نقطه‌ی ذوب آن 98/100- و نقطه‌ی جوش آن 34- درجه سانتیگراد است. مانند سایر هالوژنها حالت اكسایش آن 1- می‌باشد. كلر مانند سایر هم‌گروهایش دارای الكترونگاتیوی (نیروی جذب الكترون) بالا و برابر 3 است. همه‌ی هالوژنهای آزاد، سمی و خورنده‌ی پوست هستند. كلر در آزمایشگاه معمولاْْ به صورت محلولهای آبی اشباع شده یافت می‌شود. این عنصر بر اثر برخورد با پوست یا غشاء مخاطی سوختگی‌های دردناكی به وجود می‌آورد.
تهیه‌ی كلر مشكل است. زیرا، نیروی جذب الكترون آن زیاد است. كلر را در تجارت از الكترولیز كلرید سدیم به صورت مذاب یا در محلول آبی به دست می‌آورند. كلر را در آزمایشگاه به مقدار كم از اثر منگنز دی‌اكسید، MnO2 بر كلریدریك اسید به دست می‌آورند.
كلر اولین گاز سمی بود كه در سال 1917 در جنگ به كار رفت.
در استخرهای عمومی، برای از بین بردن جلبكها، باكتریها و سایر مواد آلی، گاز كلر به آب می‌افزایند. غلظت كمتری از گاز كلر به منابع آب آشامیدنی شهرها اضافه می‌شود. در استخرهای خانگی، با افزودن قرص جامدی كه شامل یك ماده‌ی شیمیایی مانند آب ژاول (هیپو كلریت سدیم)، NaOCl، است، آب را كلر دار می‌كنند. این تركیب و سایر تركیبات مشابه آن با آب واكنش می‌دهند و كلر آزاد می‌كنند.
در صنعت از كلر برای سفید كردن خمیر چوب و پنبه و همچنین در ساختن بسیاری از تركیبات آلی آشنا استفاده می‌كنند. از جمله این تركیبات عبارتند از:
- تترا كلرید كربن، CCl4 و كلروفرم، CHCl3، كه به عنوان حلال به كار می‌روند.
- حشره‌كشها از جمله DDT (دی كلرو دی فنیل تری كلرو اتان).
- پلاستیكهایی مانند پلی وینیل كلرید (PVC)