پرسش

با سلام اقای باستانی
من در ابتدا از سوالم عذر خواهی می كنمولی سوای است كه از من پرسیدند ومن میدانم نتوانستم قانع كنم لطفا مثل همیشه جواب كامل دهید خدا شما را عاقبت بخیر كند
اگر صلاح ندیدی سوال در سایت درج شود با ذكر كد جواب دهید چون متاسفانه ایمیل ندارم
(اعیاذ بالله )امامان ما هم بدون حق حساب حاجت نمی دهندنمونه اش پولهای نذری مردم.
اگرمردم هنوز هم غزاداری عاشورا می كنند برای گرفتن حاجتهایشان هست برای هر كس دیگر هم این كرامتها ذكر شود مردم دخیل می بندندحتی اگر مایكل جكسون باشد.
این سینه زدنها برای اغفال جوانان احساساتی استاگر نه چرا خود حضرات اقایان اینقدر به سر وسینه خود نمی زنند؟
با تشكر از این سایت كه پاسخگوی شبهات مردم است از خداوندبرای همه دست اندر كاران ارزوی عمر با عزت می نمایم

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
1) اصل عزاداری اختصاصی به جوانان ندارد، بلكه بزرگان دین پیشتاز آن بوده اند؟!
چه كسی از امامان شیعه برای شیعیان بزرگتر است تا از عزاداری او شاهد بیاوریم؟!
امام سجاد(علیه السلام)، نزدیك به چهل سال، هر روز به عزای سیدالشهداء(ع) مشغول بوده است.(ر.ك. به منتهی الآمال، بخش زندگی امام سجادعلیه السلام)
امام رضا(علیه السلام) درباره گریه خود و اجدادش بر سیدالشهداء(علیه السلام) فرمود: "همانا روز مصیبت امام حسین(علیه السلام) پلك چشمان ما را مجروح نموده و اشك ما را جاری ساخته است."(بحارالانوار، ج44، ص284)
امام عصر(عج) به سیدالشهداء(علیه السلام) خطاب می كند: "هر صبح و شام بر شما اشك می ریزم، و به جای اشك در مصیبت شما خون از دیده می بارم."(بحارالانوار، ج101، ص320)
احادیث در این باره بیش از حد احصاء است. غیر از گریه، در اخبار آمده است كه اهل بیت امام حسین(علیه السلام) در مجالس عزای سیدالشهداء گاه گریبان دریده و بر صورت خود می زده اند.
علما و مراجع شیعه نیز چنین بوده اند. گریه های شدید امام خمینی در عزای سیدالشهداء(ع) را همه دیده اند؛ و احوالات سید بحرالعلوم و درآمیختن او با سینه زنان، و بر سروسینه زدنش معروف است.
همچنین شركت در دسته های سینه زنی از سوی برخی مراجع تقلید، با وضعی آشفته، و حتی حتی بدون عمامه و پابرهنه، بسیار نقل شده است. این روزها سیمای جمهوری اسلامی چندبار مقتل خوانی شهید محمد باقر حكیم را بر روی منبر، و از خود بی خود شدن او را كه منجر به سر و صورت زدن او و افتادن عمامه و ردای ایشان شد، نشان داد. همچنین از حضور پابرهنه آیات عظام شیخ جواد تبریزی و وحید خراسانی و برداشتن عمامه از سر از سوی آیت الله تبریزی در عزای صدیقه طاهره، در یكی دو سال پیش عكس هایی منتشر شده است كه سخت باوران را هم قانع می كند كه بزرگان شیعه خود جلودار در این مساله می باشند و این گونه شبهه افكنی ها جز القائات شیطان نمی باشد. جمع آوری حالات اعاظم شیعه در رثای سیدمظلومان كتاب قطوری می شود، كه به همین اشارات بسنده می نماییم.
البته لازم است ذكر كنیم كه اصل عزاداری برای سیدالشهداء(ع) را نباید با شكل آن خلط كرد.
ممكن است بعضی از اشكال عزاداری را جوانان مشتاق تر باشند، و بزرگترها آن را برای خود نپسندند؛ كه كاملا قابل درك است. آنچه مهم است این كه هر كس حس خود را از غم و اندوه، و همچنین تأثیری كه از واقعه كربلا دیده است نشان دهد؛ كاملا طبیعی است كه نحوه ارائه این احساس در جوان و پیر متفاوت باشد. البته این بدان معنا نیست كه نگارنده همه اشكال عزاداری امروز را بپسندد.
2) مساله نذر نیز از دو جهت با حق حساب متفاوت است.
اولا، حق حساب را كسی می گیرد كه محتاج به اسباب مادی است. این در حالی است كه اهل بیت خزائن دارین را در اختیار دارند. كسی كه علم اول و آخر را دارد، چه نیازی به مال من و تو دارد؟!
ثانیا، حق حساب در باره كسی استعمال می شود كه به دنبال منفعت طلبی است. این در حالی است كه نذورات خرج امور عام المنفعه و رفع و رجوع نیازهای مستضعفین و دیگر كارهای خداپسندانه می شود.
كدام آدم منصفی است كه نذری را كه در نهایت خود مردم می گیرند و به طور عام استفاده می كنند، یا موجب توسعه و گسترش اماكن مقدسه می شود كه موجب آرامش و آسایش زائران را تأمین می كند و یا سفره و طعام عزاداران و محبّین می شود كه قاطبه مردم از آن استفاده می كنند، و می بینید كه یك ریال آن هم به آن ذوات مقدس نمی رسد، یك بده بستان بداند؟!!
فلسفه نذر هم كم و بیش روشن است. نذر یك بُعد سازنده فردی دارد و یك بُعد اجتماعی. بُعد اجتماعی آن همان توسعه كارهای نیك و تقویت شعائر دینی است كه حیات اجتماعی و دینی انسان ها به آن نیازمند است؛ و بُعد فردی آن این است كه انسان وقتی كسی را دوست داشته باشد حاضر است از جان خود برای او بگذرد، چه رسد به اندكی از مال؛ و در هنگامه مشكلات انسان با این محبوب عهدی می بندد كه اگر حاجتش روا شود در راستای اهداف او و برای او چنین و چنان كند. این كار رابطه قلبی او را مستحكم تر كرده، قرابت و نزدیكی را مضاعف می نماید.
توجه دارید كه متعلقات نذر نیز همیشه حوائج دنیوی نیست و منذور همیشه مالی نیست، و بسیاری از اوقات اعمال معنوی، مثل روزه و قرائت قرآن و زیارت عاشورا و...، است كه باز نفعش به حال خود نذركننده می باشد.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.