پرسش

با سلام خدمت مشاورین محترم تبیان
چند سئوال از محضر محترم شما داشتم
1-فرق اسما وصفات ذات مقدس الهی در چیست و لطفا از هر كدام یك مثال برای روشن تر شدن موضوع بیاورید.
2- آیا آسمان دنیا جزئی از آسمانهای هفت گانه هست یا خیر لطفا در مورد آسمانهای هفت گانه و مادی یا معنوی بودن آنها توضیح دهید.
3-مگر نبی مكرم اسلام نفرموده اند رهبانیت در دین من حرام است با وجود این چرا شاهد این همه عرفای بزرگ ونامدار در دوره
خودمان ودر گذشته می باشیم.

پاسخ

با عرض سلام و تحیت!
1 ـ در عرفان فرقی بین اسم و صفت باری تعالی نیست، مگر به اعتبار. اگر نامی با لحاظ ذات باریتعالی باشد اسم، و اگر مفهوم آنها بخودی خود لحاظ شود صفت نامیده می‌شود. اسماء الهی همگی به صفتی از صفات الهی اشاره دارند.
2 ـ استاد مصباح یزدی در این باره می گوید كه آن چه می‌توانیم ادعا كنیم كه بر حسب فهم ما از قرآن بر می‌‌آید این است كه سماوات سبع‌، مادی است. ما نفی نمی كنیم كه سماء به معنی غیرمادی هم به كار رفته است، و شاید در قرآن هم چنین كاربردی وجود داشته باشد، ولی این سماواتی كه در كنار ارض به كار رفته، و هفتگانه است، مادی است. (ر.ك. به "معارف قرآن"، ج3، ص 234 و235)
آسمان دنیا جزئی از این آسمانهای هفت گانه است، كه در آیه 29 بقره چنین توصیف شده است.«‌فسواهن سبع سماوات»(ر.ك به همان)
3 ـ این قسمت سؤالتان بسیار مبهم است. چه ملازمه‌ای بین عرفان و رهبانیت هست!؟
سلمان فارسی، اویس قرنی و … همه از عرفان معاصر پیامبر(ص) و ائمه‌اند، ولی اهل رهبانیت و انزوای از دنیا هم نبوده‌اند.
در زمانه غیبت معصومان تا زمان ما نیز عارفان و وارستگانی بوده‌اند كه در عین مقامات بلند عرفانی، نه ترك اجتماع و زندگی اجتماعی كرده‌اند و نه ترك همسر گزینی و مانند آن.
از جمله عارفان معاصر مرحوم شاه آبادی است كه ایشان 11 ماه علیه رضاخان تحصن كرد؛ یعنی عرفان و حماسه توأم داشتند، و شاگرد ایشان حضر ت امام خمینی نیز نمونه اعلای جمع این كمالات است.
ظاهرا شما عرفات صحیح و مورد تأیید را ـ كه همان توجه دائم نفس به توحید ربوبی در همه زوایای زندگی است ـ با درویشی و تصوف اشتباه گرفته اید. بله، در اهل تصوف بسیارند كسانی كه داعیه های غیر شرعی دارند، و از جمله به ترك دنیا دعوت می كنند؛ دنیایی كه در فرهنگ دینی مزرعه آخرت است و همه وظائف الهی در دامان آن تحقق می یابد.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.