پرسش

بسمه تعالی
لطفا یكی از راههای دوری ازگناهی كه انسان بدان انس گرفته است را توضیح دهید وبگویید كه اگر انسان به صورت مكرر گناه كند وتوبه كند آیا توبه نهایی مورد پذیرش میباشد؟
لطفا:(جواب این سوال به ایمیل فرستاده شود.)

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
توبه اگر با شرایطش انجام شود مقبول درگاه الهی است؛ و پس از آن باید بكوشید حال توبه را استمرار داد. ایجاد شرائط استمرار به این است كه انسان خیال و احساس خود را تحت كنترل قرار دهد.
حضرت آیت الله جوادی آملی فرموده اند: "برای ترك گناه مراقبت كنید؛ مراقبت یعنی مراقب خود بودن. رقیب از رقبه به معنی گردن گرفته شده است؛ كسی كه در امتحانات سرمی كشد تا ببیند دیگران تقلب نكنند این را رقیب می گویند. گفته اند رقیب خود باشید همیشه گردن بكشید ببینید چه كسی سراغ شما آمده است، چه كسی می خواهد به جای شما بنشیند، شیطان آمده است یا فرشته".( توصیه ها، پرسشها و پاسخ ها در محضر آیت الله جوادی آملی، ص31)
از دست دادن حال توبه و تكرار گناه به علت عادت و انس به گناه است؛ و لذا درمان آن هم به كم كردن این انس و ازبین بردن این عادت است.
ببینید چه چیزهایی یاد گناه را احیا می كند، و آن را برای شما می آراید، همان ها را كم كنید. گاه یك موسیقی، عكس و فیلم، و گاه یك خیال و خاطره و...؛ راه كم كردن این ها به این است كه آنها را كنار بگذاریم، و كارهای خوب را جایگزین آن نماییم.
آیت الله جوادی آملی شرایط واجب توبه را چنین برمی شمارد: "بعضی از شرایط توبه، واجب و اساسی است و بعضی مستحب. شرائط اساسی توبه چند چیز است:
1. انسان جدّاً از گذشته پشیمان شود.
2. تصمیم جدی بگیرد در آینده این كار را نكند.
3. بعد با اخلاص به پیشگاه الهی عرض كند و بگوید خدایا آمدم.
این اساس توبه و واجبات آن است، و بقیه تشریفات و مستحبات."(همان، ص30)
واضح است این سه مرحله مثل زنجیر به هم متصل هستند: بدون پشیمانی جدی تصمیم جازم گرفته نمی شود، و تا وقتی خاطره گناه در ذهن كسی طعم شیرین داشته باشد، پشیمانی حاصل نشده است.
بكوشید تلخی گناه و خاطره اش را در خود عینی كنید. با یاد عواقب وخیم دنیوی و اخروی و محرومیت های حاصل از آن و... می توان چنین كاری كرد.
بهترین امری كه انسان را از گناه متنفر می كند، آن است كه بیابیم كه لذت عبادت از انسان سلب می شود. یافتن این حقیقت كه تنها بدون گناه است كه می توان از عبادت لذت برد، كه انسان لذت عبادت را چشیده باشد و برتری آن از لذات دنیا را احساس كرده باشد.
پس علاوه بر آنچه در بالا گذشت، باید خود را به عبادت انس دهید. وقتی انس به عبادت پیدا كردید، خواهید یافت كه چشیدن لذت گناه، به شرط محرومیت از این لذت نمی ارزد.
"اگر لذت ترك لذت بدانی دگر لذت نفس لذت ندانی"
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.