پرسش

با سلام
چون خوانندگان این قسمت كم نیستند، میخواستم از ضررهایی كه تا به حال از عمل كثیف استمناء(البته میبخشید صریح گفتم) دیده ام و دارم میبینم بگم،تا بقیه هم بدونند.
البته نگاه آلوده و با قصد لذت و دیدن تصاویر آنچنانی، و اثرات وسوسه های ایجاد شده از آن كه میدانم اگر كاری برای خودم نكنم در من ملكه میشود كه شده،نقش اصلی را داشته اند، و بعد از مرگ چه چیزها كه در انتظارم نیست.
حالا دیگه جنس مؤنث برام حكم یك تسكین دهنده را ندارد؛
عظمت و اون لطافت روحی زنانۀ جنس مؤنث در پشت تحریك كنندگیشان برای مسائل جنسی برایم پنهان شده؛
هرچه از مؤنثها میبینم همه را فقط در مسائل جنسی میبینم؛
میدونید؛ الآن چند وقته كه نمیتونم عاشق بشم؛
آخه مسئله جنسی اگر هم بخشی از عشق باشه كه پست ترین قسمت عشقه.(البته این نظر شخصیم بود،فهمم اینو میگه)؛
میدونید؛ با مادر و پدرم نمیتونم از روی گشاده رویی و صمیمیت و علاقه رفتار كنم؛باهاشون خیلی تند شدم؛
هی زود به زود عصبی میشم؛
شجاعتم رو از دست دادم؛
ایمانم رو از دست دادم؛
فقط چند ركعت نماز از سر بیخودی و از روی بی میلی و كراهت میخونم؛
ایمانم شده چند ركعت نماز،اونم مثل فراری ها زود میخوام تموم بشه كه برم دنبال ...؟نمیدونم؛
تمركز فكریم رو از دست دادم؛
دست و پام دچار لرزش خفیفی شده؛
توان بدنیم خیلی كم شده؛
چشمام كه ضعیف شده و الان عینك میزنم؛
كمرم كه اگه یك كم بشینم یا سر پا بایستم زود درد میگیره؛
استخون درد پیدا كردم؛
از اون نیمچه ایمانم هم كه از روی بی میلیه كه هیچی لذت نمیبرم؛
همه اش اعصابم خورده؛
بدنم یا سرم همه اش خارش داره؛
بدنم و لباسام و رخت خوابم بوی گند گناه رو میده؛
بیخودی هی ناراحتم؛
بی صبرم؛
تنبل شدم؛هی بیخودی كسلم؛
تفكر عمیق كه هیچی،تفكر معمولی هم برام سخته؛
وسعت و عمق فكری ندارم؛
همه اش ایراد میگیرم؛
از همه بدتر، مامان و بابام رو همینطوری صوری و ظاهری دوست دارم و باهاشون گرم نیستم؛
ایشالله خدا بهتون لیاقت همسر خوب و مؤمن رو بده تا خودشم یه همسر واقعا خوب رو بهتون بده؛
و البته مسلما به كسی مثل من این توفیقات رو نمیده؛
و ایشالله اگه نمیتونید خوددار باشید و فعلا نمیتونید ازدواج دائم كنید،حضرت معصومه و حضرت رقیه هرچه زودتر یكی كه راضی به ازدواج موقت باشه واستون فراهم كنند و یك كمی از اون حیاءشون هم بهتون بدن كه توی این دامی كه من توشم یا خداینكرده از این بدتر نرید كه دلتون اینقدر سخت میشه كه حتی زلزله و طوفان هم دیگه نمیتونه ما رو سر عقل بیاره.
ببخشید

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
ما نوشته شما را در انظار عموم قرار دادیم؛ اما تذكر چند مطلب را برای شما و همه كسانی كه نوشته شما را می خوانند مفید می بینیم.
یكی آن كه در روایات اهل بیت امده است كه خدا هیچ مشكلی برای بنده مؤمنش پیش نمی آورد، الا آن كه توان تحمل آن را هم به او می دهد.
بنابر این هرگز ناامیدی برای مؤمن تصور ندارد.
مشكلاتی كه گفته اید در اثر سوء عمل شما پیش آمده، و با حسن عمل شما كم كم حل می شود.
عیب جوانان ما این است كه منتظر معجزه اند. باید صبور بود و با استقامت و پشتكار این راه را پیمود.
در آخر به این مطلب توجه كنید كه هر چه مشكل انسان بیشتر باشد تحمل آن كمال بیشتری را برای او می آورد. گاه باید از سختی راه شاكر بود. یكی از اساتید نگارنده می فرمود اگر نمی ترسیدم كه كسی بعد از گناه نتواند توبه كند، می گفتم همه گناه كنند و سپس توبه نمایند، چرا كه توبه در عین سختی آن، می تواند انسان را به مقامی برساند كه دسترسی به آن كمتر ممكن است.
دوست محترم!
خدا رحیم تر از آن است كه انسان در برابر او احساس ناامیدی كند. راه به سوی خدا هیچگاه بن بست نیست.
به آرامی آغاز كنید، و كم كم آثار مقاومت در برابر گناه و صبر خود را بچشید، كه شیرینی آن همه گذشته سخت شما را جبران خواهد كرد. و اگر هم خدای ناكرده در وسط این راه ماندید، خدا در آخرت راه باقیمانده را با عنایت ویژه اش به سوی شما می پیماید.
از نماز و عبادات، و همچنین توسل به معصومین غفلت نكنید، كه حتی معجزه هم می كند.
برای شما آرزوی بهروزی و موفقیت داریم.
مشاوره مذهبی ـ قم.