پرسش

چرا آرایش كردن گناه دارد وقتی من كه چهره ای متوسط و یا حتی زشتی دارم با آرایش چهره بهتری ÷یدا می كنم و اعتماد به نفس بیشتری برای حظور در اجتماع ÷یدا می كنم چرا باید تنها به خاطر چهره ام از كسانی تنها از نظر چهره نسبت به من برتری دارند عقب بمانم . در ضمن چه فرقی می كند كه من با آرایش زیبا باشم و یا اینكه زیبایی خدادای داشته باشم .

پاسخ

در پاسخ سؤالتان به این موارد توجه نمایید:
1) همه نعمتها را خداوند به یك نفر نداده، و هر كسی به نوبه خود از یكسری نعمتها و استعدادها برخوردار است و باید بكوشد تا آن استعدادها را شكوفا كند.
نعمت زیبایی یك نعمت است و چه بسا شما در مقابل اینكه به نظر خود نسبت به بعضی افراد از این نعمت كمتر برخوردار هستید، از نعمتها و استعدادهای دیگری بهره مندید كه دیگران از آن محروم هستند. لذا به خود مراجعه كنید و استعدادها و قابلیت های خود را شناسایی و آنها را شكوفا نمایید.
این عامل مهمتری برای ایجاد اعتماد به نفس است، والا اعتماد به نفسی كه با آرایش كردن بیاید، با پاك شدن آرایش، هم می رود!!
همین كه در باره مشكلات خود مستقلا فكر می كنید و به فكر راه حل برای آنید، و همین كه برای ما نامه ای نوشته اید و رأی خود را بیان نموده اید، نشان از آن دارد كه شما از اعتماد به نفس كافی برای زندگی اجتماعی برخوردارید، و لازم نیست به اعتماد به نفس عاریه ای روی آورید.
به این سخن ما خوب فكر كنید. به نظر ما شما خود می دانید كه بدون آرایش هم اعتماد به نفس دارید، و این حاكی از وجود استعدادهای فطری و ذاتی است كه خداوند به شما عطا فرموده است.
2) هر انسانی باید خود را با شرائط و امكانات موجود خود وفق داده و هماهنگ نماید تا بتواند آن آرامش و اطمینان خاطر را در زندگی داشته باشد. همه انسانها در مقایسه با دیگران دارای نقایص و كمبودهایی هستند، و از طرفی در مقایسه با همان دیگران از نعمتها و قابلیت هایی برخوردارند كه آنها ندارند. هر انسانی با تكیه بر استعدادهای خدادادی خویش می تواند زندگی بدون مشكلات فكری و همراه با آرامش خاطر، بدون اینكه بخواهد خودش خودش نباشد، داشته باشد.
"سالها دل طلب جام جم از ما می كرد --- آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می كرد"
3) ظاهر كردن زینت و نشان دادن به نامحرم، از لحاظ شرعی ممنوع و حرام است. و این حكم خداوند ـ چه بیابیم و چه نیابیم ـ برخاسته از مصالح ما انسانها است. اعتماد بر خوا كه مایه همه ارامشهاست اقتضاء می كند كه به خواسته هایش احترام بگذاریم.
كسی كه از زیبایی خدادادی برخوردار است اگر از آن سوء استفاده نكند و به شیوه معمولی و متعارف با در نظر گرفتن موازین شرع عمل نماید، ولی دیگران نسبت به او نگاه ناروا و نامناسب داشته باشند، او گناهی ندارد و این دیگران هستند كه مقصر بوده و حدود خود را رعایت نكرده اند. اما اگر كسی به واسطه آرایش كردن جلب توجه نماید، این قدمی است كه خود آن شخص در این راه برداشته و لذا علاوه بر دیگران، خود او هم مقصر و مسئول است.
4) زیبایی و نازیبایی از امور نسبی و سلیقه ای است، یعنی چیزی كه در نگاه عده ای زیبا و جذاب است، چه بسا در نگاه دیگران زیبا نباشد، و همچنین بر عكس. از اینرو ممكن است شما خود را نازیبا بدانید و به دنبال آن اعتماد به نفس خود را از دست بدهید، در حالی كه در نگاه دیگران بدون نیاز به آرایش از زیبایی خاص خود بهره مند باشید.
5) زیبایی فقط زیبایی ظاهری نیست، بلكه مهمتر از آن زیبایی درون و باطن انسان است. چه بسا كسی كه زیبایی ظاهری دارد، ولی از باطنی فاسد و نازیبا برخوردار است، در مقابل كسی كه از زیبایی آن چنانی هم برخوردار نیست، ولی باطنی پاك و قلبی نورانی دارد. كدامیك را ترجیح می دهید؟ و كدامیك جلوه و مقبولیت بیشتری نزد شما دارد؟ و كدامیك بیشتر در قلوب دیگران جای می گیرد؟

كلام آخر اینكه اگر هر كس سعی كند خودش باشد، در زندگی از آرامش و اطمینان خاطر برخوردار است. اعتماد به نفس نیز از این آرامش و اطمینان به دست می آید. باز تأكید می كنیم كه اولا، زیبایی سلیقه ای و نسبی است. و ثانیا، باید توجه داشت كه زیبایی تنها یك نعمت است در مقابل هزاران نعمتی كه خداوند به انسان عطا كرده است.
این از وسوسه های شیطان است كه به شما القاء می كند كه زیبا نیستید و توصیه می كند زیبایی را از راه آرایش كردن به دست آورید و برای اینكه پیشنهاد او دور از ذهن نبوده و به باور نزدیك باشد به ذهن شما می اندازد كه این كار باعث ایجاد اعتماد به نفس می شود.
نهایت اینكه ارزش خود را بدانید و دستورات الهی را عمل نموده و با تكیه بر داشته های خود و با اعتماد بر آنها آرامش و اطمینان خاطر را برای خود به ارمغان آورید.
پیروز باشید.