پرسش

با سلام. من دختری 25 ساله هستم قبلا رابطه نزدیكی با خدا داشتم اما چند سالی است كه خیلی از خدا دور شده ام همش فكر می كنم خدا منتظر است از من خطایی سر بزند تا مرا مجازات كند من نمی توانم از بعضی گناهها دوری كنم مثل بدحجابی و به همین دلیل فكر می كنم خدا هیچ كدام از كارهای مرا قبول ندارد حتی حالا خیلی سرد نماز می خوانم و آن احساس معنوی كه قبلا در نماز ÷یدا می كردم را از دست داده ام من می خواهم با خدا حرف بزنم

پاسخ

خواهر محترم!
اینكه احیانا، احساس می كنید از خداوند دور شده اید، امری طبیعی است. این احساس هر انسان آگاه و با ایمانی است كه به خاطر خطا ـ و یا احساس خطا ـ یی كه در فكر یا عمل داشته، آن هم در مقابل خدایی كه همیشه رحمت و عنایتش شامل حال او شده است، به او دست می دهد. و این خود یك شروع و آغاز جدید دیگری است برای اصلاح شدن كه خداوند به چنین انسانی عطا می كند.
چه بسا انسانهایی كه دچار غفلت و مرتكب گناه شده، ولی احساس دوری از خدا به آنها دست نداده و به اشتباه خود ادامه داده اند.
از اینرو این احساس و تلاش شما برای تقویت روحیه معنوی تان، یك توجه و عنایت الهی است.
این احساس را لطفی دیگر از جانب خدا بدانید، و در اصلاح حال خود تلاش مباركی را آغاز نمایید.
از طرفی باید توجه داشت كه این انسان است كه گاه از خدا دور می شود، و الا خداوند همیشه همراه و در كنار انسان بوده و لطف او شامل حال انسان است. هم او فرموده كه من از رگ كردن به شما نزدیكتر هستم.
این تصور اشتباهی كه گاهی ما نسبت به خداوند داریم كه گمان می كنیم در صورت نافرمانی و یا گناهی كه از ما سر می زند، او نیز مانند انسانهای بی گذشت، در انتظار اولین فرصت است تا از بنده گنهكار انتقام گرفته و بلایی بر سر او بیاورد و یا او را از خود دور سازد. اگر اینچنین بود كه تا بحال نباید گنهكاری روی زمین مانده باشد.
خداوند متعال همیشه و در هر حال وقتی بنده به درگاه او برود و توبه نماید، او را بدون لطف و عنایت خود باز نمی گرداند. البته در بسیاری از موارد انسان متوجه هین لطف الهی نشده و گمان می كند خداوند به او توجه نكرده است، ولی با دقت قلبی لطف او را خواهد دید. و اصلا خدا بودن خدا به همین است كه برخورد و رفتار او غیر از رفتار انسانها است، و در صدد انتقام جویی و لجبازی با بندگان خود نیست.
بنابر این نباید پس از احساس دوری از خداوند تصور نمود كه او هم از ما دور شده است، بلكه او همیشه شنونده سخنان بندگان و بینای بر افعال آنها است، و به خاطر همین ارتباط نزدیك خداوند با انسان است كه پس از توجه و رویكرد به خداوند، ارتباط با او سریع برقرار شده و قلب انسان دوباره آرامش و اطمینان خود را به دست می آورد.
خداوند متعال به یكی از پیامبران خود فرمود:« اگر بندگان من می دانستند كه من چقدر به آنها علاقه دارم، از شدت شوق، روح از بدنشان مفارقت می كرد.»
البته باید توجه داشت كه مشمول لطف و عنایت الهی قرار گرفتن، به نسبت قابلیت و لیاقت بنده متفاوت است. از اینرو هر بنده ای باید مطابق دستور و فرمان خداوند عمل نموده و در راه جلب رضایت او قدم بردارد، تا در صورت بروز خطا و اشتباه، راه بازگشت برای خود گذاشته باشد.
بنابر این شما كه خود علت این احساستان را می دانید ـ و خوشا به حال شما كه مشكل خود را دانسته اید ـ راه برای اصلاح و جبران آن بسیار هموار و آسان است.
هر لحظه و زمان كه انسان تصمیم بر جبران اشتباهات گذشته بگیرد دیر نشده و برای او سودمند است؛ به ویژه برای كسی كه قبلا طعم شیرین رابطه با خداوند را چشیده و می داند كه باز هم می تواند به آن مرحله و بالاتر از آن نیز برسد.

حاصل كلام این كه اولا: هیچ گاه برای برقراری رابطه و نزدیك شدن به خداوند و صحبت كردن با او دیر نیست.
ثانیا: رابطه خداوند با بندگان مانند رابطه انسانها با یكدیگر نیست بلكه رابطه خدایی و آفریننده ای با بندگان است، لذا نباید تصور نمود كه در صورت خطا و اشتباه بندگان، خداوند با آنها لجبازی كرده و به دنبال انتقام گرفتن است.
ثالثا: با انجام اعمال نیك و با ترك اشتباهات گذشته، می توان آنها را جبران نمود، و باز روح معنوی و یاد خدا را در دل زنده كرده و رابطه ای نزدیكتر از قبل با او برقرار نمود.
رابعا: در هر حال توكل به خداوند را فراموش نكنید و هر چه می خواهید از او بخواهید، او شنوا و بینا است .
پیروز باشید.