پرسش

با سلام
من مطالب زیادی در مورد كتاب صحیفه سجادیه نمی دانم ولی همین قدر می دانم كه در آن كتاب دعاهای زیادی برای طلب مغفرت و بخشش گناهان وجود دارد. سوال من اینجاست كه اگر امامان معصوم هستند ÷س چه نیازی دارند كه از خداوند طلب آمرزش كنند آنها كه گناهی نكرده اند ÷س چرا اینهمه دعا برای آمرزش خود دارند؟

پاسخ

با سلام و عرض تحیت.
دوست عزیز!
مقامات عبودیت و توجه، یك مرتبه ثابت نیست؛ بلكه بندگی مراتب دارد. برای انسان كامل، هم گاه حالت فناء دست می دهد، و گاه نه. و نرخ این دو نزد او یكی نیست.
توضیح بیشتر این كه یك وقت امام معصوم(ع) محو خدای متعال و تماشای اسماء حسنای او و غرق در مناجات با اوست، و یك وقت از سوی همان خداوند مكلف به اموری واجب است ـ مثل حلّ و فصل خصومات مردم، توجه به زن و فرزند، خوردن و خوابیدن و...
البته امثال این تكالیف هم، برای او اجر و مزد الهی دارد، چون كه او هیچ كاری را جز برای رضای خدا انجام نمی دهد، و به همین سبب همیشه در حال عبادت الهی است، اما چون لازمه اش انصراف از انقطاع الی الله و توجه به غیر اوست، برای امام گناه به حساب می آید؛ گناهی كه هیچ گریزی از آن نیست، و عین تكلیف است؛ و از این رو با تمام وجود از آن استغفار می نماید.(دقت كنید)
ازاین رو پیامبر اسلام(ص) در زمانی كه به حكومتداری و قضاء و... می پردازد و امتثال یك واجب الهی می كند، در هنگام اذان به بلال می فرمایند: "ارحنا یا بلال" یعنی ما را راحت كن. چون در نماز تمام توجه به خود خداوند ـ و نه اوامر او و متعلقات اوامرش ـ منصرف می شود؛ از این رو برای پیامبراسلام(ص) نماز از همه كارها ـ حتی واجب ـ بهتر است.
شاید بتوان به طور خلاصه چنین گفت كه گناه بر سه نوع است: گناه فقهی، گناه اخلاقی و گناه عرفانی.
آنچه احیانا ـ و البته به ندرت ـ ممكن است از معصومی سر زند گناه عرفانی است كه همان ترك اولی نام دارد.
اگر توضیح بیشتر یا سؤالی باقی مانده است، باز هم با ما تماس بگیرید.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.