پرسش

بسمه تعالی
بنده كسانی را مشاهده می كنم كه نسبت به فرایض دینی از جمله نماز كاهل میباشند و یا اینكه برای انجام كارهای مستحبی رغبتی ندارند برای مثال تلاوت قرآن كریم برای آنها سخت جلوه مینماید و به همین منظور از خواندن این كتاب شفاء ورحمت اجتناب میكنند.لطفا در این رابطه توضیحات كاملی بفرمائید.باتشكر

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
بطور كلی، اگر كسی تمایل قلبی به كاری نداشته باشد، اگر تمام نیروهای مادی دست بدست هم دهند و سرمایه های كلانی مصرف گردد، قادر نخواهند بود كه گرایش او را تغییر دهد.
در مقابل اگر آمادگی حتی در سطح اندكی هم موجود باشد، می توان با رعایت اصول روانشناختی در تبلیغ و ایجاد فضای مناسب فرهنگی و اجتماعی به نتایج درخشانی دست یافت.
البته به نظر می رسد كمتر كسی به آن حد شقاوتمند باشد كه همه راههای محبت عبادت بر روی او بسته شده باشد. آنچه گاه از بی میلی ها بعضی می بینیم، نه به جهت ان است كه ایمان ندارند، بلكه به جهت آن است كه دنیا بعضی از انسانها را آنچنان به خود مشغول كرده است كه به موضوع قرآن و ضرورت تمسك به آن فكر نمی كنند. در برابر این افراد باید با زبانی لیّن و آرام عاقبت بی توجهی به دین و معنویت را گوشزد كرد، و به تدریج به آنها نشان داد كه متنافسین در دنیا، به جایی ـ حتی در این دنیا ـ نرسیده اند. حال تفكر كم كم به آنها حال تواضع و خشوع می دهد. و خشوع شرط محبت به عبادات است. هر چه خشوع انسان افزوده شود، از عبادت بیشتر لذت می برد. «إنها لكبیرة إلا علی الخاشعین»
انسان در درجه اول موظف است كه خود و خانواده و نزدیكان را آماده پذیرش آموزهایی دینی نماید.
كامروا باشید.
مشاوره مذهبی ـ قم.