پرسش

با سلام و عرض ادب
بنده از چند سال پیش هر وقت بر سر دو راهی قرار گرفته یا از زندگی خسته می شدم مدتی را در گوشه ای خلوت مثل كوه صحرا یا حتی قبرستان در روزه كامل سكوت و شكم! و دور از چشم همه آشنایان می گذراندم به طوری كه یك بار در قبرستان از شدت گرسنگی به حال مرگ افتاده بودم كه با تلاش مردم نجات پیدا كردم ولی هرگز سخنی نگفتم طوری كه همه آنان فكر می كردند لال هستم!
امسال برای اولین بار در شهر تصمیم گرفتم دست به روزه سكوت بزنم.
این كار من عكس العملهای زیاد و متنوع و مختلف و حتی متضادی را به همراه داشت!
عده ای آن را نشانه گمراهی و عده ای نشانه پرهیزگاری! و عده علامت افسردگی و عده ای ... می دانستند و من با همان حالت سكوت با آنان مجادله های زیادی كردم.
می خواستم نظر شما را هم در این مورد بشنوم.
( ضمنا من همچنان در روزه سكوت هستم و طبق عادت خودم مدتی برای آن قرار نداده و هر وقت احساسم به من گفت به آن خاتمه می دهم. ضمنا در این روزه ضمن سكوت به رسم روزه رمضان فقط یك وعده در روز غذا خورده و به رسم خودم! با هر كس بیشتر دوستش دارم كمتر مراوده می كنم )
اگر در پاسخگویی به من سرعت عمل خرج دهید مرا مسرور كرده و انشا الله خدا هم از شما راضی باشد .
والسلام

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
اگر منظورتان از "روزه سكوت" این است كه به عنوان یك عبادت مطرح باشد، باید گفت چنین عبادتی در دین اسلام نیست، و انجام آن به عنوان عملی عبادی حرام دانسته شده، چرا بدعت در دین محسوب است.
به عبارت دیگر، خداوند متعال در شریعت اسلام عبادت و تكلیفی با نام و عنوان روزه سكوت كه شبیه روزه سكوت نصاری می باشد، برای مسلمانان جعل نكرده است؛ لذا اگر كسی آن را به عنوان و به نیت این كه یك نوع عبادت است به انجام برساند، نوعی بدعت انجام داده و حرام است.
اما اگر شما می بینید كم حرف زدن و یا سكوت كردن ـ نه روزه سكوت ـ برای مدتی برای شما مفید است، و این عمل باعث آرامش خاطر شما می شود، بدون نیت عبادی خاص، اشكالی ندارد. همچنانكه حتی غذا نخوردن، و یا به عبارت بهتر كم غذا خوردن، اگر از باب ریاضت و تهذیب نفس باشد اشكالی ندارد؛ البته باید مواظب بود كه موجب ضرر رساندن به جسم و روح نشود كه در آن صورت از لحاظ شرعی و عقلی اشكال پیدا می كند.
بنابراین اگر این روش شما صرفاً به عنوان یك تهذیب و ریاضت نفس است و با این شیوه آرامش به شما بازمی گردد، به عنوان یك عادت و احساس شخصی اشكالی ندارد.
البته شایسته است كه میزان تأثیر این عمل را مورد بررسی قرار دهید؛ یعنی ببینید تا به حال انجام این روش چه ثمرات مثبت و سازنده ای برای شما داشته است، و آیا اصلاً ثمره مثبتی داشته است یا به غیر از این كه دیگران را دچار سوءتفاهم كند و انسان را در نظر آنان، فردی خاص و غیرمعمول جلوه دهد ثمره ای دیگر نداشته است؟
به نكته توجه شما را جلب می كنیم. یكی این كه انسان باید از انگشت نما شدن بپرهیزد. انگشت نما شدن از اموری است كه خطرات بسیاری در سلامت روان انسان دارد، و خود از وساوس شیطان است. مواظب باشید نكند دچار این حالت شوید! در روایات است كه مؤمن واقعی می خواهد گمنام و پنهان باشد. مؤمن واقعی در آسمانها مشهور است، ولی در زمین گمنام؛ یعنی سعی او این است كه گمنام باشد.
نكته بعدی این كه انسان هرگز نباید موجب اذیت و آزار دیگران شود. اگر عمل انسان از حیثی هم مفید باشد، ولی موجبات نگرانی دیگران، به خصوص پدر و مادر او را فراهم آورد، به طور قطع چیزی كه عائد می شود كمتر از كمالی است كه از دست می رود. ایذاء و اذیت دیگران حرام است.
اگر می خواهید در مورد روزه سكوت اطلاع بیشتری داشته باشید می توانید به كد 14978، در بخش تازه های مذهبی سایت مراجعه كنید.
البته ما نمی دانیم تا این اندازه توانسته ایم در پاسخ دهی به سؤال شما مفید باشیم یا نه. در هر صورت اگر با مشكل و یا پرسش و ابهامی روبرو شدید آن را برای ما ارسال نمایید.
پیروز باشید.
مشاوره مذهبی ـ قم.